Ανεξάρτητος υποψήφιος: Η ασφαλέστερη επιλογή για την Ομοσπονδία Συντακτών

Τυπρεσίας (Τειρεσίας του Τύπου) – Αλλαγή εκδοτών – Οι δημοσιογράφοι στην κρίσιμη υποδομή δικτύων – Ασφάλεια δημοσιογραφικών επικοινωνιών – Τρίμης, Αλαφούζος και ΣΙΑ – κλπ

Γράφει ο Αντώνης Μποσνακούδης,
Ανεξάρτητος Υποψήφιος της Ένωσης Συντακτών Περιοδικού και Ηλεκτρονικού Τύπου για την Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών

Στις εκλογές της ΕΣΠΗΤ για αντιπροσώπους στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενώσεων Συντακτών (ΠΟΕΣΥ) κατεβαίνω ως ανεξάρτητος υποψήφιος. Εδώ αφ’ ενός εξηγώ τους λόγους που κατεβαίνω ανεξάρτητος υποψήφιος εκτός παρατάξεων. Ταυτόχρονα παραθέτω γεγονότα που θα σας επιτρέψουν να κατανοήσετε ποια είναι η πραγματική κατάσταση στη δημοσιογραφία και τα παιχνίδια που παίζονται. Αυτά έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για να κατέβω υποψήφιος ως ανεξάρτητος, διότι οι παρατάξεις είτε τα δημιουργούν και συντηρούν είτε είναι ανήμπορες να τα αντιμετωπίσουν. Θα σας δώσουν επίσης σωστή εικόνα για ορισμένους «μαχητές» που ζητούν την ψήφο σας.

Χρειάζεται να ξεφύγουμε από την παραταξιακή νοοτροπία για να δώσουμε λύσεις στα προβλήματα που δημιούργησε. Μόνο έτσι μπορεί να αποκατασταθεί η υγεία και ανεξαρτησία και στις παραταξιακές λειτουργίες, ώστε οι παρατάξεις να λειτουργούν για τους εργαζόμενους.

Αλλαγή εκδοτών και «Τειρεσίας του Τύπου»

Το προεκλογικό υλικό των παρατάξεων σχεδόν εξ’ ολοκλήρου καταναλώνεται για να παρουσιάσει αυτονόητα θέματα ή για αντεγκλήσεις πάνω σε αυτά τα θέματα. Τα αυτονόητα είναι το ενιαίο Ταμείο Τύπου, το Συνδικάτο Τύπου, εναντίωση στις παράνομες απολύσεις και μειώσεις αποδοχών, οι συνάδελφοι με δελτία παροχής να έχουν στάτους μισθωτού όταν απασχολούνται σε συνθήκες και με υποχρεώσεις μισθωτών, ασφάλιση όλων των δημοσιογράφων στο ενιαίο Ταμείο Τύπου, κατάργηση τυποκτόνου νόμου, κλπ. Το πώς κινούνται στην πράξη οι παρατάξεις μετά από τις εκλογές, είναι άλλο θέμα που καλύπτω παρακάτω. Πέρα από τα πολύ σημαντικά και σοβαρά καθημερινά θέματα που αντιμετωπίζουν οι δημοσιογράφοι και τα οποία είναι αυτονόητο κάποιος υποψήφιος να έχει πρώτη προτεραιότητα, υπάρχει αφενός το θέμα της αξιοπιστίας των συνδικαλιστικών παρατάξεων και αφετέρου υπάρχουν και τα θεμελιώδη θέματα, για τα οποία οι παρατάξεις δεν μιλούν και μάλιστα μέλη του Δ.Σ. έμπρακτα τα υπονόμευσαν. Είναι σαν να μάχεσαι στο σπίτι σου για να αντιμετωπίσεις κλέφτες και άλλους που προσπαθούν να μπουν στο σπίτι σου ή να το χαλάσουν από έξω, ακόμη και τον Μητσοτάκη για να μην σου ευχηθεί και να τα καταφέρνεις πάνω-κάτω, αλλά να μην ασχολείσαι καν με άλλους που σου βάζουν εκρηκτικά και διαβρώνουν με οξύ τα θεμέλια του σπιτιού σου. Κάποια στιγμή θα καταρρεύσει το σπίτι σου ή τουλάχιστον ένα τμήμα του, άσχετα πώς τα κατάφερες στα άλλα.

Τα αυτονόητα θέματα που μας απασχολούν, είναι στοιχειώδης υποχρέωση οποιουδήποτε εκλεγεί στην ομοσπονδία ΠΟΕΣΥ, να τα προωθήσει προς όφελος της δημοσιογραφίας. Εγώ, με την υποψηφιότητά μου, πηγαίνω πέρα από τα αυτονόητα. Εστιάζω επίσης σε ορισμένα θεμελιώδη θέματα και κατευθύνσεις δραστηριοποίησης, που έχω την απόλυτη βεβαιότητα ότι όταν τα προχωρήσουμε αποτελεσματικά, θα φέρουν και τη λύση (ή θα δημιουργήσουν συνθήκες για να οργανώσουμε σύντομα τις λύσεις) και σε άλλα. Και σήμερα είναι απολύτως εφικτά.

Η αλλαγή της εκδοτικής σύνθεσης (αλλαγή εκδοτών-καναλαρχών), ο Τυπρεσίας (Τειρεσίας του Τύπου) και η θεσμική ένταξη των δημοσιογράφων ως λειτουργών της κρίσιμης υποδομής δικτύων (με άμεση ενίσχυση της ασφάλειας των δημοσιογραφικών επικοινωνιών), αποτελούν το τρίπτυχο θεμελιωδών θεμάτων, τα οποία μπορούν να υλοποιηθούν ακόμη και σε μια θητεία της ΠΟΕΣΥ. Φυσικά χρειάζονται πολλή δουλειά και κινητοποίηση, αλλά και αν υπάρξουν οποιεσδήποτε αντιδράσεις από οργανωμένα συμφέροντα, η απαξίωση που έχουν δεχτεί, μας διευκολύνει ακόμη περισσότερο να τα υπερνικήσουμε.

Ένα θεμελιώδες πρόβλημα αποτελεί η εκδοτική σύνθεση. Ο χώρος έχει πολλούς εκδότες και υψηλόβαθμα στελέχη ΜΜΕ, που αφενός στερούνται ικανοτήτων και δυνατοτήτων διοίκησης και αφετέρου οι πράξεις τους δείχνουν έλλειψη ενδιαφέροντος για να αξιοποιήσουν το δημόσιο αγαθό που αποτελεί το Μέσο Επικοινωνίας. Ένας βασικός στόχος της λειτουργίας μου στην ομοσπονδία θα είναι να εργαστώ για να επιτευχθεί αλλαγή της εκδοτικής σύνθεσης στο ελληνικό δημοσιογραφικό-εκδοτικό τοπίο με τρόπο και έκταση που θα διατηρεί τους σωστούς επαγγελματίες. Όχι όμως και αυτούς, που η συμπεριφορά τους και συνολική λειτουργία τους στο χώρο έχουν πλήξει την αξιοπρέπεια, αντικειμενικότητα και τα φιλο-κοινωνικά στοιχεία του λειτουργήματός μας και έχουν στρέψει τα ΜΜΕ κατά της κοινωνίας, σε σημαντικό βαθμό. Τα έχουν μετατρέψει σε εργαλείο κατεργασίας της για τους σκοπούς της παγκοσμιοποίησης. Οι δημοσιογράφοι έχουμε επίσης επηρεαστεί αρνητικά και σε μεγάλο βαθμό ανεχόμαστε το δηλητήριο της παγκοσμιοποίησης που διοχετεύουν οι εκδοτικοί και δημοσιογραφικοί πρόθυμοι καλοθελητές της

Η τεχνητή και κατευθυνόμενη οικονομική κρίση, την οποία ζούμε, δεν έχει την αποκλειστική ευθύνη για τον εργασιακό μεσαίωνα (σχεδόν) που έχει επιβληθεί στους εργαζόμενους στα ΜΜΕ. Η διάβρωση της δημοσιογραφίας και του δημοσιογραφικού φρονήματος, περίπου για μία δεκαετία, δημιούργησαν πολύ ευνοϊκές συνθήκες για την ηθική, πνευματική και κατά συνέπεια κοινωνική κατάπτωση, την οποία εκμεταλλεύονται οι αρχιτέκτονες της παγκοσμιοποίησης στην προσπάθειά τους να επιβάλουν την ισοπέδωση της ελληνικής κοινωνίας. Η διάβρωση και αυτο-υπονόμευση του δικού μας χώρου, της δημοσιογραφίας, έπαιξε τον καθοριστικό ρόλο ώστε σήμερα το διεθνές πολιτικό και οικονομικό έγκλημα να επιβάλει μια νέα μορφή Κατοχής στη χώρα μας.

Αν η δημοσιογραφία και οι δημοσιογράφοι ήμασταν υγιείς, δεν θα μπορούσαν να συμβούν αυτά που συμβαίνουν σήμερα.

Ένα σημαντικό εργαλείο για τη διαφάνεια και κάθαρση στο χώρο μας, στην κατεύθυνση του οποίου θα κινηθώ, αποτελεί και ο ΤΥΠΡΕΣΙΑΣ. Ένα είδος «Τειρεσίας των ΜΜΕ, του Τύπου». Ήδη, η ονομασία «typresias.gr» έχει κατοχυρωθεί και υπάρχει προσωρινή σελίδα στο διαδίκτυο. Με λίγα λόγια θα είναι η παρουσίαση της εργατικής, επαγγελματικής και δεοντολογικής συμπεριφοράς εκδοτών, επιχειρήσεων ΜΜΕ, διαφημιστών, δημοσιογραφικών στελεχών και κρατικών-ανεξάρτητων φορέων. Θα αποκαλύπτει αυτά που αποτελούν τα αρνητικά από άποψη εργοδοτικής και κρατικής συμπεριφοράς σε δημοσιογράφους και εργαζόμενους στα ΜΜΕ και ευρύτερα στην υγιή λειτουργία του Τύπου (όπως επίσης και τρίτων παραγόντων όπως διαφημιστικών εταιριών, κλπ) και αφ’ ετέρου αρνητικής και αντιδεοντολογικής συμπεριφοράς στελεχών δημοσιογραφικών φορέων. Το αναλυτικό διαδικαστικό θέμα της κατάστρωσης του Τυπρεσία χρειάζεται να μελετηθεί, ώστε να μην χάνονται στοιχεία αλλά και να εξασφαλιστεί ότι η προσπάθεια δεν θα χρησιμοποιηθεί για αστήρικτες κατηγορίες και συκοφαντίες εντός του κάθε χώρου.

Δημοσιογράφοι και κρίσιμη υποδομή δικτύων

Η θεσμική περιγραφή και αναγνώριση σχετικά με το «τί είναι ο δημοσιογράφος σήμερα», όπως αρκετοί γνωρίζετε, είναι ένα σημαντικό θέμα που μας απασχολεί και το οποίο δεν έχει λάβει αποδεκτή απάντηση μέχρι σήμερα. Ως δημοσιογράφος σε θέματα άμυνας, ασφάλειας και διεθνή και έχοντας καλύψει δημοσιογραφικά πολλά σχετικά συνέδρια, μέσω της ομοσπονδίας μπορώ να συμβάλλω για την θεσμική περιγραφή και αναγνώριση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος στις σημερινές συνθήκες.

Σήμερα στην εποχή των δικτύων και του διαδικτύου, οι δημοσιογράφοι λειτουργούμε ως κοινωνικοί διαχειριστές ενός τμήματος της σύγχρονης κρίσιμης υποδομής δικτύων (CNI), ειδικότερα στην λήψη, επεξεργασία, διαχείριση και δημοσιοποίηση πληροφοριών. Δημοσιοποιούμε και αποτυπώνουμε πληροφορίες πάνω σε «επιφάνειες πληροφοριών» όπως δημοσιογραφικό χαρτί, συχνότητες εκπομπής, οθόνες προβολής κ.λπ.. Το νομικό κ.λπ. πλαίσια σχετικά με τα δίκτυα κρίσιμης υποδομής και του προσωπικού που τα διαχειρίζεται, θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν για την θεσμική περιγραφή και αναγνώριση του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, δεδομένου ότι αναφέρονται σε υπηρεσίες κοινής ωφέλειας, στην οποία εμπίπτει η δημοσιογραφία. Όταν υπάρχει τέτοια θεσμική βάση αναγνώρισης, μπορούμε ευκολότερα να αναχαιτίσουμε οποιαδήποτε ατιμία από ακραία κυβερνητικά και εργοδοτικά συμφέροντα εναντίον των εργασιακών σχέσεων.

Επιπλέον μπορούμε να προστατεύσουμε (τεχνικά και θεσμικά) τις επικοινωνίες δημοσιογράφων και τις ηλεκτρονικής μορφής πληροφορίες μας. Η προσπάθεια που ξεκίνησε πριν από κάποια χρόνια για επεξεργασία ενός προγράμματος ασφάλειας των δημοσιογραφικών τηλεφωνικών και διαδικτυακών επικοινωνιών, δεν προχώρησε λόγω γραφειοκρατικών τρικλοποδιών από το δίδυμο Μπερεδήμας-Πραμαντιώτης. Με αποκορύφωμα τη «δυσκολία» του Μπερεδήμα, τότε Γενικού Γραμματέα, να βρει τη δυνατότητα μέσα σε τρία χρόνια για να εισάγει το θέμα σε συνεδρίαση του Δ.Σ. Ήταν μία ακόμη μέθοδος να συμπιεστεί η ΕΣΠΗΤ ώστε να παίζουν το συνδικαλιστικό τους θέατρο ότι «δεν κάνει τίποτα». Μία ΕΣΠΗΞΤ που φαίνεται και προσφέρει δεν εξυπηρετεί τις συνδικαλιστικές τους θεατρικές παραστάσεις. Ακόμη και έτσι όμως, με την καθυστέρηση, η ασφάλεια των επικοινωνιών και η θεσμική κατοχύρωση μπορούν να προχωρήσουν.

Το αδιέξοδο των παρατάξεων

Οι παρατάξεις προσελκύουν υποψηφίους, οι οποίοι όμως σπάνια αποτελούν ουσιαστικά και εκπροσώπους αυτών που τους ψήφισαν (ακόμη και των φίλων τους). Τα μέλη απλώς εκλέγουν τα πρόσωπα που θα υποστούν κατεργασία με πιέσεις, «φιλικές συμβουλές», ανοιχτούς εκβιασμούς, κ.λπ. για να ευθυγραμμιστούν με την εκάστοτε κυβερνητική, εργοδοτική και γενικά έξω-δημοσιογραφική πολιτική, επιλογές, συμφέροντα. Είναι πραγματικά πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να βρεθεί αξιόπιστη και έμπιστη παράταξη για να την στηρίξει κάποιος με την ψήφο του. Η ιδέα ότι «ψηφίζω τον φίλο που ξέρω εκεί» σχεδόν πάντα ακολουθείται από πικρία όταν μετά τις εκλογές η συνολική συμπεριφορά της παράταξης δεν βρίσκει σύμφωνους αυτούς που την ψήφισαν επειδή είχαν φίλους σ’ αυτήν. Το κακό όμως έχει γίνει. Οι διάφοροι φίλοι σχεδόν ποτέ δεν έχουν τη δυνατότητα ή τη θέληση να πραγματοποιήσουν έστω και λίγα από αυτά που δεσμεύτηκαν σε όσους τους εμπιστεύθηκαν την ψήφο τους και έχουν αρκετές δικαιολογίες: «ξέρεις τώρα πώς γίνεται», «μόνος μου είμαι, τι να κάνω», «η παράταξη αποφάσισε και πρέπει να ακολουθήσω», κ.λπ.

Στη συντριπτική πλειοψηφία, οι παρατάξεις βλέπουμε ότι λειτουργούν ως χωνευτήρι που ισοπεδώνει και ομογενοποιεί θέσεις, απόψεις και ενέργειες. Κατά συνέπεια, όταν δεν είστε απολύτως σίγουροι για τον φίλο που ψηφίζετε σε μια παράταξη (γιατί υπάρχουν και ακέραιοι υποψήφιοι), το μόνο σίγουρο είναι ότι απλώς επιλέγετε ποιος θα μπει σε αυτό το χωνευτήρι για να ισοπεδωθεί και να ομογενοποιηθεί και να σας γράψει κανονικά. Δεν εκλέγετε τον δικό σας εκπρόσωπο.

Για πόσες εκλογικές αναμετρήσεις δεν το έχετε δει αυτό; Ίσως και να χάλασαν φιλίες όταν οι φίλοι που επιλέξατε έγιναν αγνώριστοι αφού εκλέχθηκαν. Σκεφθήκατε, ότι σήμερα το καλύτερο που έχετε να κάνετε για έναν υποψήφιο παράταξης είναι να μην τον ψηφίσετε; Για να μην υποστεί την «επεξεργασία» στο χωνευτήρι της κάθε παράταξης; Για να μείνει όπως τον/την ξέρετε μέχρις ότου καθαρίσει ο χώρος μας για να μπορεί να λειτουργήσει ελεύθερα και με αξιοπρέπεια, χωρίς πιέσεις και στημένα, σικέ ψευτοδιλήμματα;

Μόνο ο ανεξάρτητος υποψήφιος επηρεάζεται από όσους τον ψήφισαν και από κανέναν άλλο. Είναι η ασφαλέστερη επιλογή.

Σήμερα ακόμη και στην ΕΣΠΗΤ οι παρατάξεις έχουν υποστεί και υφίστανται επιδράσεις από ιδεολογικούς και πολιτικοοικονομικούς χώρους. Ακόμη και από το σκληρό πυρήνα της Τρόικας-ΔΝΤ. Όπως αποκάλυψε το περιστατικό της απόπειρας η ΕΣΠΗΤ να γίνει σφουγγάρι για να καθαρίσει το έργο των δουλεμπόρων και διεθνών εγκληματιών, με την υπόθεση του «Κτιρίου Υπατία» και τους στρατηγικά εκτοπισμένους λαθρομετανάστες εκεί. Ήταν μια κίνηση που θα είχε εκθέσει ανεπανόρθωτα την ΕΣΠΗΤ και θα την είχε κάνει συνεργό στην καταστροφή των εργασιακών δικαιωμάτων των Ελλήνων εργαζομένων, το οποία κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα. Συγκεκριμένα, η γνωστή απεργία πείνας των λαθρομεταναστών (με αμφίβολη προέλευση και κίνητρα) που μεταφέρθηκαν στο κτίριο Υπατία χρησιμοποιήθηκε από («αριστερά»;) μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΠΗΤ για να μπλέξει την Ένωσή μας στην ενίσχυση της εξαθλίωσης που επιχειρούν να επιβάλλουν στην Ελλάδα τα οικονομικά, πολιτικά και στρατηγικά συμφέροντα του Διεθνούς Οργανωμένου Εγκλήματος, τα οποία ευθύνονται για την οικονομική κρίση και την υποδούλωση της Ελλάδας στο Μνημόνιο Κατοχής.

Η μοναδική αριστερότητα των αυτοχαρακτηριζόμενων «αριστερών» είναι η εξυπηρέτηση της αριστερής όχθης του Ατλαντικού. Δεν υπάρχει Αριστερά και Δεξιά σήμερα. Μόνο Καθεστωτικοί και Αντικαθεστωτικοί. Η διαίρεση Αριστερά-Δεξιά ήταν αντανάκλαση του κόσμου στον Ψυχρό Πόλεμο. Σήμερα είναι ανύπαρκτη. Μόνο καθεστωτικοί της Νέας Τάξης (και της Τρόικας-ΔΝΤ) υπάρχουν και εμείς οι αντικαθεστωτικοί. Ας απελευθερωθούμε από τις ανύπαρκτες αριστερές-δεξιές διαιρέσεις που διατηρούνται ΜΟΝΟ για να μας χωρίζουν.

«Αριστερά» μέλη του Δ.Σ. προσπάθησαν να πετύχουν μια δημόσια ανακοίνωση της ΕΣΠΗΤ η οποία θα ανέφερε ότι όλοι οι δημοσιογράφοι του Περιοδικού Τύπου χαρακτηρίζουμε αυτές τις πρακτόρικες Τροϊκανικές ενέργειες ως «αγωνιστικές δράσεις», τις στηρίζουμε και ότι «η ΕΣΠΗΤ δηλώνει ότι θεωρεί τους μετανάστες που ζουν και εργάζονται στην Ελλάδα ως αναπόσπαστο οργανικό τμήμα των εργαζομένων της χώρας μας». Το Δ.Σ. αντί να απορρίψει ακόμη και την ιδέα να εμπλακεί σε μια τέτοια υποστήριξη καταστροφής των δικαιωμάτων των Ελλήνων εργαζομένων (διότι αυτό γίνεται όταν κάποια εκατομμύρια θύματα του διεθνούς δουλεμπορίου εισάγονται μετά βίας στο μικρό εργατικό δυναμικό της Ελλάδας, γίνονται εξαθλιωμένα αντικείμενα εργοδοτικής εκμετάλλευσης και στην πράξη πετούν στην ανεργία Έλληνες εργαζόμενους και καταστρέφουν όλα τα επιτεύγματα του εργατικού κινήματος των τελευταίων δεκαετιών - αυτό ακριβώς δηλαδή που είναι ένα από τα κρυφά χαρτιά της Τρόικας) και να καταγγείλει δημόσια τα μέλη του Δ.Σ. που λειτουργούν σαν γρανάζια της Τρόικας μέσα στην ΕΣΠΗΤ, αντίθετα προσπάθησε να «χτενίσει» λίγο το κείμενο προσθέτοντας γενικολογίες.

Η εκμετάλλευση αυτών των ανθρώπων, που ξεριζώνονται από τις πατρίδες τους και οργανωμένα εκτοπίζονται σε εντελώς ξένες κοινωνίες, αποτελεί πραγματική αναβίωση των σταλινικών και κεμαλικών μεθόδων εκτοπισμού πληθυσμών, από τις οποίες οι Έλληνες έχουμε πολύ πικρή εμπειρία. Όπως δεν μπορούμε να ξεχάσουμε και να δικαιολογήσουμε τον ξεριζωμό των Ποντίων και γενικότερα του Ελληνισμού, από αυτά τα δύο ολοκληρωτικά καθεστώτα και τον εκτοπισμό τους σε άλλες άγνωστες περιοχές, όπου τα καθεστώτα προσπάθησαν να σπείρουν διχόνοια και αντιπαλότητα μεταξύ των εκτοπισμένων πληθυσμών και των ντόπιων (για να τρώγονται μεταξύ τους), ομοίως δεν μπορούμε να ανεχθούμε την εφαρμογή αυτών των ολοκληρωτικών μεθόδων στην εποχή μας. Τα ολοκληρωτικά απόβλητα της Ιστορίας, οφείλουμε, ως δημοσιογράφοι και άνθρωποι, να τα κλειδώσουμε στο παρελθόν μαζί με αυτούς που τα νεκρανασταίνουν. Οι εκτοπισμένοι πληθυσμοί, με τους απεργούς πείνας στο κτίριο Υπατία αποτελούν ένα πολύ μικρό παράδειγμα, όλοι οι εκτοπισμένοι «οικονομικοί μετανάστες» χρειάζεται να επιστρέψουν στις πατρίδες τους, στις ρίζες τους. Ο εκτοπισμός τους και η υποχρεωτική εξορία τους από τις πατρίδες τους, εξυπηρετεί μόνο τα κυκλώματα δουλεμπορίας και αυτούς που δημιουργούν και συντηρούν πολεμικές συγκρούσεις στις πατρίδες τους. Όσο περισσότεροι φεύγουν τόσο ευκολότερα οι αρχιτέκτονες των πολέμων διατηρούν τους πολέμους: όλο και λιγότερο είναι εκεί για να αντιδράσουν ή να βγουν οι αντιδράσεις τους στα διεθνή μέσα ενημέρωσης. Οι παρατάξεις της ΕΣΠΗΤ ήταν διατεθειμένες να εξυπηρετήσουν τέτοιους αρχιτέκτονες τραγωδιών με υπόδειξη από «μαχητικούς αριστερούς» του Δ.Σ.

Μέχρι σήμερα λέγαμε αλίμονο αν σου τύχει «αριστερός» εργοδότης. Ίσως πρέπει να συμπληρώσουμε και αλίμονο αν σου τύχει «αριστερός» στο Δ.Σ. Καταντήσανε να γίνουν Μαρία Δαμανάκη.

Τρίμης, Αλαφούζος και ΣΙΑ

Η περίπτωση «Υπατία» ήταν η περισσότερο πρόσφατη που αποκαλύπτει υπόγειες παραταξιακές μεθοδεύσεις κατά των συμφερόντων των μελών αλλά και των άλλων δημοσιογράφων, όπως επίσης και της ευρύτερης κοινωνίας. Για περισσότερα από πέντε χρόνια, μερικοί από εσάς θα γνωρίζετε, υπήρξαν επίσης περιπτώσεις πρωτοφανούς υποκρισίας και έμπρακτης συνεργασίας - υποστήριξης ορισμένων προβεβλημένων συνδικαλιστικών προσωπικοτήτων ακόμη και με χώρους των Αμερικανικών Υπηρεσιών Πληροφοριών (CIA) όπως αποκαλύπτουν επίσημα έγγραφα. Η υποκρισία είναι ότι οι υποτιθέμενοι αντίπαλοί τους στην ΕΣΗΕΑ, ΕΣΠΗΤ και στον εργοδοτικό χώρο (Όμιλο Αλαφούζου κλπ), τους κάλυψαν σε σημείο παρεξηγήσεως και αποκάλυψαν την αλληλοϋποστήριξή τους και ταυτόχρονα την κοροϊδία κατά των δημοσιογράφων.

Μιλάω για τον Δημήτρη Τρίμη, πρώην Γενικό Γραμματέα της ΕΣΗΕΑ και την εξάρτησή του (μαζί με τον υπόλοιπο «Ιό» της Ελευθεροτυπίας) από την ρατσιστική, αντικοινωνική και εμετικά αντι-δημοσιογραφική οργάνωση της Scientology, περισσότερο γνωστή στην Ελλάδα ως ΚΕΦΕ. Στη διεύθυνση http://unchain.gr/Trimis.html θα βρείτε όλες τις καταγγελίες από το 2005 και απολύτως έγκυρα σχετικά έγγραφα που αποδεικνύουν την εξάρτηση του Δημήτρη Τρίμη από αυτήν την οργάνωση, για την οποία κινητοποιήθηκε η ίδια η CIA ώστε να κλείσει το τμήμα της αντικατασκοπείας που ασχολούνταν με τέτοιες οργανώσεις. Στη διεύθυνση http://unchain.gr/CIAKYP.jpg θα δείτε την αναφορά της Scientology στο ευρωπαϊκό κέντρο της στη Δανία σχετικά με την παρέμβαση της CIA υπέρ της. Αποδείξεις για τη δράση της οργάνωσης στην Ελλάδα θα βρείτε στις διευθύνσεις http://unchain.gr/parliament.html και http://unchain.gr/politicians.html που δίνουν σε τί πλαίσιο εντάσσεται ο έλεγχός της μέσα στον δημοσιογραφικό χώρο.

Με όλο το βάρος των αποδείξεων κάποιος θα περίμενε ότι τουλάχιστον η ΕΣΗΕΑ, ΠΟΕΣΥ, ΕΣΠΗΤ κλπ θα είχαν κινητοποιηθεί για να ξεκαθαρίσουν το τοπίο και τουλάχιστον να απομακρύνουν όσους λειτούργησαν και λειτουργούν αντιδεοντολογικά εξυπηρετώντας, ουσιαστικά, εξωδημοσιογραφικά συμφέροντα και (κυριολεκτικά) ξένες κυβερνητικές Υπηρεσίες. Να ξεκινήσει τουλάχιστον μία κάθαρση στο δημοσιογραφικό χώρο. Διότι η κακοδαιμονία της δημοσιογραφίας έχει τα θεμέλιά της σε αυτή την διαπλοκή. Το σύστημα χρησιμοποιεί τον χώρο μας για να στηρίξει αυτούς. Γι’ αυτό μας έχουν γραμμένους.

Η πρώτη δυσάρεστη έκπληξη ήρθε μέσα από την ΕΣΠΗΤ με τον τότε Γενικό Γραμματέα Θέμη Μπερεδήμα και με τους Χρήστο Πραμαντιώτη και Θανάση Αλατά. Οι δύο τελευταίοι, εκνευρισμένοι, μου έκαναν παρατήρηση και με … επέπληξαν για όσα αποκάλυψα σχετικά με τον Τρίμη στις αρχές του 2005, λέγοντας ότι δεν παίζει ρόλο αν πραγματικά έκανε όσα ανέφερα στις καταγγελίες μου στην ΕΣΗΕΑ και ΠΟΕΣΥ διότι ήταν … ιδεολογικές επιλογές του!!!

Η μεγάλη αποκάλυψη ήρθε από τον Μπερεδήμα: «Αδερφέ. Δεν δημοσιοποιούμε τέτοια πράγματα. Τα αξιοποιούμε για να πετύχουμε εσωτερικές ισορροπίες». Ούτε αυτός αμφισβήτησε την αλήθεια που αποκάλυπταν τα έγγραφα των καταγγελιών μου, άλλωστε ο Τρίμης και πολλοί άλλοι δημοσιογράφοι και πολιτικοί αναφερόντουσαν ονομαστικά στα εσωτερικά έγγραφα της εξτρεμιστικής οργάνωσης και δεν υπήρχε καν θέμα αμφισβήτησης. Η σύμπλευση του Μπερεδήμα με τον πρώην πρόεδρο της ΠΟΕΣΥ, Δημήτρη Τσαλαπάτη (σε σημείο που να έχει περισσότερη σχέση με την παράταξη Τσαλαπάτη στην ΕΣΗΕΑ παρά με την ΕΣΠΗΤ στην οποία λειτουργούσε ως Γενικός Γραμματέας) ήταν από τότε ισχυρή. Το αποκορύφωμα της δράσης του (και ο λόγος που απομακρύνθηκε από την παλιά παράταξή του) ήταν ότι αυτή την τσαλαπάτεια λειτουργία του την εφάρμοσε κατά της Ένωσής μας, όταν μαχόμασταν για ενιαίο Ταμείο Τύπου. Υποστήριξε θέσεις μαζί με τις Πέπονα και Μπατή, που έστελναν το ΤΑΙΣΥΤ και τα αποθεματικά του κατευθείαν στο Ι.Κ.Α..

Ο Τσαλαπάτης και ο πρώην πρόεδρος της ΕΣΗΕΑ Πάνος Σόμπολος υποτίθεται ότι βρίσκονταν σε πόλεμο με τον Τρίμη. Σε πόλεμο με τον Τρίμη (και με το συνδικαλιστικό κίνημα) υποτίθεται ότι βρισκόταν και όλη η διοίκηση και διευθυντικά στελέχη του Ομίλου Αλαφούζου, ξέρετε εκεί όπου ευδοκιμούν τραπεζικοί δημοσιογράφοι και τα πορτοσάλτο μορτάλε της δεοντολογίας. Και όμως, ΟΛΟΙ τον κάλυψαν. Μέχρι τώρα, τα μέλη και οι υποστηρικτές τριών παρατάξεων στην ΕΣΗΕΑ βρίσκονται σε σύγκρουση ή τουλάχιστον σε τριβές μεταξύ τους και ενώ υπάρχει αυτή η διχόνοια μεταξύ τους (σε μικρό η μεγάλο βαθμό ανάλογα με την περίπτωση) στην κορυφή οι ηγεσίες τους καλύπτουν ο ένας τον άλλον. Και σαν να μην φτάνει αυτό, εξάγουν αυτή τη διχόνοια και σε άλλες Ενώσεις όπως στην ΕΣΠΗΤ, ΕΑΞΤ, κλπ.

Ο Τσαλαπάτης όταν ήταν Πρόεδρος, έδωσε εντολή στη γραμματεία της ΠΟΕΣΥ (χωρίς αντίρρηση από το Γενικό Γραμματέα της) να μην δίνει αριθμό πρωτοκόλλου σε οποιαδήποτε επιστολή, έγγραφο, κ.λπ. που αναφέρεται στον Τρίμη και την Scientology. Το τελευταίο έγγραφο που είχε παραληφθεί ήταν τον Ιανουάριο 2006. Δηλαδή, επίσημα να μην υπάρχει τίποτα που να έχει παραλάβει η ΠΟΕΣΥ ώστε να χρειάζεται να ενεργήσει. Ομοίως δηλαδή, όπως ο Μπερεδήμας μου είπε στις αρχές του 2005: «Αδερφέ. Δεν δημοσιοποιούμε τέτοια πράγματα. Τα αξιοποιούμε για να πετύχουμε εσωτερικές ισορροπίες». Δηλαδή, υπόγεια και με αδιαφανείς συναλλαγές. Ίσως και με «μαϊμού» δημοσιογραφικές ενώσεις;

Στο δημοσιογραφικό συνέδριο της Σαμοθράκης το 2006 ήταν η σειρά του Πάνου Σόμπολου να προσφέρει δημόσια κάλυψη στον Τρίμη. Όταν ο πρώην πρόεδρος ήταν προεδρεύων στην πρώτη Συνεδρία, υπέβαλα γραπτή ερώτηση (μαζί με ορισμένα αντίγραφα δημοσιευμάτων και άλλα στοιχεία σε περίπτωση που χρειάζονταν). Ρωτούσα αν επιτέλους ο δημοσιογραφικός χώρος θα κάνει κάτι για να επέλθει μια κάθαρση από τέτοιες απαράδεκτες περιπτώσεις εξαρτήσεως, διαφθοράς και διαπλοκής δημοσιογράφων. Αν και ως προεδρεύων είχε υποχρέωση να αναγνώσει την πολύ σύντομη μονοσέλιδη ερώτηση, παρόλα αυτά όχι μόνο δεν ολοκλήρωσε την ανάγνωση, αλλά υπογράμμισε ότι «Έχεις τα δικά σου με τον Ιό … αυτά είναι προσωπικά που έχεις με τον Γραμματέα. Δε νομίζω ότι είναι θέμα που πρέπει να απασχολήσει το Συνέδριο». Ο Τρίμης, τον οποίον δεν γνώριζα προσωπικά, μου γρατσούνισε τη Φεράρι και του το κρατούσα μανιάτικο. Προσωπικά είχαν μαζί του προφανώς και η ΕΤΙΠΤΑ που τον κατήγγειλε για εργοδοτικό παιχνίδι, ο Βαξεβάνης, το Τρίτο Μάτι, Ρεσάλτο, ένα σωρό εργαζόμενοι στην Ελευθεροτυπία και πόσοι άλλοι.

Κατά παράξενο τρόπο ο Σόμπολος είχε ξεχάσει ότι ο Τρίμης είχε μπλέξει την ΕΣΗΕΑ να εκδώσει (χωρίς να υπάρχει απαρτία του Δ.Σ. και με τον χαρακτηρισμό ως «εργατικό ζήτημα») ανακοίνωση υποστήριξης στο μεγαλύτερο σύμμαχο της Scientology. Για να παραπλανήσει την Διεθνή Αμνηστία και ουσιαστικά τόσο η ΕΣΗΕΑ όσο και η Διεθνής Αμνηστία να κάνουν πρωτοφανή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη για μία δίκη, στην οποία ήταν κατηγορούμενος ο εν λόγω σύμμαχος (ο σεΐχης και δερβίσης Τάκης Αλεξίου) στη Ρόδο. Σε εισαγγελικό πόρισμα η οργάνωση ΠΑΝΙΦΕ του δερβίση και σεΐχη χαρακτηρίζεται ως δορυφορική οργάνωση της Scientology. Ο ίδιος ο Αλεξίου (για τον οποίο η ΕΣΗΕΑ μαζί με την Διεθνή Αμνηστία σύρθηκαν από τον Τρίμη να τον υποστηρίξουν με ανοιχτή παρέμβαση στη Δικαιοσύνη) είχε αποδεδειγμένες σχέσεις με υψηλά κλιμάκια της ΕΥΠ και του Υπουργείου Δημόσιας Τάξης για εξυπηρέτηση τρίτων συμφερόντων. Κατά τα άλλα τα μέλη και υποστηρικτές των παρατάξεων στην ΕΣΗΕΑ τρώγονται μεταξύ τους, εξάγουν τη φαγωμάρα, ενώ στην κορυφή τα μεγάλα κεφάλια λειτουργούν όπως βλέπετε.

Η Scientology σε δικαστική απόφαση περιγράφεται ως οργάνωση με ολοκληρωτικές δομές και τάσεις, που στην ουσία περιφρονεί τον άνθρωπο και ενεργεί ελεύθερα μόνο κατ' επίφαση, ότι εφαρμόζει τεχνικές πλύσης εγκεφάλου για κατευθυνόμενο τρόπο σκέψης κ.λπ.. Καλά για τον Τρίμη και τον Ιό, δεν υπάρχει θεραπεία. Όλα αυτά, όμως, οι Σόμπολος, Τσαλαπάτης, Μπερεδήμας, Αλατάς, Πραμαντιώτης είτε τα έβλεπαν ως αποδεκτές ιδεολογικές επιλογές, είτε ως υλικό για «εσωτερικές ισορροπίες», είτε ως κάτι που θα έκαναν και οι ίδιοι αν είχαν την ευκαιρία; Κατά τα άλλα μέσα στις παρατάξεις τους προβάλλονται ως ασυμβίβαστοι μαχητές. Για ποιον όμως;

Την κάλυψη πάντως που έλαβε ο Τρίμης από τον Όμιλο Αλαφούζου δεν την περίμενε κανένας και ουσιαστικά έριξε όλα τα προσωπεία. Σε έρευνα που είχαν ξεκινήσει από την εκπομπή Νέοι Φάκελοι του ΣΚΑΙ, σχετικά με εξτρεμιστικές οργανώσεις όπως η Scientology, η ρεπόρτερ της εκπομπής έψαχνε για στοιχεία πέρα από την καταστροφή οικογενειακών σχέσεων όταν ένα μέλος είναι στην οργάνωση. Ενθουσιάστηκε με το εισαγγελικό πόρισμα και όλα τα αρχεία σχετικά με την εμπλοκή μυστικών υπηρεσιών, διείσδυση στον πολιτικό, δημοσιογραφικό χώρο και ιδιαίτερα με το γεγονός ότι όλα τα στοιχεία μιλούσαν με ονόματα. Εγώ βέβαια εξέφρασα τον προβληματισμό μου αν θα προχωρήσει η εκπομπή, όμως η ρεπόρτερ ήταν βέβαιη ότι η ποιότητα των στοιχείων ήταν τέτοια που σίγουρα θα προχωρούσε. Η εμπλοκή Τρίμη και «Ιού» ήταν από τα βασικότερα θέματα, αλλά τελικά οι συντελεστές της εκπομπής (Alexis και ανώτεροι) αποφάσισαν ότι αν επρόκειτο να γίνει, χρειαζόταν να μιλήσει κάποιος μέσα από την οργάνωση με καλυμμένο πρόσωπο ή κάποιοι γονείς που έχουν παιδιά μέσα στην οργάνωση, κάτι που, εμφανέστατα, ήταν πρακτικά αδύνατο. Πώς είναι δυνατόν το τηλεοπτικό κανάλι του Αλαφούζου που είναι «σε ανένδοτο αγώνα με τους κακούς συνδικαλιστές» να αγνοεί τέτοιες πολύτιμες και απολύτως αληθινές πληροφορίες σε μια εκπομπή όπως του Alexis και να επιλέγει την συμβατική κατεύθυνση παρουσίασης, την οποία από την αρχή ήθελε να ξεπεράσει και να κάνει ουσιαστική ερευνητική δημοσιογραφία; Γιατί άραγε και σε αυτή την περίπτωση ακούω: «Δεν δημοσιοποιούμε τέτοια πράγματα. Τα αξιοποιούμε για να πετύχουμε εσωτερικές ισορροπίες»;

Τα προηγούμενα σας δίνουν αρκετά στοιχεία για το τι γίνεται στον δημοσιογραφικό χώρο και ποιοι είναι ορισμένοι από τους ανθρώπους-κλειδιά που διατηρούν την κατάσταση για την οποία όλοι είναι εξοργισμένοι. Στις εκλογές της ΕΣΠΗΤ, όμως, θα ήταν καταστροφικό λάθος και φυσικά δεν θα ήταν πράξη ευθύνης, η αποχή.

Η αποχή δεν είναι επιλογή ψήφου. Είναι αποτέλεσμα πρακτικής και ανυπέρβλητης κατάστασης (ασθένεια, ταξίδι, κλπ) που δεν επιτρέπει στο μέλος να ψηφίσει. Μόνο το λευκό είναι τίμια επιλογή αν κάποιος δεν βλέπει ότι τον εκπροσωπούν οι επιλογές στις εκλογές. Σε αυτές τις εκλογές της ΕΣΠΗΤ για αντιπροσώπους στην Ομοσπονδία ΠΟΕΣΥ δεν υπάρχουν μόνο οι κλασσικές παρατάξεις. Με την υποψηφιότητά μου τα μέλη έχουν τη δυνατότητα για πραγματικά ανεξάρτητη επιλογή. Αν ακόμη και αυτό δεν είναι αρκετό για κάποιους, υπάρχει και το λευκό. Η αποχή είναι κίνηση που ενισχύει μόνο τον υπόκοσμο που λειτουργεί μέσα στην πολιτική και στον εργοδοτικό χώρο. Πολλές φορές χρησιμοποιήθηκε κατά της ΕΣΠΗΤ σε διαπραγματεύσεις και συνομιλίες «Τι θα μου κάνετε; Εσείς ούτε απαρτία δεν κάνετε με τόση αποχή». Για να ξέρετε ποιοι κερδίζουν και ποιοι αξιοποιούν την αποχή.