Γιατί είναι εφικτή η επίτευξη πλεονασματικού προϋπολογισμού για το ελληνικό κράτος

Εδώ και ενάμισι χρόνο, και κατά κύριο λόγο από την εφαρμογή του μνημονίου (Ν. 3845/2010), έχουν διατυπωθεί στη χώρα πολλές και διάφορες απόψεις για το έλλειμμα που παρουσιάζει κάθε χρόνο, και τη δυνατότητα ή μη, για την ισοσκέλιση του ή και ακόμα για την επίτευξη πλεονασματικού...
 προϋπολογισμού.

Ο στόχος του πλεονασματικού προϋπολογισμού σε βάθος τριετίας είναι εφικτός. Ας αφήσουμε τις φήμες και τα αόριστα επιχειρήματα που έχουν γραφεί και ειπωθεί.

Καταρχήν πρέπει να γίνει κατανοητό, σε όλους μας, ότι όταν γίνεται λόγος για κρατικό προϋπολογισμό, αναφερόμαστε σε προϋπολογισμό εισπράξεων-πληρωμών, και όχι σε προϋπολογισμό εσόδων-εξόδων, όπως ορίζονται τα έσοδα και έξοδα στη λογιστική επιστήμη.

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι η εκτέλεση του προϋπολογισμού αφορά την είσπραξη των εσόδων και την πληρωμή των δαπανών, και ότι πρακτικά το ετήσιο έλλειμμα τόσα χρόνια προκύπτει γιατί οι πληρωμές είναι περισσότερες από τις εισπράξεις.

Ας ξεκινήσουμε την αντιμετώπιση του προβλήματος κάνοντας μια ιστορικη αναδρομή των θέσεων και των πολιτικών που έχουν προκαλέσει αρκετά γέλια στους γνώστες της πραγματικότητας.

α) Μία ποσοστιαία αύξηση του ΦΠΑ κατά 2 μονάδες θα αυξήσει τις κρατικές εισπράξεις κατά χ δις ευρώ. Πολιτική και οικονομική αοριστολογία

β) Η φοροδιαφυγή στην χώρα είναι 40 ή 45 %. Τι μετρήσαμε ποσοτικά και ποιοτικά ;, και γιατί δεν είναι το 55%, ή το 35% του Ακαθαρίστου Εγχώριου Προϊόντος ;

γ) Η εισφοροδιαφυγή στην χώρα είναι 25 με 30%. Τι μετρήσαμε ποσοτικά και ποιοτικά, και γιατί δεν είναι το 35%, ή το 40%. Από πού γνωρίζουν την αδήλωτη και παράνομη εργασία στη χώρα ;

δ) Γενικά η αύξηση της φορολογίας, θα αυξήσει τα κρατικά έσοδα. Συγχωρέστε με, άλλα μετά από πάνω από 2 χρόνια, όπου ο βασικός συντελεστής ΦΠΑ αυξήθηκε κατά 5 μονάδες, δεν άκουσα να εισρέουν στα κρατικά ταμεία ανάλογες εισπράξεις.

Οι εισηγητές και όσοι διαχρονικά αποφάσισαν τις αυξήσεις στο ΦΠΑ, μπορούν να στέκονται υπερήφανοι μπροστά στον καθρέπτη.

Ζούμε σήμερα, σε ένα ιδιόρρυθμο και πρωτόγνωρο οικονομικό περιβάλλον.

Η ζήτηση έχει πέσει σε εξαιρετικά χαμηλά επίπεδα, όπως και ο πληθωρισμός, ο οποίος πληθωρισμός όμως είναι μόνο αποτέλεσμα της εξαιρετικά μειωμένης ζήτησης και όχι των διαρθρωτικών αλλαγών της οικονομίας.

Σε ένα τέτοιο περιβάλλον, καλείται η κυβέρνηση, να μειώσει το έλλειμμα με απώτερο στόχο της επίτευξη πλεονάσματος. Μέχρι σήμερα, μας έλεγαν, ότι είναι βραδυκίνητη η προσπάθεια λόγω των ανελαστικών δαπανών, δηλαδή μισθοί και συντάξεις. Τώρα που μειώνονται σημαντικά οι μισθοί, και οι συντάξεις πάνω από 700,00 €, τι γίνεται ;

Θέλω να τονίσω ότι είμαι αντίθετος με τη μείωση μισθών και συντάξεων ιδιαίτερα σε περίοδο ύφεσης, γιατί έτσι διογκώνεις το πρόβλημα, αντί να το λύνεις.

Θεωρώ όμως, ότι επιτακτικά ήρθε η ώρα στη χώρα μας, για να συνταχθεί κρατικός προϋπολογισμός, από Μηδενική Βάση.

Δηλαδή να σταματήσουν τα επιτελεία των υπουργείων να αντιγράφουν τον περσινό αποτυχημένο προϋπολογισμό και απλώς να προσπαθούν να αυξομειώνουν κάποια κονδύλια

Είναι λοιπόν προφανές γιατί με την παραπάνω μεθοδολογία, οδηγούμαστε κάθε χρόνο σε νέο έλλειμμα και απαιτούνται νέες θυσίες.

Θα πρέπει να ξεκινήσουν να κάνουν τον προϋπολογισμό απο το Μηδέν, και να προσθέτουν ευλαβικά το κάθε κονδύλιο μεχρι και το τελευταίο στις πραγματικές τιμές.

Πιστεύω, επίσης, ότι ήρθε η ώρα για :

1. Μείωση της σπατάλης στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (που μπορεί εύκολα να πραγματοποιηθεί ξεκινόντας με τον Προϋπολογισμό παντού στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, από μηδενική βάση)

2. Μείωση του αριθμού των δημόσιων υπαλλήλων σε πραγματικά νούμερα που θα μπορούσε η Οικονομία μας να πληρώσει

3. Πώληση ή συγχώνευση ή ακόμη και κατάργηση οργανισμών που δημιουργούν διαχρονικά ζημίες και ταμειακά ελλείμματα

4. Αλλαγή του θεσμικού πλαισίου, για την εκμετάλλευση της ακίνητης και κινητής περιουσίας των κρατικών φορέων (ΟΤΑ, Ασφαλιστικά ταμεία, Εκπαιδευτικά ιδρύματα)

5. Μείωση ή περιορισμός, τελών-εισφορών που επιβάλλονται υπέρ τρίτων και ανεβάζουν το πραγματικό κόστος παραγωγής και διαβίωσης.

(Στα συγκεκριμένα θα επανέλθουμε)

Η σύγχρνονη και άμεση λύση στην επίλυση του διαχρονικού προβλήματος της Ελλάδας είναι ότι θα πρέπει να ακολουθηθεί κάθε πρόταση από όπου και να προέρχεται και θα οδηγεί στην αύξηση του συνολικού πλούτου και κατά συνέπεια και του κρατικού.

Έτσι θα δημιουργηθεί αυτό το πολυπόθητο πλεόνασμα που θα πρέπει άμεσα να βρεθεί για να επενδυθεί στην πραγματική οικονομία, στη μείωση του δημόσιου χρέους και να δοθούν τα σωστά κίνητρα που θα προσελκύσουν μεγάλες επενδύσεις που θα σημάνουν και την επανεκκίνηση της Ελληνικης Οικονομίας.

Γαβριηλίδης Θεοχάρης
Οικονομολόγος
Σύμβουλος Λογιστικής