H Nίκη των Ήχων,με τον Παντελή Παυλίδη

Όταν η σιωπή έγινε ήχος
Οι γλυκοί τόνοι της άρπας έσμιξαν με την λύρα και με τους ήχους των κυμβάλων,και ο θαυμαστός ήχος άγγιξε τους αιθέρες.Αποσπάσματα από διάφορα αρχεία που μέσα στη ζώσα σιωπή τους έφθασαν στις μέρες μας και είναι για μας η μεγαλύτερη συγκίνηση της ψυχής.

Στην πάροδο του χρόνου,όλοι κοιτάζουμε την φθορά και λίγοι βλέπουν τα ίχνη.Μόνο με τον χρόνο και την ανθρωπότητα υπάρχει δημιουργία, ποίηση.Μόνο που η ποίηση δεν είναι μόνο κείμενο είναι και μουσική,είναι και ήχος.Όμως τα κείμενα παραμένουν σιωπηλά για τον τρόπο ανάγνωσης.
Για να ζήσουμε αυτό που πέθανε πρέπει να ακούσουμε το πνεύμα της μουσικής που καρφώθηκε πάνω στην λύρα σπάνιων μουσικών.Μόνο αυτοί είναι ικανοί ν' αναδείξουν την αξία της φθοράς,την αξία της τριβής πάνω στις χορδές του χρόνου.Δεν θέλουν να ξεχάσουν τις σιωπές του παρελθόντος και παραδίδουν τους ήχους στο μέλλον.

Ο Παντελής Παυλίδης δεν εκφράζει μόνο την κυκλικότητα ενός αρχαίου πολιτισμού.Μέσω της πολυκυκλικότητας του χρόνου αγγίζει τα νοητικά σχήματα που έδωσε ο ελληνισμός στην ανθρωπότητα.Το πνεύμα της μουσικής έχει καρφωθεί πάνω του.Κι η φωνή του είναι σιωπή που έγινε ήχος.Δεν μπορούσε να αντέξει τον θάνατο των κειμένων.Χάραξε πάνω στο κείμενο τους ήχους που το μετατρέπουν σε ανθρώπινη μορφή.

Αυτός είναι ο ρόλος και ο σκοπός του.
Νίκος Λυγερός