SAXONGATE: Γιατί χάνουμε το μέτρημα;

Τώρα που το υλικό της δικογραφίας της υπεξαίρεσης Σαξώνη στο Δήμο Θεσσαλονίκης κάνει το γύρο δεκάδων δικηγορικών και δημοσιογραφικών γραφείων της πόλης και μπορεί εύκολα να αποκτήσει κανείς πρόσβαση σ’ αυτό, τα πορίσματα της Οικονομικής Επιθεωρήτριας έχουν γίνει το πεδίο μάχης μεταξύ όσων εμπλέκονται ή ενδιαφέρονται για την υπόθεση.
Αυτό που προκαλεί τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι η
ευκολία με την οποία υιοθετήθηκε από το σύνολο σχεδόν του Τύπου και γενικότερα των Μ.Μ.Ε. της πόλης η ονομασία της υπόθεσης σε «σκάνδαλο των 51 εκατομμυρίων ευρώ».
Δεν χρειάζεται εξειδικευμένες γνώσεις οικονομικών για να αντιληφθεί κανείς ότι τα χρήματα αυτά δεν αιτιολογούνται ως προϊόντα υπεξαίρεσης ούτε καν στα πορίσματα της Τσεμπερά. Η Επιθεωρήτρια καταλογίζει σε όλους τους κατηγορούμενους (πολιτικά πρόσωπα και διοικητικούς υπαλλήλους) βροχή τα εκατομμύρια σαν να έχουν γίνει όλοι εκατομμυριούχοι από την υπόθεση. Όπου κάποιος έχει βάλει την υπογραφή του, είτε πρόκειται για χρηματικό ένταλμα, είτε για μισθολογική κατάσταση, αμέσως θεωρείται ύποπτος της υπεξαίρεσης των χρημάτων αυτών. Χαρακτηριστικές είναι οι περιπτώσεις κάποιων υπαλλήλων που τους καταλογίζεται το σύνολο των 51 εκατομμυρίων ενώ όλοι στο Δημαρχείο γνωρίζουν ότι μετά βίας τα βγάζουν πέρα με το μισθό τους.
Είναι απίστευτο πως, με τόση ευκολία, τα χρέη του Δήμου προς τα Ταμεία και την Εφορία βαφτίστηκαν ως χρήματα της υπεξαίρεσης. Το λογιστικό δηλαδή έλλειμμα των υποχρεώσεων του Δήμου παρουσιάζεται έντεχνα ως ποσό που λείπει από το Ταμείο. Από τα στοιχεία των πορισμάτων και τα πλαστογραφημένα αποδεικτικά, όπως η Τσεμπερά τα συμπεριλαμβάνει στα πορίσματα, θα μπορούσε κανείς να υπολογίσει τα χρήματα που λείπουν σε τουλάχιστον υποπενταπλάσια και πάντως σε καμιά περίπτωση στα 51 εκατομμύρια ευρώ που καταλογίζονται. Άλλωστε τα απαιτητά σήμερα χρήματα του Δήμου Θεσσαλονίκης από τον καταχραστή είναι ακριβώς 7,2 εκατομμύρια ευρώ. Δεν έχει βέβαια καμία σημασία αυτό το γεγονός για την ανακριτική διαδικασία και τη διωκόμενη πράξη, έχει όμως πραγματικά μεγάλη σημασία για το παιχνίδι των εντυπώσεων που παίζουν τα Μ.Μ.Ε. και ο Τύπος.
Όταν η αλήθεια παραποιείται –και δυστυχώς σε ορισμένες περιπτώσεις εσκεμμένα- αυτό μπορεί να δημιουργήσει ένα κατασκευασμένο αρνητικό κλίμα επί δικαίων και αδίκων. Φαίνεται όμως, πως η συνείδηση πολλών σε αυτή την πόλη αντέχει και την αδικία αλλά και την σπίλωση των αθώων. Αλλιώς ακούγεται ο αριθμός των 51 εκατομμυρίων και αλλιώς των 7,2 εκατομμυρίων. Όσο κάποιοι βολεύονται από αυτά τα ψέματα θα συνεχίσουν να τα διακινούν κι ας πρόκειται για την τιμή και τις ζωές συμπολιτών τους, που πιθανόν άδικα να κατηγορούνται. Αυτά είναι λεπτομέρειες για όσους θέλουν να ανελιχθούν ή να χτίσουν τη σταδιοδρομία τους εύκολα και γρήγορα.
Κι αν λένε και κανένα ψεματάκι δεν χάλασε κι ο κόσμος βρε αδερφέ!