To θέμα της εξόδου από το ευρώ παραμένει ανοιχτό;

Η συμφωνία μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας για την περίφημη πέμπτη δόση και το μεσοπρόθεσμο μοιάζει με παράταση στο ελληνικό πρόβλημα.

Αυτό φυσικά αφού επέλθει οριστική συμφωνία, ψηφιστεί στη Βουλή το μεσοπρόθεσμο και τέλος του μήνα η σύνοδος κορυφής πάρει κάποια ουσιαστική απόφαση ριζικής αντιμετώπισης του προβλήματος κρατικού χρέους, αλλά και των υποαξιών που έχουν δημιουργηθεί στο ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Η κατάσταση στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη έχει φτάσει σε ένα οριακό σημείο και λογικά αμφότερες θα πρέπει να λάβουν αποφάσεις για το μέλλον.

Η Ελλάδα για το αν είναι διατεθειμένη να προσπαθήσει να παραμείνει στην ευρωζώνη κάνοντας τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις στο παρασιτικό κράτος και οικονομικό μοντέλο γενικότερα. Η Ευρωζώνη για το αν είναι διατεθειμένη να προχωρήσει στην ταχύτερη πολιτική και οικονομική ενοποίηση και υπό ποιους όρους.

Αν αυτό δηλ. θα γίνει με όλες τις χώρες που είναι στο ευρώ σήμερα ή με τις δημοσιονομικά υγιείς χώρες του βορρά ή τέλος όσες προσπαθήσουν και πετύχουν να προσαρμοστούν στους κανόνες.

Δεν πιστεύω πως κάποια πολιτική ηγεσία στην Ευρώπη μπορεί να πάρει οποιαδήποτε απόφαση να εγγυηθεί μια βιώσιμη λύση του προβλήματος του χρέους της Ελλάδας ή οποιασδήποτε άλλης χώρας του νότου, χωρίς πρώτα να διασφαλίσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις.

Κατά συνέπεια αν όλα πάνε καλά με την ψήφιση του μεσοπρόθεσμου προγράμματος και αυτό γίνει αποδεκτό στα πλαίσια μιας ευρύτερης συμφωνίας στη σύνοδο στο τέλος του μήνα, οι επόμενοι δώδεκα μήνες θα είναι καθοριστικοί για την πρόοδο των μεταρρυθμίσεων και κατά συνέπεια και για τη μελλοντική παρουσία της Ελλάδας στη ζώνη του ευρώ ή όχι...

Αν ο επόμενος χρόνος περάσει, άπραγος όπως και ο προηγούμενος, τότε πολύ φοβάμαι πως τα ζητήματα μεθόδευσης της εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη, που τώρα θέτουν μόνο ορισμένες μειοψηφικές απόψεις στην Ευρώπη, θα αποκτήσουν πλειοψηφικά ερείσματα.

Το πρόβλημα

Το πρόβλημα της ελληνικής χρεοκοπίας είναι πρωτίστως πολιτικό και πολιτισμικό. Στην αντίληψη πως το δοβλέτι είναι ο εχθρός γιατί λειτουργεί με βάση τις διακρίσεις μουσουλμάνων και λοιπών αναπτύχθηκε η διφορούμενη νεοελληνική στάση απέναντι στο κράτος, ή είμαστε εκτός αυτού και το κλέβουμε όπου και όπως μπορούμε ή είμαστε με την ομάδα που είναι εντός αυτού και εκμεταλλευόμαστε τους άλλους μέσω των φόρων ή της διαφθοράς.

Στο πολιτισμικό αυτό μόρφωμα ήρθε και κάθισε από την μεταπολίτευση και μετά, λόγω της αριστερής ταλάντωσης του εκκρεμούς και μια λαϊκίζουσα αριστερή ιδεολογία που έδωσε προοδευτικό και κοινωνικά δίκαιο υπόβαθρο σε μια παρασιτική πρακτική και θέαση του κόσμου που μας περιβάλλει. Στην Ελλάδα και η δεξιά και η άκρα δεξιά πάσχουν από αριστερές λαϊκίστικες αγκυλώσεις...

Φυσικά για όσους γνωρίζουν έστω και κατ’ ελάχιστον τον επαναστάτη φιλόσοφο Κάρολο Μαρξ και την θεωρία του, αυτή η παρασιτική κρατικοδίαιτη ιδεολογία απέχει πολύ από τας γραφάς του. Στην ελληνική πραγματικότητα ακόμη και οπαδοί του αναρχικού Μπακούνιν αιτούνται περισσότερο κράτος, με την έννοια της ανάληψης από αυτό βασικών αρμοδιοτήτων που πρέπει να ανήκουν στο άτομο (όπως π.χ. η αρμοδιότητα του χειρισμού των συνταξιοδοτικών λογαριασμών, λογαριασμών υγείας ή της χρηματοδότησης της μόρφωσης). Καθώς όμως κανείς δεν παρέχει τίποτα δωρεάν, το κράτος απαιτεί να ελέγχει και επειδή δεν διοικεί σωστά και είναι διεφθαρμένο, φτάσαμε εδώ που είμαστε...

Πηγή:www.capital.gr