Στη Φλώρινα, όπως και σε ολόκληρη την Ελλάδα, όλοι οι πολίτες της μιλούν ελληνικά. Ορισμένοι, εκτός από τα ελληνικά, μιλούν και: τη βουλγαρική ή ένα ιδίωμά της, την αλβανική ή ένα ιδίωμα της, την τουρκική (ή ό,τι θυμούνται από αυτή), τη ρωσική (ή ό,τι θυμούνται από αυτή) και ένα λατινογενές ιδίωμα: τα Βλάχικα. Ωστόσο, οι περισσότεροι –η συντριπτική πλειονότητα των νέων– ομιλούν σε ικανοποιητικό βαθμό –και πάντως πολύ καλύτερα από τις προαναφερόμενες γλώσσες ή/και ιδιώματα– την αγγλική γλώσσα. Συνεπώς, ακολουθώντας την «ευφυή» ρητορεία του «πολιτικού» ανδρός που ακούει στο όνομα Πάντε Ασλάκοφ, αν έπρεπε να μιλάμε για μειονότητες βάσει γλώσσας, στη Φλώρινα (όπως και σε όλη την Ελλάδα) έχουμε μια κύρια μειονότητα: των διγλώσσων Αγγλόφωνων Ελλήνων. Και τόσα χρόνια πραγματικά είχα την απορία γιατί οι Αγγλία δεν το εκμεταλλεύεται αυτό ώστε να οικειοποιηθεί και αυτή (όπως κάνουν τα Σκόπια) την ελληνική Ιστορία.
(Ελπίζω να μην έδωσα ιδέες στους Άγγλους, που θα τους οδηγήσουν σε παραληρήματα ανάλογα των Σκοπιανών...)
