ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΗΡΑΚΛΗ-ΚΑΒΑΛΑΣ. ΗΘΙΚΗ ΧΡΕΩΚΟΠΙΑ ή ΜΗΠΩΣ ΚΑΤΙ ΑΛΛΟ;

Διαβάζω με μεγάλη προσοχή τις τελευταίες ημέρες απόψεις δημοσιογράφων και μη σχετικά με το θέμα συγχώνευσης των ομάδων της Καβάλος και του Ηρακλή και προσπαθώ να καταλήξω σε ένα λογικό συμπέρασμα για τον τρόπο σκέψης των ανθρώπων που ασχολούνται με το ποδόσφαιρο. Η συντριπτική πλειοψηφία του Τύπου αντιμετωπίζει το θέμα..
 αρνητικά, επιθετικά και ειρωνικά ενώ στο ίδιο μήκος κύματος είναι και τα σχόλια των οπαδών όλων των ομάδων συμπεριλαμβανομένης και μιας μερίδας φιλάθλων του Ηρακλή.

Παραδέχομαι και εν μέρει συμμερίζομαι τις ενστάσεις των φιλάθλων τις οποίες έχω κι εγώ ,δεν δέχομαι σε καμία περίπτωση όμως τα κροκοδείλια δάκρυα των επαγγελματιών του Τύπου που ξαφνικά εμφανίζονται σαν εξαγνισμένες παρθένες να λοιδορούν πρόσωπα και καταστάσεις που μέχρι πρότινος εγκωμίαζαν μέσα από τα κατάπτυστα πρωτοσέλιδα τους. Εμφανίζονται σε στήλες και τηλεοπτικά παράθυρα να δηλώνουν με θράσος ότι όλοι τα ήξεραν . Αφού λοιπόν γνώριζαν γιατί κοίμιζαν και αποπροσανατόλιζαν τον κόσμο μέσα από τον φανατισμό και την πώρωση ; Με τη συμμετοχή του αθλητικού τύπου στην κατάντια του ποδοσφαίρου θα ασχοληθεί άραγε ποτέ κάποιος εισαγγελέας;


Τι είναι όμως αυτό που πραγματικά ενοχλεί και αγγίζει τις «ευαίσθητες» χορδές των ποδοσφαιρόφιλων ; Στο πρόσφατο παρελθόν αρκετές ομάδες και μάλιστα ιστορικές χρησιμοποίησαν τη μέθοδο αγοράς ΑΦΜ ή νόμους εκκαθάρισης για να ορθοποδήσουν αρχικά οικονομικά αλλά και να κερδίσουν κατηγορίες που είχαν χάσει στο γήπεδο. Θα θυμίσω τον εξαφανισμένο Ολυμπιακό Βόλου με το ΑΦΜ της Κασσάνδρας, την Καβάλα της Δ΄Εθνικής με το ΑΦΜ των Πόρων, τον ιστορικό Εθνικό Πειραιώς με τη Μάνη, τον Ατρόμητο με τη Χαλκηδόνα, το μπάσκετ της Καβάλας που με το ΑΦΜ του Πανοράματος βρέθηκε από το πουθενά στην Α1, το χάντμπολ του πρωταθλητή ΠΑΟΚ με τον ιστορικό Τρίτωνα και άλλα πολλά. Δεν θυμάμαι σε καμία από τις περιπτώσεις αυτές να ασχολήθηκε κάποιος αρνητικά αντιθέτως μάλιστα η αθλητική κοινότητα υποδεχόταν τα νέα μέλη μάλλον με θετική διάθεση. Δεν θυμάμαι κανένα βουλευτή Χαλκιδικής να ενεργοποιείται για να σώσει την Κασσάνδρα ,που φλέρταρε με τη Α΄Εθνική, από τον αφανισμό της συγχώνευσης με τον Ολυμπιακό Βόλου.

Καταλήγω λοιπόν στο συμπέρασμα ότι δεν είναι η συγχώνευση που ενοχλεί αλλά τα πρόσωπα που εμπλέκονται σε αυτή και η χρονική περίοδος που επιλέχθηκε για να πραγματοποιηθεί. Πιστεύω ότι αν δεν είχε ξεσπάσει το σκάνδαλο των στημένων το deal θα είχε ήδη ολοκληρωθεί και οι μόνοι που θα φώναζαν θα ήταν οι οπαδοί της Καβάλας, ξεχνώντας βέβαια ότι και η δική τους ομάδα με τον ίδιο τρόπο και χάρη στα ίδια άτομα βρέθηκε στη Σουπερλίγκα. Η εμπλοκή της οικογένειας Ψωμιάδη , του υπόδικου Σταύρου και του καταζητούμενου Μάκη, είναι λοιπόν το ζητούμενο στοιχείο, αυτό που σοκάρει τον Έλληνα φίλαθλο και προκαλεί τις ηθικές του αξίες που εντελώς ξαφνικά επανήλθαν μετά την πολυετή νάρκη στην οποία είχαν πέσει. Αλήθεια όμως περιμέναμε τις εισαγγελικές διώξεις για να αποκτήσουμε ξαφνικά αθλητική συνείδηση ; Όλοι λίγο πολύ γνωρίζαμε τι εστί Μάκης Ψωμιάδης από το παρελθόν του στην ΑΕΚ αλλά και τις περιβόητες δικαστικές του περιπέτειες .

Τα δυο προηγούμενα χρόνια όμως όλοι μιλούσαν με τα καλύτερα λόγια για το δημιούργημα του, την Καβάλα, εκθειάζοντας το ωραίο ποδόσφαιρο που έπαιζε και πόσο ικανός είναι ο Μάκαρος να «στήνει» ομάδες με χαμηλό μπάτζετ. Ξαφνικά λοιπόν ανακαλύψαμε την Αμερική και μιλάμε για ηθική χρεωκοπία και πτώση αξιών ενός χώρου που εδώ και χρόνια βρωμάει και ζέχνει από όλες τις μεριές. Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα δεν περίμενε την απόφαση της ΓΣ του Ηρακλή για να αποδείξει πόσο χαμηλά έχει πέσει. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι χιλιάδες φίλαθλοι που έχουν από καιρό γυρίσει την πλάτη στο μόρφωμα αυτό. Μήπως όμως είναι και κάτι άλλο που ενοχλεί;

Ο Ηρακλής από ιδρύσεως του εκπροσωπεί κάποιες αξίες ταυτόσημες με τις αρχές του ευ αγωνίζεσθαι και του αθλητικού ιδεώδους και για το λόγο αυτό είναι μια από τις πιο συμπαθείς ομάδες στην Ελλάδα. Τις δεκαετίες του 80 και του 90 η ποδοσφαιρική του ομάδα πρόσφερε θέαμα υψηλού επιπέδου χωρίς ποτέ ωστόσο να «εισπράττει» εντός γηπέδου αυτό που της αναλογούσε.

Εκτός παρασκηνιακών κέντρων μονίμως κέρδιζε τα εύσημα τη στιγμή που άλλοι πανηγύριζαν τίτλους και διακρίσεις, μια ζωή ψηλά το κεφάλι και φιλικά χτυπήματα στην πλάτη, Ηρακλής είσαι. Η υπομονή και ο φίλαθλος του Ηρακλή βαδίζουν μαζί στο χρόνο μόνο που ο δρόμος κάπου εδώ τελειώνει. Για δεύτερο καλοκαίρι ο διωγμός της ομάδας και η μονόπλευρη και επιλεκτική εφαρμογή των νόμων είναι πλέον φανερό ότι την οδηγούν στη χρεωκοπία και τη Δ’Εθνική.

Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να καταλάβουμε τον κυανόλευκο οπαδό πριν τον κατακεραυνώσουμε με κάθε διαθέσιμο απαξιωτικό χαρακτηρισμό. Ναι το καταλαβαίνω ότι Ηρακλής και Ψωμιάδης δεν μπορούν να δέσουν στη συνείδηση ενός υγιούς φιλάθλου. Μήπως όμως είναι μια αναρχική αντιμετώπιση του συστήματος με τα ίδια του τα όπλα;

Αν αναλογιστούμε τους λόγους για τους οποίους ο Ηρακλής καταδικάστηκε σε υποβιβασμό και τους παραβάλουμε με την συνολική εικόνα του Ελληνικού ποδοσφαίρου, όπως βγαίνει μέσα από την εισαγγελική έρευνα, ίσως ανακαλύψουμε και τα αίτια της κυανόλευκης αυτής αντίδρασης. Μια ακόμη σημαντική παράμετρος είναι και η παντελής έλλειψη εμπιστοσύνης στις αθλητικές αρχές του τόπου και τις αποφάσεις που αρκετοί πιστεύουν ότι δεν θα τολμήσουν τελικά να πάρουν για να ξεκαθαρίσουν το τοπίο.

Όταν ο ίδιος ο Πρόεδρος της ΕΠΟ εμπλέκεται σε συζητήσεις με παράγοντες για διορισμούς διαιτητών και δεν παραιτείται, όταν η Σουπερλίγκα συνεδριάζει και δεν ασχολείται καν με το θέμα τη στιγμή που πρόεδρος και αντιπρόεδρος εμπλέκονται , πόσο αισιόδοξος μπορεί κανείς να αισθάνεται.

Η αντίδραση αυτή των Ηρακλειδέων δεν μου θυμίζει τη ρήση «ó πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται» αλλά περισσότερο μου φαίνεται σαν μια ανατρεπτική απάντηση στο σύστημα παρόλο που ξέρουν πολύ καλά ότι το επόμενο θύμα του Μάκαρου θα είναι αυτοί. Μια συμφωνία με τον διάβολο δεν είχε ποτέ καλό τέλος.

Προσωπικά δεν συμφωνώ με τη συγκεκριμένη συγχώνευση επειδή πιστεύω ότι δεν θα είναι βιώσιμη. Ηρακλής και Καβάλα βρίσκονται στο στόχαστρο και ακόμα και αν ολοκληρωθεί το deal η νέα ομάδα, όπως και αν λέγεται, δεν θα καταφέρει να επιβιώσει.

Αυτό που εγώ θα επιθυμούσα είναι η δικαστική διεκδίκηση ,σε όλα τα επίπεδα και με οποιοδήποτε κόστος, από πλευράς Ηρακλή της ακύρωσης των αποφάσεων που τον αφανίζουν. Είτε πολιτικά δικαστήρια είτε διεθνή, αγώνας μέχρι να εξαντληθεί και η τελευταία πιθανότητα από τις ελάχιστες που έχει. Και μετά τι ; Πτώση στη Δ’ Εθνική ; Ποιος άραγε θα σηκώσει το βάρος μιας τέτοιας απόφασης; Για το λόγο αυτό λοιπόν ας μη βιαζόμαστε να κατακρίνουμε τον ταλαιπωρημένο κυανόλευκο οπαδό. Εγώ μπορεί να μην συμφωνώ αλλά τον καταλαβαίνω και τον δικαιολογώ.

http://sundaysportstories.blogspot.com/