Για να υπάρχει ελπίδα για την Ελλάδα

του Δημήτρη Γαρούφα*
Ο Θουκυδίδης στην ιστορία του Πελοποννησιακού πολέμου λέει (σε μετ.Ε.Βενιζέλου)ότι: «οι άνθρωποι συνηθίζουν να εμπιστεύονται εις την απερίσκεπτον ελπίδα εκείνο που επιθυμούν και αποκρούουν δι΄ αυθαιρέτου συλλογισμού εκείνο που αποστέργουν…»

Η ρήση αυτή επαληθεύεται διαχρονικά από τους ΄Έλληνες πολιτικούς που συνήθως θεωρούν πραγματικότητα τις επιθυμίες τους και απορρίπτουν με αβάσιμους συλλογισμούς όσα δεν τους συμφέρουν. ΄Έτσι τα τελευταία 30-35 χρόνια σχεδόν όλοι απέκρυπταν την πραγματικότητα από τον Ελληνικό λαό, συναγωνίζονταν σε παροχές υποσχόμενοι «ακόμη καλύτερες μέρες» υπερχρεώνοντας τη χώρα, ελπίζοντας ότι την κρίσιμη ώρα κάποιος «από μηχανής θεός» θα την σώσει…

Βεβαίως έχουμε ευθύνη και εμείς οι πολίτες που με την ψήφο μας αναθέταμε την διοίκηση της χώρας σε ανθρώπους που απλά μας κολάκευαν , σε απλούς διαχειριστές της εξουσίας μερικοί εκ των οποίων- με το αζημίωτο- ασχολούνταν κυρίως με τις αναθέσεις έργων σε συγκεκριμένες εταιρίες

Η πικρή αλήθεια είναι ότι οι πολιτικοί μας ηγέτες -με λίγες εξαιρέσεις-στηρίζονταν στις μισές αλήθειες και την μετατόπιση των προβλημάτων για το μέλλον αδιαφορώντας για την υπερχρέωση της χώρας , δέσμιοι ενός οικογενειοκρατικού συστήματος που μαστίζονταν από το καρκίνωμα της διαφθοράς και λειτουργούσε με καθεστωτική νοοτροπία.

Γι΄ αυτό φτάσαμε εδώ που φτάσαμε ξαναγυρίζοντας το ρολόι της ιστορίας πίσω στην εποχή του Τρικούπη, με τους δανειστές ( κυρίως το Δ.Ν.Τ )να ελέγχουν εκ του παρασκηνίου τη χώρα και τα σχέδια νόμου να ελέγχονται από αυτούς πριν κατατεθούν στη Βουλή…

Η χώρα μας διανύει περίοδο πολιτικού χειμώνα με τη χώρα καταχρεωμένη, με τους θεσμούς να έχουν ατονήσει ,με τους άνεργους να πολλαπλασιάζονται και τη νέα γενιά απελπισμένη να βλέπει σκοτεινό τον ορίζοντα ενώ με την τελευταία απόφαση για επιμήκυνση του χρόνου αποπληρωμής δανείων κλπ. μπορούμε να πούμε ότι πήρε μια ανάσα, κερδίζει χρόνο που πρέπει άμεσα να αξιοποιηθεί και να υπάρξουν άμεσες αποφάσεις για την οικονομία αλλά και θεσμικές μεταρρυθμίσεις.

Η σημερινή κυβέρνηση έχει κι αυτή μερίδιο ευθύνης για το κατάντημα της χώρας(άλλωστε τα πρόσωπα που συμμετέχουν σε αυτή συμμετείχαν ως υπουργοί και σε προηγούμενες κυβερνήσεις) γι΄ αυτό ας μη προσπαθεί να μεταθέσει όλες τις ευθύνες σε άλλους.. Θα μπορούσε όμως να μείνει στην ιστορία αν δημιουργούσε προϋποθέσεις οικονομικής ανάκαμψης της χώρας αλλά και εξυγίανασης-αναμόρφωσης της πολιτικής ζωής.

Για να το πετύχει αυτό θα έπρεπε να έχει το θάρρος δύσκολων αποφάσεων , να μην υπολογίζει το πολιτικό κόστος, να τολμά να λέει και όχι στους δανειστές όπου χρειάζεται και πέρα από τις περιστολές δαπανών( για τις οποίες θα έπρεπε να υπάρχει δίκαιος καταμερισμός) πρέπει άμεσα , με υπευθυνότητα και σεμνότητα να επεξεργασθεί και υλοποιήσει πρόγραμμα ανάπτυξης της χώρας για να υπάρχει ελπίδα ότι θα μπορέσει να ξεφύγει η χώρα στο ορατό μέλλον από το πλαίσιο του «μνημονίου» λαμβάνοντας σοβαρά υπ΄ όψιν και τις προτάσεις των άλλων κομμάτων(π.χ.τις προτάσεις του Α.Σαμαρά για οικονομική ανάκαμψη).

Παράλληλα θα έπρεπε όλοι μας , κυρίως ο πολιτικός κόσμος, να συνειδητοποιήσουμε ότι διανύουμε περίοδο βαθειάς κρίσης του πολιτικού συστήματος και για να ξεπερασθεί θα χρειαστούν πέρα από την οικονομική ανάκαμψη και θεσμικές μεταρρυθμίσεις που θα δημιουργούν προϋποθέσεις διαφάνειας στην πολιτική ζωή, θα κάνουν ουσιαστική τη λειτουργία των θεσμών και πιο συμμετοχική τη λειτουργία της δημοκρατίας μας.

Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο τρόπος λειτουργίας των πολιτικών μας κομμάτων, που αποτελούν θεσμούς του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, αναντίρρητα είναι ξεπερασμένος και για να μπορούν να προσφέρουν πρέπει να εκσυγχρονιστούν. Πρέπει να θεσπιστούν κανόνες διαφάνειας στα οικονομικά τους, πρέπει να παραμερίσουν την κομματική γραφειοκρατία και το μέτριο στελεχιακό δυναμικό και να ανοιχθούν στην κοινωνία αναζητώντας τους ικανότερους πολίτες ,ανθρώπους με ιδέες οράματα και ήθος που θα μπορούν να ανανεώσουν την πολιτική ζωή και να σχεδιάσουν το αύριο της χώρας. Επίσης θα έπρεπε από τώρα να αρχίσουν να συζητούν ουσιαστικά και να προετοιμάσουν με ευρεία συναίνεση την επόμενη συνταγματική αναθεώρηση μέσω της οποίας επιβάλλεται να γίνει πιο συμμετοχική τη δημοκρατία μας με καθιέρωση δημοψηφισμάτων , αν το ζητά συγκεκριμένος αριθμός πολιτών, με εκλογή της ηγεσίας της δικαιοσύνης από ειδικό εκλεκτορικό σώμα για να τονιστεί περισσότερο η ανεξαρτησία της ,με περιορισμό της Βουλευτικής ασυλίας, με έλεγχο των οικονομικών των κομμάτων, με θέσπιση κανόνων διαφάνειας στη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού κλπ.

Είναι αλήθεια ότι η πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία του τόπου ολιγώρησε μέχρι σήμερα γι΄ αυτό κάνοντας αυτοκριτική οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες της και συνειδητοποιώντας ότι η κρίση έχει ευρύτερες διαστάσεις οφείλει να ασχοληθεί ουσιαστικά με το μέλλον της χώρας , δίνοντας πρωτίστως την ελπίδα στον πολίτη ότι όλοι μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε νέα προοπτική για την Ελλάδα.

*Δικηγόρος-συγγραφέας, πρώην πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Θεσσαλονίκης.