Δικαστική απόφαση με εξαιρετικό ενδιαφέρον, έρχεται από την Κύπρο: ο αρχηγός του κόμματος διέγραψε στέλεχος, αλλά το δικαστήριο αποφάσισε ότι η διαγραφή είναι παράνομη (φυσικά η απόφαση αφορά δεξιό κόμμα).
Στη Κύπρο συνέβη το εξής απίστευτο αλλά εκπληκτικό γεγονός, που ίσως είναι και το μοναδικό, διεκδικώντας παγκόσμιο ρεκόρ απόδοσης δικαιοσύνης. Το επαρχιακό δικαστήριο Λευκωσίας με μια πρωτοποριακή απόφασή του, απεφάνθη ότι..
ο αρχηγός κάθε κόμματος δεν έχει το δικαίωμα να διαγράφει με το έτσι θέλω όποιον διαφωνεί με τις θέσεις του. Η υπόθεση αφορά στη διαγραφή του αναπληρωτή προέδρου του ΔΗΚΟ, Γιώργου Κολοκασίδη, από τον πρόεδρο του κόμματος κ. Μάριο Καρογιάν, διότι κατά την ψηφοφορία για εκλογή προέδρου στη κυπριακή βουλή, ο ευρωβουλευτής του κόμματος του κ. Καρογιάν, κ. Ζαχαρίας Κουλίας διαφώνησε με τον αρχηγό του και ψήφισε για Πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής, τον αρχηγό άλλου κόμματος και συγκεκριμένα τον αρχηγό της ΕΔΕΚ κ. Γιαννάκη Ομήρου, ο οποίος και τελικά εξελέγη. Επειδή λοιπόν ο κ. Κολοκασίδης ετάχθη με το μέρος του κ. Ζαχαρία Κουλία, αναγνωρίζοντάς του το δικαίωμα να διαφωνήσει με τον αρχηγό του κόμματός του, ο κ. Καρογιάν, τον μεν κ. Κολοκασίδη τον διέγραψε από τη θέση του αναπληρωτή προέδρου και μέλους του κόμματος ΔΗΚΟ, τον δε κ. Κουλία τον διέγραψε από το κόμμα.
Επειδή λοιπόν ο κ. Κολοκασίδης θεώρησε την καθαίρεσή του αντικανονική και αντικαταστατική, προσέφυγε στο δικαστήριο της Λευκωσίας το οποίο με μια πρωτοποριακή προσωρινή του απόφαση δέχθηκε «ότι υπάρχει πλήρης έλλειψη σεβασμού στις δημοκρατικές διαδικασίες και βάναυση παραβίαση των αρχών του φυσικού δικαίου, διότι δεν ανακοινώθηκε στον κ. Κολοκασίδη γιατί κατηγορείται, ούτε κλητεύθηκε, ούτε του δόθηκε η δυνατότητα να εκφράσει την άποψή του».
Η απόφαση αυτή αποτελεί σταθμό στα δικαστικά χρονικά και παράλληλα δίνει ένα ηχηρό χαστούκι στο αρχηγικό σύστημα με το οποίο λειτουργούν τα κόμματα τόσο στη πατρίδα μας όσο και στη Κύπρο.
Διότι κάτι αντίστοιχο γίνεται και εδώ στη δημοκρατική Ελλάδα. Όποιος διαφωνεί με τον αρχηγό του κόμματος διαγράφεται.
Τελευταία δε στην πατρίδα μας, κατά τη ψήφιση του ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ 1, έγινε και το εξής τραγελαφικό και αντιδημοκρατικό εκ μέρους του δημοκράτη και σοσιαλιστή Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς και Προέδρου του ΠΑΣΟΚ Γεωργίου Ανδρέα Παπανδρέου !!! Κατά την διάρκεια της ψηφοφορίας στη Βουλή για το ΝΑΙ ή ΟΧΙ στο ΜΝΗΜΟΝΙΟ, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, Δημαράς, Οικονόμου και Σακοράφα, διαγράφονταν από την κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ, κατά την ώρα της ψηφοφορίας, αμέσως όταν ψήφιζαν «ΠΑΡΩΝ» και ούτε καν περίμενε να τελειώσει η ψηφοφορία, δίδοντας έτσι ένα εκφοβιστικό και εκβιαστικό μήνυμα και προς τους άλλους βουλευτές του κινήματος περί της τύχης τους σε περίπτωση μη συμμορφώσεως προς τη γραμμή του κόμματος. Αυτά τα ωραία και δημοκρατικά συμβαίνουν εδώ όχι μόνο τώρα αλλά πάντα. Το ίδιο έκανε και ο μακαρίτης Καραμανλής και ο Ανδρέας και όλοι γενικά. Μήπως ξεχάσαμε τη περίπτωση Φωτήλα που ανέβηκε στο αεροπλάνο στη Ρώμη υφυπουργός Εξωτερικών, αν δεν με απατά η μνήμη μου, και κατά τη διάρκεια της πτήσης προς Αθήνα «καθαιρέθηκε» από τον Ανδρέα και κατέβηκε στο Ελληνικό απλός πολίτης;
Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν πολλές, σε όλα ανεξαιρέτως τα κόμματα τα οποία την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ και την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΒΟΥΛΗΣΗ, την μεταφράζουν κατά το δοκούν του αρχηγού, όπως άλλωστε και το σχετικό άρθρο του Συντάγματος ορίζει ότι οι βουλευτές, πρέπει να ψηφίζουν ελεύθερα και κατά συνείδηση. Δεν πρέπει να υπακούουν σε καμία κομματική πειθαρχία, αρχηγικό πειθαναγκασμό ή οποιουδήποτε άλλου είδους ποδηγέτηση πέραν της ελεύθερης βούλησής τους.
Όλα αυτά όμως οι πολιτικοί αρχηγοί τα γράφουν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους, όπως άλλωστε και πολλά άλλα.
Το μόνο που γνωρίζουν να κάνουν καλά είναι να υπόσχονται πολλά. Το αν θα εκπληρώσουν τις υποσχέσεις τους ποιος νοιάζεται; Τζάμπα είναι.
Νίκος Χριστοδουλόπουλος
Έφεση του ΔΗΚΟ
Έφεση κατά της ενδιάμεσης απόφασης του Ανώτερου Επαρχιακού Δικαστή της Λευκωσίας Μ. Παπαμιχαήλ, στη βάση του αιτήματος του Γιώργου Κολοκασίδη, κατέθεσε σήμερα, ενώπιον του Ανωτάτου Δικαστηρίου, το ΔΗΚΟ διά των δικηγόρων του.
Ανακοίνωση του ΔΗΚΟ αναφέρει ότι «η έφεση αφορά ολόκληρη την πρωτόδικη ενδιάμεση απόφαση».
Σύμφωνα με την έφεση, προστίθεται, «το πρωτόδικο δικαστήριο λανθασμένα, παράνομα και καθ’ υπέρβαση εξουσίας έκρινε ότι τα θέματα εσωτερικής λειτουργίας του ΔΗΚΟ (γενικά κάθε πολιτικού κόμματος και δη κοινοβουλευτικού συνιστούν θέματα εκδικάσιμα από το Δικαστήριο ή/και λανθασμένα έκρινε ότι είχε οποιαδήποτε εξουσία, δικαιοδοσία ή αρμοδιότητα για να επιληφθεί και αποφασίσει επ’ αυτών”.
“Λανθασμένα επίσης παρέκαμψε την αρχή της διάκρισης εξουσιών, ιδιαίτερα διότι η εσωτερική λειτουργία ενός πολιτικού κόμματος αφορά εξωνομικά θέματα πολιτικής φύσης που αξιολογούνται από τους πολίτες και δεν εκδικάζονται από Δικαστήριο», αναφέρει.
Σημειώνει ότι «το Πρωτόδικο Δικαστήριο λανθασμένα ερμήνευσε και εφάρμοσε τον νόμο περί πολιτικών κομμάτων που ψήφισε τον περασμένο Φεβράρη η Βουλή και εσφαλμένα έκρινε ότι σκοπός ήταν να καθυποβάλει την εσωτερική οργάνωση και λειτουργία των πολιτικών κομμάτων υπό δικαστικό έλεγχο».
Αναφέρει ότι, «σύμφωνα με την πάγια επί του θέματος νομολογία, είναι κατά κανόνα ανεπίτρεπτο να εκδίδονται σε ενδιάμεσο στάδιο διατάγματα με τα οποία αποδίδονται οι ίδιες θεραπείες που ο ενάγοντας ζητά με την αγωγή του».
