Άρθρο του Χρήστου Νικολαίδη*(από την χθεσινή "Μακεδονία της Κυριακής")
Η «προ-ΔΕΘ» περίοδος για τη Θεσσαλονίκη χαρακτηρίζεται κάθε χρόνο από απόψεις και σχόλια που ουσιαστικά αμφισβητούν το κύρος της «Γενικής Έκθεσης» αλλά και τη χρησιμότητά της για την πόλη και τους κατοίκους της. Είναι πλέον συνήθη τα σχόλια περί «κρατικοδίαιτου πανηγυριού» που διοργανώνεται μόνο και μόνο για να προσφέρει ένα ειδυλλιακό τριήμερο σε κυβερνητικούς παράγοντες και τους παρατρεχάμενούς τους και ταυτόχρονα ώρες ανείπωτης ταλαιπωρίας για τους κατοίκους, λόγω των αποκλεισμών δρόμων, τα μέτρα ασφαλείας, των διαδηλώσεων κλπ…
Η οικονομική κρίση, λόγω της οποίας ο μέσος πολίτης πλέον αμφισβητεί τα πάντα και τους πάντες στην πολιτική έχει διαμορφώσει ένα κλίμα στο οποίο ακόμη και αυτή
η αποχώρηση φορέων της Θεσσαλονίκης από τη Δ.Ε.Θ. (όπως έγινε πρόσφατα με το Δήμο Θεσσαλονίκης) να φαντάζει ως παραδεκτή κίνηση αυτοπροστασίας. Μέγιστη πλάνη…
Η Διεθνής Έκθεση Θεσσαλονίκης ήταν και είναι το μέγιστο γεγονός για την πόλη και την ευρύτερη περιοχή. Η παρουσία του εκάστοτε πρωθυπουργού για την αναγγελία του οικονομικού προγράμματος της κυβέρνησής του, που θεσμοθέτησε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, δεν είναι συμβολική και πολύ περισσότερο ανούσια. Έγινε για να δημιουργήσει πολιτικό και επικοινωνιακό αντίβαρο στην πρωτεύουσα. Με το «βαρύ τυπικό» (ομιλία, συναντήσεις με φορείς, επισκέψεις και συνέντευξη Τύπου) επετεύχθη η εισδοχή της Θεσσαλονίκης σε ένα πολιτικό κάδρο, στο οποίο η Θεσσαλονίκη, με άλλους υπολογισμούς, πολύ δύσκολα χωρά. Αλήθεια ποια ανάλογη κατάσταση υφίσταται; Με ποια άλλη αφορμή ενδυναμώνεται η οικονομία, με ποιον άλλο τρόπο υποδεχόμαστε επισκέπτες, πώς αλλιώς οι εκπρόσωποί μας βρίσκουν ευκαιρίες να θέσουν αιτήματα και να παρακάμψουν τη γραφειοκρατία; Υπάρχει ευρεία πρακτική εφαρμογή: ο κάθε υπουργός επειδή ακριβώς νιώθει την βαριά παράδοση να παραστεί στη ΔΕΘ, δεν μπορεί να αντέξει την πίεση και αναγκάζεται να παρέχει λύσεις, να επιταχύνει διαδικασίες, να… «αποσυρταρώσει» αιτήματα της αρμοδιότητάς του που αφορούν τη Θεσσαλονίκη. Ένα παράδειγμα τα λέει όλα: όλες (μα όλες) οι διαδικασίες για την Ζώνη Καινοτομίας Θεσσαλονίκης (ιδρυτικό, νομοθετικό πλαίσιο, παραχώρηση αρμοδιοτήτων, αποφάσεις για στελέχωση, διαβούλευση, χωροθέτηση κλπ) φέρουν ως ημερομηνίες κάποιες μέρες του Αυγούστου. Με όλες τις κυβερνήσεις. Κάτι που ασφαλώς μόνο τυχαίο δεν είναι…
Υπό το πρίσμα αυτό όσοι πανηγυρίζουν για την απόφαση Παπανδρέου να πάρει φέτος μαζί του μόνο τους οικονομικούς υπουργούς θα πρέπει να το ξανασκεφτούν.
Εν κατακλείδι: εάν σήμερα δεν υπήρχε η ΔΕΘ όλοι μας θα προσπαθούσαμε σκληρά να ανακαλύψουμε ένα θεσμό που θα μας εξασφάλιζε την επικαιρότητα, το κυβερνητικό ενδιαφέρον, την εξωστρέφεια και την οικονομική δραστηριότητας… Εάν τον υποβαθμίζουμε τώρα που τον έχουμε είναι σα να πυροβολούμε τα πόδια μας…
Όσο για τα ζητήματα αποτελεσματικότητας: ο θεσμός των Εκθέσεων κάθε άλλο παρά φθίνει παγκοσμίως. Απαιτείται όμως προσαρμογή στις σύγχρονες ανάγκες, εκσυγχρονισμός δομών και προσεκτική μελέτη των διεθνών εξελίξεων. Χρειάζεται ενίσχυση και δυναμική. Και δυστυχώς η σημερινή κυβέρνηση κάθε άλλο παρά υιοθετεί αυτήν την αναγκαιότητα. Το σχέδιο της μετεγκατάστασης έχει παγώσει, Διοίκηση της ΔΕΘ τοποθετήθηκε μόλις πριν από λίγες εβδομάδες μετά την εκπαραθύρωση της προηγούμενης…
Εκτός αυτών: τα όποια αρνητικά στοιχεία όπως αυτά που εγείρουν οι αμφισβητίες, εμφιλοχώρησαν, σε έναν πολυετή θεσμό θα πρέπει να ακυρωθούν. Όλοι θυμόμαστε πως η προηγούμενη κυβέρνηση κατήργησε τις δεξιώσεις, περιόρισε τις κουστωδίες και «συμμάζεψε» τη διοργάνωση. Τα όποια αρνητικά είναι παρεπόμενα, παρενέργειες, παρασιτισμοί μέσα σε έναν υγιή οργανισμό. Αλλά σε καμία περίπτωση δε θα πρέπει να γίνουν κεντρικά ζητήματα γιατί έτσι σταδιακά θα καταστρέψουν κάτι το ιδιαίτερα σημαντικό.
Ο Χρήστος Νικολαίδης είναι Δημοσιογράφος και Υπεύθυνος Τύπου της ΝΔ Θεσσαλονίκης
