Την βδομάδα που μας πέρασε ακούσαμε πάρα πολλά για τα βιβλία που δεν μοιράστηκαν από την κυβέρνηση. Για μας τους μεγαλύτερους ακουγόταν παράξενο μέχρι και απάνθρωπο. Σχολείο χωρίς βιβλία γίνεται; Μια ερώτηση που επαναλαμβανόταν από τους ενήλικες και έκανε τους πιστιρικάδες να σκάνε στα γέλια.Όχι γιατί τα μικρά αποστρέφονται την γνώση ή απλά βαριούνται. Όχι. Η αιτία είναι σοβαρότερη και πηγάζει από την μορφή ενός κόσμου που εμείς οι γέροι δεν κατανοήσαμε και αρνούμαστε να το πράξουμε.
Το υπουργείο λοιπόν είπε κάτι απλό: Τα βιβλία υπάρχουν αλλά σε αρχεία .pdf αναρτημένα στο site του υπουργείου. Όποιος νοιάζεται μπορεί να τα κατεβάσει και να αρχίσει το διάβασμα. Pdf, Site, κατέβασμα αρχείων, έννοιες λίγο εξωτικές αν και οι περισσότεροι από εμάς που έχουμε μια στοιχειώδη εξοικείωση με τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τις χρησιμοποιούμε καθημερινά. Στέλνουμε e-mail για την δουλειά μας, κάνουμε τις φορολογικές μας δηλώσεις, ενημερωνόμαστε, τζογάρουμε, βλέπουμε ταινίες, ακούμε μουσική και στην χειρότερη περίπτωση χρησιμοποιούμε το κομπιούτερ σαν γραφομηχανή. Ακόμη κι αν δεν έχουμε ΗΥ σπίτι μας έχουμε στη δουλειά μας, στο internet καφέ της γειτονιάς μας, στο σχολείο και την βιβλιοθήκη των παιδιών μας. Όσο γι αυτά; Καλά τώρα. Χρησιμοποιούν κομπιούτερ από τα έξη τους, κάνουν πράγματα που εμείς σαν παιδιά δεν μπορούσαμε να φαντασθούμε και δεν διανοούνται ζωή χωρίς αυτό το εργαλείο. Αν μάλιστα τους πέσει στα χέρια κάποιο αρχείο .pdf τότε το αποκρυπτογραφούν, (το σπάνε κατά την έκφρασή τους) σε διαχειρίσιμες μορφές όπως αρχείο κειμένου (.doc ή docx) και εικόνων (.jpg για παράδειγμα) για να τα χρησιμοποιήσουν παραπέρα δημιουργικότερα ή και καταστροφικότερα. Οι πιο ανήσυχοι κατεβάζουν κι άλλα βιβλία από το internet (πανεύκολο γι αυτούς αν σκεφθείς ότι στους σκληρούς τους δίσκους μπορείς να βρεις από ηλεκτρονικά παιχνίδια, μουσική μέχρι και σκληρή πορνογραφία) και συμμετέχουν σε παντιότροπα fora ανταλλαγής απόψεων. Ακόμη πιο πέρα αυτοί οι ίδιοι είναι που διαμορφώνουν την μεγάλη παγκόσμια διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια, την Wikipedia, δημοσιεύοντας ή τροποποιώντας λήμματα στα Ελληνικά και οποιαδήποτε άλλη γλώσσα του κόσμου.
Αν αναλογισθείς όλα τα παραπάνω αναρωτιέσαι μοιραία τι είναι αυτό που έκανε όλα τα mainstream μέσα ενημέρωσης να λυσσομανάμε όλη την προηγούμενη βδομάδα. Να κλαίνε και να οδύρονται για το «κατάντημά» μας. Τα λεφτά προφανώς. Τα κύρια μέσα ενημέρωσης ανήκουν σε παλιούς εκδότες οι οποίοι είχαν επενδύσει σε τυπογραφεία και παρεμφερείς επιχειρήσεις. Κάθε χρόνο τύπωναν και ξανατύπωναν βιβλία που στο τέλος της χρονιάς γίνονταν χαρτοπόλεμος «τσιμπώντας» γρήγορο και εύκολο κρατικό χρήμα. Από την άλλη αυτοί οι ίδιοι συμμετέχουν με προθυμία σε κάθε προσπάθεια δαιμονοποίησης του διαδικτύου. (Σκεφτείτε μόνον τις πρόσφατες διαφημίσεις). Λογικό. Εκφράζουν έναν κόσμο που μας χαιρετά και που δίνει μάχη να παρατείνει, όσο μπορεί, τον άσκοπο πλέον βίο του.
Ήδη άρχισαν να τυπώνονται βιβλία και φέτος. Ας ευχηθούμε αυτή να είναι η τελευταία χρονιά όπου το νέο υποχωρεί απέναντι στο παλιό. Κι ας είμαστε εμείς οι πρώτοι που θα βοηθήσουμε ή έστω θα ενθαρρύνουμε την είσοδο στην νέα πραγματικότητα. Κι αν νομίζεται ότι τέτοιες προσπάθειες δεν γίνονται, κάνετε λάθος. Η βιβλιοθήκη της πόλης μου, της Βέροιας, έχει ήδη ξεκινήσει προσπάθειες για τη είσοδό της /μας στο νέο, εκθαμβωτικό κόσμο. Επιθετικά, όπως ταιριάζει σ’ όποιον αποφάσισε να επιβιώσει.
http://vlepontaske.blogspot.com/2011/09/blog-post_13.html
