Γράφει ο Χρήστος Νικολαίδης
Ήμουν νεαρός ρεπόρτερ της "Μακεδονίας" όταν για πρώτη φορά παρουσιάστηκε ως θαυμαστή ιδέα η "Θαλάσσια Αστική Συγκοινωνία" της Θεσσαλονίκης... Πάτησα τα 42 και ακόμη την συζητάμε! Την συζητάμε θαρρείς με το ζόρι επειδή κάποιοι "επώνυμοι" συμπολίτες μας, χτίζοντας περίπου μία πολιτική καριέρα επάνω της. Επάνω σε ένα πουκάμισο αδειανό!
Από την πρώτη μέρα που μπήκε η ιδέα, σχεδόν αυτομάτως ξεπήδησε μία ομάδα που περίπου έσκιζε τα ρούχα της για να υπερασπιστεί το έργο. "Της Σαλονίκης μοναχά της πρέπει το καράβι", ήταν το μοναδικό της επιχείρημα. Δίχως μία ρεαλιστική μελέτη και βασιζόμενοι μόνο σε ....
κάποια ρομαντικά στοιχεία κάποιοι δήθεν προοδευτικοί, πάσχισαν και τελικά κατάφεραν να εγκλωβίσουν μία ολόκληρη πόλη σε μία ατελέσφορη συζήτηση. "Από κοντά", όχι μόνο κάποιοι πολιτικοί εκμεταλλευτές αλλά και η περίφημη "κοινότητα των μελετητών" που όλο θέλουν να μελετούν κάτι, δύο ομάδες που είναι οι μόνες κερδισμένες από την όλη υπόθεση... Απέναντι σε δαύτους κανείς δεν τόλμησε να αντιπαρατεθεί, ούτε σοβαροί "ειδικοί" ούτε πολιτικοί "της άλλης άποψης"... Ίσως επειδή η αντίθετη της "προοδευτικής" άποψη έχει από καιρού ποινικοποιηθεί σε αυτή τη χώρα...
Και ας πάμε στο ρεαλιστικό του πράγματος: Βιώσιμη θαλάσσια συγκοινωνία θα πει ότι οι πολίτες θα προτιμούν να παίρνουν ένα καραβάκι για να κατεβαίνουν στο κέντρο. Θα γυρίσουν δηλαδή την πλά τη τους στον ΟΑΣΘ, το ΙΧ τους και στο μέλλον το Μετρό για να πηγαίνουν στις δουλειές τους με το "της Σαλονίκης το καράβι"! Αστεία πράγματα...
Ερωτώ: ποιος είναι εκείνος ο Θεσσαλονικιός ο οποίος θα κατεβεί από το σπίτι του και θα περπατήσει από τη Δελφών ή την Τούμπα, τη Βασ. Όλγας ή το Χαριλάου ως την παραλία ώστε στη συνέχεια να πάρει το καραβάκι για να κατεβεί στο Λευκό Πύργο ή το Λιμάνι και από εκεί (πάλι με τα πόδια- αφού η άλλη συγκοινωνία δε βοηθά) να πάει στον προορισμό του στο κέντρο; Υποψιάζομαι κανείς. Ή μάλλον ελάχιστοι και -πολύ φοβούμαι- ανάμεσά τους δε θα είναι όσοι εδώ και χρόνια φωνασκούν υπέρ του έργου! Και προσοχή: δεν μιλούμε για το πρωί του Σαββάτου που -κάνοντας βόλτα- ίσως και να το προτιμούσαμε 1-2 φορές το μήνα... Μιλούμε για τακτική χρήση που εξασφαλίζει τη βιωσιμότητα του μέσου, για κάποιους χιλιάδες επιβάτες επί καθημερινής βάσης!
Για κάποιους δηλαδή οι οποίοι το χειμώνα θα αψηφούν το κρύο ή τη βροχή και το καλοκαίρι τον... ντάλα και την υψηλή θερμοκρασία και υπομονετικά θα βαδίζουν μέχρι το Μέγαρο Μουσικής, τη συμβολή της Μπότσαρη με τη Νέα Παραλία, ή το Ναυτικό Όμιλο και το Μακεδονία Παλάς για να πάρουν το καραβάκι... Να κατεβούν για να ξαναπερπατήσουν μετά...
Με έναν απλό υπολογισμό (δεν είμαι ειδικός) καταλήγω στο συμπέρασμα ότι το ρομαντικό μέσο απευθύνεται ΜΟΝΟΝ σε όσους κατοικούν κάτω από τη Βασιλίσσης Όλγας, άντε και αυτούς επί της ίδιας λεωφόρου. Και εργάζονται το πολύ έως τον άξονα της Τσιμισκή... Ακόμη κι αν υποθέσουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί, αν και ανήκουν στα πάνω από τα μεσαία οικονομικά στρώματα, δε θα πάρουν το πιο γρήγορο και χωρίς την απαίτηση περπατήματος Ταξί ή λεωφορείο, είναι πολύ λίγοι αριθμητικά για να καταστήσουν το εγχείρημα οικονομικά βιώσιμο.
Κλείνω με το πολιτικό συμπέρασμα: ας ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή όλα αυτά τα ρεαλιστικά θα βγουν στην επιφάνεια, το προφανές (δηλαδή το άχρηστο της υπόθεσης) θα κυριαρχήσει για να σταματήσει αυτή η ανούσια υπερ-εικοσαετής συζήτηση... Τότε θα πρέπει όλοι αυτοί οι ρομαντικές θιασώτες τους να απολογηθούν στο λαό της Θεσσαλονίκης. Και εάν δεν το κάνουν από μόνοι τους θα πρέπει όλοι οι πολίτες, "κάνοντας ταμείο" να τους παραμερίσουν αναδεικνύοντας την αναξιοπιστία τους...