(ή, ο Καντ, οι γυψοσανίδες, τα τρωκτικά, και το πάρκο με τις νεραντζιές!)
Θεσσαλονίκη, 21-09-2011
Αγαπητέ Δήμαρχε,
με χαρά έχω να σας πληροφορήσω ότι οι πανσέδες, που μας μοιράζατε προεκλογικώς, έζησαν, μεγάλωσαν, άνθισαν, και εξακολουθούν να ανθίζουν σε μοβ και κίτρινο. Δυστυχώς (και εδώ αρχίζουν αυτά που με λύπη έχω να σας πληροφορήσω) δεν συμβαίνει το ίδιο και με τις ..
αντιδημαρχίες των οποίων προΐσταστε.
Ζήτημα πρώτον (το "δεύτερον" θα το προσθέσω ως υστερόγραφο): αντιδημαρχία Αστικού Σχεδιασμού, Πολεοδομίας και Δικτύων. Ωραίος και μακρύς τίτλος. Με τι ασχολούνται εκεί μέσα; Δεν ξέρω. Στην τελευταία επικοινωνία μου με την κ. Στελλάτου (γραμματεύς) μού είπε ότι ανασυντάσσονται. Το πρόβλημα με δυο λόγια και μία φωτογραφία (φωτ.1).
Όπως βλέπετε, ζούμε αγκαλιά με, ας το ονομάσουμε, κτήριο. Πρόκειται περί ενός μόνο εκ των διάσπαρτων στη Θεσσαλονίκη κτισμάτων που φιλοδοξούσαν, το πάλαι, να οικοδομηθούν, μα η μοίρα τούς έμελλε να μείνουν γιαπιά.
Η δική μας μοίρα, πάλι, είναι να συγκατοικούμε με: α) Τρωκτικά. β) Αγνώστου φυσιολογίας ερπετά γ) Διαφόρους ταλαιπωρημένους ανθρώπους που το χρησιμοποιούν ως κατάλυμα δ) Σκουπίδια, σκουπίδια, και είκοσι ετών σκουπίδια ε) κομματάκια τσιμέντου αποκολλώνται και πέφτουν και κάποτε οπωσδήποτε θα τραυματίσουν έναν ανύποπτο διαβάτη στ)το οποίο και ονομάζεται "χαριστική βολή": σαπίζουν οι τοίχοι μας.
Τα νερά της βροχής, στα σημεία που το ερείπιο εφάπτεται, λιμνάζουν, περνούν στα διαμερίσματά μας και σχηματίζουν μια ωραία και δακρύβρεχτη γεωγραφία. Η Πολεοδομία ισχυρίζεται πως τούτο δεν είναι δικό της πρόβλημα και πάντως είναι απλό: "Φέρτε δυο μάστορες να μπουν, να μονώσουν το ετοιμόρροπο".
Η Υγιειονομική υπηρεσία, αντιθέτως, θεωρεί το...ετοιμόρροπο ιδιωτική περιοχή στην οποία στερείται του δικαιώματος να μπαίνει. Η γραμματεύς τού κ. Κουράκη ενώ έλαβε το mail μου, σημεία ζωής δεν έδωσε. Η δική σας γραμματεύς και ισόβια των δημάρχων κ. Ταλιαδούρου, πρότεινε να απευθυνθούμε σε όλους τους ανωτέρω (Πολεοδομία, αντιδήμαρχο, Υγειονομικό) και σε δύο ακόμη: στον ιδιοκτήτη του κτίσματος και: να προσλάβουμε δικηγόρο! Και σαν να μην μας έφταναν οι αναρμόδιοι, ακούστηκε στη γειτονιά πως κάποιος (ίσως εργολάβος) ονειρεύεται, αυτό το διαλυμένο τσιμεντοκονίαμα που - κατά την έκφραση μηχανικού "φου να το κάνεις, θα πέσει" - ονειρεύεται λοιπόν να το σταθεροποιήσει με γυψοσανίδες, να το επενδύσει με τζάμι και να το κάνει π.χ. ένα ωραίο Κ.Ε.Π.. Διαδίδει, επίσης, πως έχει πολλούς "γνωστούς" στον Δήμο που μπορούν να κάνουν το όραμά του πραγματικότητα. Αγνοώ αν ο άνθρωπος που είχε αυτή την παράξενη ιδέα είναι νοήμων. Αγνοώ, επίσης, αν ο (εκάστοτε) δήμαρχος είναι αρμόδιος. Αγνοώ, τέλος, αν υπάρχει νόμος που να προνοεί για το (και αισθητικό) όνειδος της πόλεως, γνωρίζω, όμως, πως είναι κατεπείγουσα ανάγκη τούτο να αντιμετωπιστεί. Πάντως, όχι από τις γραμματείς.
Κύριε Μπουτάρη,
δυστυχώς, νιώθω μια τελείως ανεπιθύμητη δημότις και κάτοικος. Δυστυχώς (και συγχωρήστε μου τη σύγκριση) έτσι ένιωθα και με τους προκατόχους σας. Τι, αλήθεια, άλλαξε; Η διαδικτυακή πύλη του Δήμου δεν λειτουργεί, περιμένω από τις 27-03-2011 αριθμό πρωτοκόλλου. Οι ίδιοι υπάλληλοι που μας δημιουργούσαν προβλήματα (παραπομπή: υστερόγραφο) οι - και αναβαθμισμένοι ίδιοι - καλούνται να μας τα λύσουν. Οι ίδιοι γραμματείς (αλίμονο, δεν υπονοώ και...Φαρισαίοι) εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν ως ανθρώπους που πάσχουμε από πλήξη, ματαιοδοξία, υστερία, εμμονές, και κυνηγούμε δημάρχους - γιατί, άραγε;
Κάποτε, το 2007, Σεπτέμβριο, σας έστειλα, ως "Πρωτοβουλία", fax για το πάρκο της γειτονιάς μου (ομοίως, υστερόγραφο) και ο κ. Κουράκης μού τηλεφώνησε για να περάσει να το δει. Δεν πέρασε, τελικώς, μα το τηλέφωνό του το έχω. Εγώ, όμως, λέω πως δεν το έχω. Κι εσάς μπορώ να συναντήσω, έχουμε κοινούς γνωστούς. Εγώ, όμως, λέω πως δεν έχουμε. Δεν κάνω έτσι, με τρόπους που κοροϊδεύω και με ντροπιάζουν, τις δουλειές μου. Δεν επιλύονται έτσι τα προβλήματα μιας πόλης. Και, κάποτε, τέλος πάντων, πρέπει οι δημοτικοί άρχοντες να πάψουν να μας ξεφορτώνουν στην αγκαλιά τούτης ή της άλλης αντιπολιτεύσεως.
Ας προσθέσω και κάτι ακόμη Δήμαρχε,
σας ακούω συχνά να λέτε πως πρέπει να ενημερωθούν οι δημότες π.χ. να μην κατεβάζουν στο δρόμο ανακυκλώσιμα εφόσον δεν υπάρχουν προς το παρόν κάδοι, να ενημερώνουν για τα "ογκώδη" κ.λπ., για να σας βοηθήσουν στο έργο σας. Γιατί να σας ακούσουν, με ποιο δικαίωμα το ζητάτε αυτό; Ο Δήμος Θεσσαλονίκης - ακριβώς όπως η πολιτική εξουσία που τουλάχιστον εγώ έζησα - δεν ήταν ποτέ φιλικός προς τους δημότες. Είναι μια υδροκέφαλη διοίκηση, με σύνδρομο ανωτερότητας, που από τον τελευταίο κλητήρα έως την κορυφή των αρχόντων δεν έχουν ιδέα τι εστί αρχοντική συμπεριφορά, μια διοίκηση βαθιά εχθρική στην καθαριότητα, εχθρική στα πεζοδρόμια, εχθρική στα πάρκα, στις πλατείες, στα δέντρα, στη θάλασσα, και οι δημότες λοιπόν ακολουθούν - αν όχι επιδιώκουν - την οδό της ιδίας εχθρότητος. Αυτό ονειρευτήκατε; Έχω βάσιμους λόγους να μην το νομίζω.
εκ μέρους όλων των κατοίκων, μετά τιμής
(και λύπης που δεν με άφησαν όλα τούτα να σας τα πω αυτοπροσώπως)
ΓΙΑΝΝΑ. Γ.
ΥΣΤ.: Αντιδημαρχία Περιβάλλοντος και Πρασίνου. Το πάρκο μπροστά στις ανωτέρω πολυκατοικίες μας (φωτ.2)
Αυτή την ιστορία δε θα την διηγηθώ. Την γνώριζε ο προηγούμενος αντιδήμαρχος, την γνωρίζει ο νυν κ. Ζέρβας, την παραγνωρίζει ο νυν και αεί προϊστάμενος κ. Ηλίας Β., τα blog, οι εφημερίδες, ο "Συνήγορος του Πολίτη", ο εισαγγελέας - διότι, ναι, προκειμένου να το σώσω από τον καταπατητή γείτονα και τις υπογεγραμμένες του από το Δήμο "άδειες" κατέθεσα μήνυση, και τον Οκτώβριο, όλη η γειτονιά καλούμαστε σε δικαστήριο.
Τι μου υποσχέθηκε ο κ. αντιδήμαρχος; Ο άνθρωπος, προς τιμήν του, με κοίταξε στα μάτια και ευγενέστατα μου υποσχέθηκε να κοιμόμαστε ήσυχοι.
Πώς είναι από την ημέρα της υποσχέσεως (21 Ιανουαρίου) το Πάρκο;
Στο έλεος των διαφημιστικών πινακίδων, των καλωδίων τους που διαπερνούν τα δέντρα πάνω απ' τα κεφάλια παιδιών που παίζουν, στο έλεος των μοτοσυκλετών, των αυτοκινήτων και της "λαϊκής αγοράς" βεβαίως, που κάθε Πέμπτη το μετατρέπει σε οίκον εμπορίου. Δηλαδή, κατά τι χειρότερο απ' ό,τι ήταν πριν δεκαπέντε χρόνια που πρωτο-καταπατήθηκε. Ακόμη και με την περίφημη δενδροφύτευση, οι μόνες τρύπες που δεν έχουν δένδρα είναι αυτές μπροστά στο σπίτι μου. Μήπως που - μεταξύ σοβαρού και αστείου - ζήτησα νεραντζιές και νεραντζιές δεν έχει ακόμη η "ανάδοχος" πρόχειρες; Το πιο αστείο; Μια φορά την εβδομάδα έρχεται ένας συμπαθής νέος μ' ένα μηχάνημα και τούτο το πάρκο, τούτο το ξέφραγο, κακοπαθημένο, στραβοπατημένο, απότιστο, γυμνό που μοιάζει με κεφάλι φαλακρού ανθρώπου, κατά φαντασίαν πάρκο, το περιδιαβαίνει κουρεύοντας τα ολίγα λοφία χορταριού!
Επί του υστερογράφου.: Ο Καντ, όταν στοχαζόταν έβλεπε ένα έλατο. Όταν το έκοψαν - ή, έτσι μας λέει ο Μπαλζάκ και έχω κάθε λόγο να τον πιστεύω - έχασε την έμπνευσή του. Αυτό, για όσους θεωρούν τον πόνο μου, των δέντρων, ζήτημα γελοίο και, πιστέψτε με, έχω φυτέψει στα πέριξ (όπου οι νεκροί κορμοί το επέτρεπαν) με τα χεράκια μου αρκετά.
