Για το ειδικό τέλος στα ηλεκτροδοτούμενα ακίνητα :
Όπως είχα την ευκαιρία να σας ανακοινώσω την Κυριακή από την Θεσσαλονίκη, μετά από την συνεδρίαση του Υπουργικού Συμβουλίου και τις ομόφωνες αποφάσεις που αυτό έλαβε, είμαστε στην πραγματικότητα αντιμέτωποι με ένα δίλλημα εθνικού χαρακτήρα. Αυτή τη στιγμή, στο σημείο που βρισκόμαστε και μέσα στα συμφραζόμενα μια διεθνούς περιδίνησης, η οποία δεν είναι πλέον μόνο χρηματοοικονομική είναι και πολιτική σε πάρα πολλές χώρες που μας ενδιαφέρουν γιατί είναι εταίροι μας, έχει νόημα να θέλουμε να παρατείνουμε την διάρκεια της δημοσιονομικής προσαρμογής ή μήπως πρέπει να προσανατολιστούμε δυναμικά και θαρραλέα στη λύση της όσο γίνεται ταχύτερης επίτευξης των δημοσιονομικών στόχων; Δηλαδή της όσο το δυνατόν ταχύτερης επίτευξης πρωτογενούς πλεονάσματος, ισοσκελισμένης και κάπως θετικής ετήσιας δημοσιονομικής διαχείρισης, κάτι που θωρακίζει τη χώρα παντοιοτρόπως και δημοσιονομικά και χρηματοοικονομικά και πολιτικά;
Υπολογίστε το τέλος ηλεκτροδοτούμενων ακινήτων εύκολα και απλά
Η άποψη του Υπουργικού Συμβουλίου, η άποψη του Πρωθυπουργού, φυσικά και η δική μου προσωπικά, μετά από την εμπειρία που έχω τους τρεις τελευταίους μήνες στο Υπουργείο Οικονομικών, η οποία επιβεβαιώνει την αντίληψη που είχα από όλες μου τις παλαιότερες υπουργικές εμπειρίες και σε παραγωγικά και σε θεσμικά υπουργεία είναι ότι πρέπει να επιταχύνουμε και να φτάσουμε σε πρωτογενή πλεονάσματα (σας θυμίζω, ότι μου είχε τύχει να δώσω και τη μάχη κατά του πληθωρισμού και της επίτευξης των μακροοικονομικών στόχων το 1999–2000, πριν από την ένταξη ή ενόψει της ένταξης της χώρας στην ΟΝΕ, τότε ως Υπουργός Ανάπτυξης διαδέχθηκα την κυρία Παπανδρέου όταν εκείνη έγινε Υπουργός Εσωτερικών).
Δεν έχει κανένα νόημα, τώρα, να θέλουμε να αναπροσαρμόσουμε τους ονομαστικούς στόχους σε απόλυτους αριθμούς. Δεν αξίζει τον κόπο η χώρα να τεθεί σε διακινδύνευση για ποσά αυτής της τάξης. Το πρωτογενές έλλειμμα του 2011, εφόσον, πετύχουμε τον στόχο μας θα είναι € 1,8 δισ. και μπορούμε να μπούμε από το δεύτερο τρίμηνο του 2012 στην φάση των πρωτογενών πλεονασμάτων.
Έχουν αλλάξει πάρα πολλά πράγματα. Έχουν δημιουργηθεί εστίες αστάθειας σε χώρες από τις οποίες εξαρτάται η πορεία της Ευρωζώνης. Επειδή, το σύστημα δεν λειτουργεί ενιαία, συστηματικά –αυτό είναι μια έκφραση, βέβαια, υπερβολική, γιατί κάθε σύστημα θα έπρεπε να λειτουργεί συστηματικά αλλά δυστυχώς δεν ισχύει αυτό– δεν λειτουργεί ορθολογικά -υπάρχουν μη ορθολογικές παράμετροι και αυτό πρέπει να το λάβουμε πάρα πολύ σοβαρά υπόψη- δεν πρέπει να δώσουμε σε κανέναν το πρόσχημα ή την αφορμή ή το δήθεν επιχείρημα ότι η Ελλάδα δεν είναι συνεπής ή ότι η Ελλάδα δεν προχωρά με βούληση, με αποφασιστικότητα, με ρυθμό, δεν παράγει αποτελέσματα, δεν ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις της, διαπραγματεύεται και επαναδιαπραγματεύεται στόχους, καθυστερεί τις διαρθρωτικές αλλαγές.
Έχουμε δημιουργήσει μια χρόνια καχυποψία, η οποία ξεκινά από τα “greek statistics”, για τα οποία μιλήσαμε, και φτάνει στην τωρινή έλλειψη πολιτικής συναίνεσης. Δυστυχώς, υπάρχουν αυτοκαταστροφικά φαινόμενα στον τόπο μας. Τα μέσα ενημέρωσης δεν περιβάλλουν με καμία, ούτε στοιχειώδη, εμπιστοσύνη τις επίσημες θέσεις της χώρας που διαπραγματεύεται στο όνομα των συμφερόντων του ελληνικού λαού και της εθνικής οικονομίας. Εκτελωνίζουν, διογκώνουν, αναπαράγουν και εξάγουν φήμες, διαρροές και εκτιμήσεις κύκλων του εξωτερικού που δεν βλέπουν με καμία συμπάθεια και με κανέναν δημιουργικό τρόπο τον αγώνα που κάνει ο λαός μας, τον αγώνα που κάνει η χώρα.
Η αντιπολίτευση -και αναφέρομαι στην Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει ευθύνη ιστορική για μεγάλες περιόδους διαχείρισης των δημοσίων οικονομικών και η οποία διεκδικεί την εξουσία- οι προτάσεις της, η έλλειψη συναίνεσης σε πάρα πολλά θέματα λειτουργεί ως μείζον πολιτικό επιχείρημα εναντίον της αξιοπιστίας της χώρας. Οι τελευταίες προτάσεις για δραστική μείωση των φόρων, για κύμα φορολογικών απαλλαγών, τώρα ενώ έχουμε μπροστά μας αυτόν τον ογκώδη και επιτακτικό στόχο της δημοσιονομικής πολιτικής, δημιουργεί μια καχυποψία περί του αν το πολιτικό σύστημα, το πολιτικό προσωπικό της χώρας έχει συνειδητοποιήσει την κατάσταση και τον κίνδυνο.
Οι προτάσεις της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, αυτές που έγιναν ενόψει του διημέρου της Διεθνούς Έκθεσης Θεσσαλονίκης -να μειωθεί η επιβάρυνση στο φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων, στο φόρο εισοδήματος νομικών προσώπων, στα ακίνητα, στον φόρο προστιθέμενης αξίας, δημιουργούν την εικόνα ότι δεν πιστεύουμε σε καμία μεγάλη υπόθεση και σε κανέναν στόχο. Αν αυτά τα έλεγε η Κυβέρνηση η χώρα θα είχε καταστραφεί επί τη ανακοινώσει των θέσεων αυτών. Επί τη ανακοινώσει!.
Εμείς κάναμε και κάνουμε μια προσπάθεια συζήτησης, ανταλλαγής απόψεων, θέλετε να το πείτε διαπραγμάτευσης, διαπραγμάτευσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι μία συνεχής διαπραγμάτευση μεταξύ εταίρων και φίλων.
Πρέπει να γίνει κατανοητό το μέγεθος της ύφεσης, για να γίνει κατανοητή η απόκλιση από τις εκτιμήσεις που έκανε η ίδια η Τρόικα τον Μάιο του 2011, επί τη βάση των οποίων οικοδομήθηκε το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Δημοσιονομικής Προσαρμογής. Πρέπει να γίνει αντιληπτό, ότι ελληνικός λαός πληρώνει ένα κόστος, ότι υπάρχει μία σωρευτική ύφεση τριών ετών, η οποία τώρα θα γίνει τεσσάρων ετών, ότι δεν είναι δυνατόν να λέμε όλοι ότι πιστεύουμε στην ανάπτυξη και την υποστήριξη της πραγματικής οικονομίας και αυτό να μη το λαμβάνουμε υπόψη.
Αλλά, από την άλλη, υπάρχει το επιχείρημα ότι εάν είχαν γίνει επί δεκαετίες τώρα οι αναγκαίες διαρθρωτικές αλλαγές, αν είχε απελευθερωθεί η αγορά εργασίας, εάν είχαν ανοίξει τα επαγγέλματα, αν είχε μειωθεί το διοικητικό προσωπικό κόστος, αν είχε χτυπηθεί η γραφειοκρατία, εάν είχε μειωθεί το κόστος λειτουργίας του δημόσιου τομέα και του ευρύτερου δημόσιου τομέα, εάν είχαν εκλογικευτεί οι αποδοχές, εάν δεν υπήρχε αυτό το αναλογιστικό βάρος στο ασφαλιστικό σύστημα, θα ήταν διαφορετικά τα δεδομένα της εθνικής ανταγωνιστικότητας.
Εγώ δεν εξετάζω ποιος φταίει για όλα αυτά. Πολλά από αυτά τα στοιχεία είναι γενετικά. Έχουν προκύψει με την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους -όσο και αν αυτό φαίνεται πολύ μακρινό, δεν είναι- και άλλα είναι της προηγούμενης διετίας, της προηγούμενης πενταετίας, της προηγούμενης δεκαπενταετίας και ούτω καθεξής.
Η κατάσταση είναι αυτή και πρέπει να προχωρήσουμε αποφασιστικά. Δεν έχουν αποδώσει μια σειρά από μέτρα. Μερικά μέτρα δεν ελήφθησαν. Για παράδειγμα, δεν ελήφθη το μέτρο της προσαρμογής των αντικειμενικών αξιών. Δεν ελήφθη το μέτρο της επιβολής ειδικού φόρου κατανάλωσης στα αναψυκτικά. Άλλα μέτρα δεν έχουν αποδώσει στον βαθμό που θέλουν, διότι, πράγματι, είχαμε φοροαποφυγές και φοροδιαφυγές, οι οποίες έχουν μια ευρηματικότητα, η οποία είναι πάντα εντυπωσιακή, γιατί πάντα η υπέρβαση του νόμου είναι μια πιο εύκολη υπόθεση από την εφαρμογή του νόμου, δυστυχώς.
Όλα αυτά θα συλληφθούν τώρα με ένα κυκλωτικό σχήμα που ετοιμάζουμε με το Εθνικό Φορολογικό Σύστημα, με πολύ απλούς και θεμελιώδεις τρόπους, που έχουν σχέση με τον περιορισμό της φοροδιαφυγής και την ένταξη της παραοικονομίας στην πραγματική οικονομία, αλλά θέλει συναίνεση και αποφασιστικότητα.
Δεν αναφέρομαι στις δαπάνες, γιατί στις δαπάνες έχουν γίνει δραστικοί περιορισμοί. Όμως, η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, της δυνατότητας των ταμείων να εισπράττουν τα έσοδά τους, δημιουργεί πρόβλημα πιέσεων στις δημόσιες δαπάνες. Άρα, στην πραγματικότητα έχουμε πρόβλημα εσόδων, κυρίως. Όλα αυτά που κάνουμε σε σχέση με το μισθολόγιο, σε σχέση με τις διαρθρωτικές αλλαγές και την εργασιακή εφεδρεία είναι, επίσης, νέο κύμα δραστικής μείωσης των δαπανών, που μας επιτρέπουν να πετύχουμε τους στόχους μας.
Δεν πιστεύω ούτε στο 23% της εστίασης, ούτε στο να επιβάλλονται φόροι και τέλη μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Όμως, στη φάση που βρίσκεται ο τόπος, πρέπει να έχουμε αποτέλεσμα. Είπα ότι πρέπει να κάνουμε υπέρβαση, επίθεση και φυγή προς τα εμπρός. Είπα την περιβόητη έκφραση, την οποία πιστεύω να καταλαβαίνει βαθιά μέσα στην ψυχή του ο ελληνικός λαός, ότι χρειάζεται ένα κάνουμε «ντου», για να βγάλουμε το κεφάλι μας και να αναπνεύσουμε. Δεν μπορεί αυτό να είναι μια διαδικασία η οποία παλινδρομεί ή σέρνεται. Πρέπει να εστιάσουμε και πρέπει να επιταχύνουμε και πρέπει να το κάνουμε όλοι μαζί.
Έπρεπε, λοιπόν, να βρεθεί ένα μέτρο μεγάλο, αποτελεσματικό, δίκαιο, αναλογικό στην περιουσία. Θα σας εξηγήσω, καταρχάς, ότι το μέτρο αυτό θα έχει τη μικρότερη δυνατή υφεσιακή επιβάρυνση. Αν αυξάναμε οποιονδήποτε άλλον έμμεσο, κυρίως, φόρο, η υφεσιακή επιβάρυνση θα ήταν πολύ μεγαλύτερη.
Γιατί είναι δίκαιο: Είπα στη Θεσσαλονίκη ότι οι περιουσίες των ιδιωτών που είναι επενδεδυμένες σε κατοικίες, με βάση το Ε9 και τις αντικειμενικές αξίες τους 2009, είναι € 400 δισ. Αν προσθέσει κανείς και τα εμπορικά καταστήματα, είναι € 520 δισ.. Η εκτίμηση της Τράπεζας της Ελλάδος για την ιδιωτική περιουσία την επενδεδυμένη σε ακίνητα του 2009 είναι ότι αυτή ανέρχεται στο ύψος του ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ.
Αν, λοιπόν, θέλουμε αυτή η αντίληψη για την αξία των ακινήτων να επανέλθει, αν θέλουμε η χώρα να βγει από την κρίση και να υπάρξει ξανά αγορά και να αποκτήσουν ξανά αξία τα ακίνητα και να έχει ο καθένας την αίσθηση ότι έχει μια περιουσία για τον εαυτό του, τα παιδιά του και τα εγγόνια του, πρέπει η χώρα να βγει από την κρίση.
Η επιβάρυνση αυτή είναι το 2‰ (δύο τοις χιλίοις) αυτής της εκτίμησης της Τράπεζας της Ελλάδος για την περιουσία. Είναι ένα ελάχιστο, μηδαμινό ασφάλιστρο κινδύνου για τις περιουσίες, ενόψει της οικονομικής κρίσης και κλιμακώνεται, βεβαίως, με βάση τις τιμές ζώνης και με βάση τα τετραγωνικά. Οι λαϊκές περιοχές πληρώνουν φθηνότερα από τις πολυτελείς περιοχές.
Υπάρχει μια ταξική και μια κοινωνική διαίρεση του χώρου και αυτή αποτυπώνεται. Η διάμεση επιβάρυνση είναι 4 ευρώ. Η επιβάρυνση της πλειονότητας των νοικοκυριών είναι 3 ευρώ, δηλαδή τα 1.800.000 νοικοκυριά επιβαρύνονται με 3 ευρώ. Η μέση επιβάρυνση είναι 490 ευρώ. Σε περιοχές, όπως το Κερατσίνι, η Δραπετσώνα, το Κορδελιό, ο Εύοσμος, για ένα διαμέρισμα 70 τ.μ. το τέλος είναι 280 ευρώ. Αλλά όταν είσαι στην Κηφισιά ή τη Βάρκιζα δε βάλαμε τελικά το όριο των 10 ευρώ εκεί. Για ορισμένες περιοχές, ελάχιστες, το αφήσαμε να εξελιχθεί μέχρι τα 16 ευρώ, γιατί πιστεύουμε ότι αυτό είναι πιο δίκαιο, τελικά.
Όσον αφορά τις ειδικές ομάδες, είπαμε ότι οι πολύτεκνοι, οι ανάπηροι ή οι βαρυνόμενοι με ανάπηρο στην οικογένειά τους και οι μακροχρόνια άνεργοι που επιδοτούνται από τον ΟΑΕΔ, εφόσον ιδιοκατοικούν, θα επιβαρυνθούν, όπου κι αν βρίσκονται, με 0,50 ευρώ, ανεξαρτήτως περιοχής, εκτός και αν η περιοχή τους έχει τιμή ζώνης άνω των 3.000 ευρώ. Δηλαδή, αν αυτός ο φορολογούμενος κατοικεί σε ένα πολυτελές προάστιο, σε ένα μεγάλο σπίτι, φεύγει, από ένα σημείο και μετά, από την εξαίρεση.
Επειδή, πράγματι, οι λογαριασμοί της ΔΕΗ δεν μπορούν να καταγράψουν την ιδιότητα κάποιου ως πολυτέκνου, ως ανέργου ή ως αναπήρου, αυτός θα ζητάει ηλεκτρονικά από τη Γενική Γραμματεία Πληροφοριακών Συστημάτων τη βεβαίωση, ώστε να την επισυνάπτει στο λογαριασμό και να απαλλάσσεται ή αν δεν έχει τη δυνατότητα να το κάνει ηλεκτρονικά, θα υποβάλλει από οποιοδήποτε ΚΕΠ την αίτηση και θα παίρνει τη βεβαίωσή του. Άρα, αυτή είναι η μεταχείριση για τις ειδικές ομάδες. Προσπαθούμε να έχουμε όσο γίνεται ταχύτερη και καλύτερη χρήση της βάσης δεδομένων και της ΔΕΗ και της Γενικής Γραμματείας Πληροφορικών Συστημάτων.
Όσον αφορά τα ξενοδοχεία, είναι λογικό να απαλλαγούν, γιατί, στην πραγματικότητα, πρόκειται για βιομηχανική εξαγωγική δραστηριότητα. Ούτως ή άλλως και η αγροτική και η βιομηχανική δραστηριότητα απαλλάσσονται. Τα ξενοδοχεία είναι εργαλείο δουλειάς. Δεν είναι ιδιωτική κατοικία.
Όσον αφορά τα εκκλησιαστικά νομικά πρόσωπα, έχει γίνει κάποια παρεξήγηση, γιατί εμείς παραθέσαμε την ισχύουσα διάταξη περί τέλους ακίνητης περιουσίας. Εμείς έχουμε πει -και το είπα και στη Θεσσαλονίκη, αν δεν με απατά η μνήμη μου- ότι εξαιρούνται τα εκκλησιαστικά ακίνητα που χρησιμοποιούνται για λατρευτικούς και θρησκευτικούς λόγους. Δηλαδή, εξαιρείται ο ναός, εξαιρείται η αίθουσα διαλέξεων του ναού, εκεί που συνέρχεται το κατηχητικό. Δεν εξαιρείται το διαμέρισμα ή το παρκινγκ το οποίο νοικιάζεις για να έχεις έσοδα.
Επιπλέον, με βάση τον νόμο περί ΤΑΠ, εξαιρούνται φιλανθρωπικά ιδρύματα. Αν στο εσωτερικό φιλανθρωπικών ιδρυμάτων στεγάζεται κατοικία -γιατί έχουμε και αυτά τα φαινόμενα- αυτή δεν μπορεί να εξαιρεθεί. Δεν μπορεί να έχουμε φαινόμενα καταστρατήγησης αυτής της εισφοράς που είναι, πραγματικά, μια εθνική υπόθεση και είναι μια επιπλέον επιβάρυνση. Τώρα παίρνουν οι πολίτες το τριπλό εκκαθαριστικό, κάποιοι έχουν να δώσουν τέλος αυθαιρέτων, υπάρχει εκκαθάριση φορολογικών δηλώσεων και υπάρχει και το τέλος αυτό.
Το τέλος βαρύνει τον ιδιοκτήτη. Είναι τέλος στην ακίνητη περιουσία. Οποιαδήποτε πρόβλεψη του ενοικιαστηρίου, της μισθωτικής σύμβασης υποτάσσεται στον νόμο. Ο νόμος είναι δημοσίου δικαίου, αναγκαστικού δικαίου και δεν κάμπτεται από τη βούληση των μερών. Ό,τι όρους και να έχει βάλει το μισθωτήριο στη σύμβαση, ο νόμος έρχεται και υπερισχύει αυτών των όρων.
Άρα, ο χρήστης ο οποίος βαρύνεται με την καταβολή του τέλους, αν είναι μισθωτής, συμψηφίζει σε μελλοντικά ή οφειλόμενα μισθώματα το ύψος της εισφοράς. Είναι πάρα πολύ καθαρό και πάρα πολύ απλό. Βεβαίως αυτό, όπως αντιλαμβάνεστε, θα εισπραχθεί αναγκαστικά σε δύο δόσεις, γιατί πρέπει να έχει εισέλθει στο δημόσιο ταμείο μέχρι στις 28 Φεβρουαρίου, για να μπορούμε το ταμειακό έσοδο να το εγγράψουμε δημοσιονομικά στο 2011 και σε τέσσερις δόσεις το 2012.
