Ελληνίδες, έλληνες! Achtung, achtung!

Ελληνίδες, έλληνες! Achtung, achtung! Η συντρόφισσα Άνγκελα ξέρει από κομισσάριους. Τώρα θα μάθετε και σεις!!

Το έγκλημα είναι τετελεσμένο και είναι ιδιαζόντως ειδεχθές
[αφιερωμένο στον σύντροφο Κώστα που δεν ανέχεται μπάστακα στο υπουργείο του]

Η πιο δρακόντεια υπόδειξη έγινε από τους Ρικάρδο Καμπεγιέρο και Ρούντιγκερ Ντόρνμπους, δύο οικονομολόγους του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Μασαχουσσέτης (ΜΙΤ). Σε ένα άρθρο τους που δημοσιεύθηκε στους Financial Times υποστήριξαν ότι «έχει έλθει η ώρα για ριζοσπαστικές λύσεις». Η Αργεντινή «πρέπει να εκχωρήσει προσωρινά την εθνική κυριαρχία της σε όλα τα χρηματοοικονομικά ζητήματα …. Να αποποιηθεί τη νομισματική, τα φορολογική, ρυθμιστική και διαχειριστική κυριαρχία της για μια μεγάλη περίοδο, παραδείγματος χάριν για μία πενταετία». Η οικονομία της χώρας – «οι δαπάνες, η κυκλοφορία καινούριου νομίσματος και η φορολογική διαχείριση» - πρέπει να ελέγχεται από «ξένους παράγοντες», συμπεριλαμβανομένης «μίας επιτροπής έμπειρων ξένων κεντρικών τραπεζιτών».

Naomi Klein, Φράχτες και παράθυρα, Άει στο διάολο, ΔΝΤ, σ. 33

Κατακλυσμένο το διαδίκτυο από αντικρουόμενες πληροφορίες. Τα παπαγαλάκια αεικίνητα επί το θεάρεστο έργο της παραπληροφόρησης και της σύγχυσης. Οι υπουργοί να επιμένουν ότι επιτελούν το πατριωτικό καθήκον τους υπό τη φωτεινή ηγεσία του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς. Η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ με βουρκωμένα τα μάτια να ρίχνει τη χώρα στα Τάρταρα ψηφίζοντας εδώ και μήνες ξανά και ξανά ΝΑΙ σε όλα, ώστε η έκφραση «τελευταία φορά» να έχει αποκτήσει και πληθυντικό αριθμό.

Το ΔΝΤ δηλώνει ότι το Μνημόνιο απέτυχε λόγω των φορολογικών μέτρων και περικοπών που επέβαλε η κυβέρνηση, τα οποία οδήγησαν σε ύφεση και, κατ’ επέκταση, σε έλλειψη φορολογητέας ύλης. Η αγορά στέγνωσε και οι εγγυημένες καταθέσεις φορολογούνται εμμέσως, αφού η έλλειψη εισοδήματος για πληρωμή φόρων οδηγεί στο ταμείο της τράπεζας για ανάληψη προς πληρωμή των, ενώ οι κυβερνητικοί παράγοντες μας διαβεβαιώνουν ότι οι καταθέσεις μας ουδένα κίνδυνο διατρέχουν .

Επειδή, λοιπόν, απέτυχε το πετυχημένο Μνημόνιο [θυμηθείτε τον Πάγκαλο: «Το μνημόνιο είναι ευτυχία»] και το κυβερνών κόμμα συνεχίζει τη ρεμούλα μέσω διορισμών ή ανάθεσης προμηθειών σε «ημετέρους», απαιτείται κούρεμα του χρέους, έκφραση που δεν είναι της αρεσκείας τού τεράστιου Ρόβλια. Αυτός προτιμά τον όρο «διευθέτηση του χρέους». Ίσως να έχει ρυθμίσει κάποιο χρέος του με μερική διαγραφή [ = μερική άφεση χρέους] προς κάποιον επιχειρηματία, πράγμα που γι’ αυτόν φαντάζει ως διευθέτηση, ή να πηγαίνει στον κουρέα για μία διευθέτηση της κόμης του. Ο γίγαντας Μόσιαλος προτιμά την έκφραση «ελάφρυνση του χρέους». Αυτός πάει στον κουρέα και του ζητεί να ελαφρύνει την κεφαλή του εξωτερικώς, αφού εσωτερικώς είναι πανάλαφρη[1].

Αναλυτές, έγκυροι και μη, οικονομολόγοι, πρώην υπουργοί και μη, κονταροχτυπιούνται δίνοντας τις συμβουλές τους. Οι Ακαδημαϊκοί οικονομολόγοι και νομικοί που κοσμούν το Ανώτατο Πνευματικό Ίδρυμα της χώρας σιωπούν, όπως κάνουν πάντα σε κάθε δύσκολη στιγμή του Έθνους.

Κι’ εγώ εξακολουθώ να διερωτώμαι ως ταπεινός πολίτης μη διαθέτων το IQ των προβεβλημένων ποικιλοτρόπως προσωπικοτήτων. Γιατί το κούρεμα; Αφού είτε το κουρέψουν το χρέος μας είτε όχι δεν θα μπορούμε να το αποπληρώσουμε εις τον αιώνα τον άπαντα. Για να το αποπληρώνουμε θα πρέπει να κουρέψουμε με την ψιλή όλα τα εισοδήματα όσο χαμηλά και αν είναι. Άρα, τα ποσά που θα απαιτούνται για την αποπληρωμή, από εμάς θα προέρχονται. Γιατί, λοιπόν, το κούρεμα και μάλιστα επιλεκτικό; Γιατί θα διαγραφεί μέρος του χρέους που οφείλουμε σε συγκεκριμένους και όχι όλους τους δανειστές μας; Μήπως επειδή θα διαγραφεί μερικώς το χρέος προς ελληνικές τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία και ιδιώτες [οι τελευταίοι μάλλον idiots απεδείχθησαν, αφού έδιναν πίστη στα Ομόλογα του διοικούμενου από λαμόγια Δημοσίου]. Το ποσό του διαγραφόμενου χρέους θα αναπληρωθεί αναγκαστικά από το Δημόσιο, ήτοι από τους αυξημένους φόρους που θα κληθούμε να πληρώσουμε σε συνδυασμό με το πετσόκομμα των συντάξεων και κοινωνικών παροχών. Τα χρήματα που θα χάσουν οι τράπεζες θα τα πάρουν πάλι από το Δημόσιο, ήτοι από τους φόρους που θα πληρώσουμε, με αντάλλαγμα μετοχές τους. Έχοντας, λοιπόν, ψηφίσει και την άγρια ιδιωτικοποίηση των πλουτοπαραγωγικών πηγών, έδωσε η ΚΟ του ΠΑΣΟΚ το πράσινο φως [οποία ειρωνεία του χρώματος] για την κρατικοποίηση των μη παραγωγικών τραπεζών.

Τί είναι, λοιπόν, το κούρεμα; Είναι πολύ απλά selective επιμήκυνση του χρέους. Θα καθυστερήσει η πληρωμή του μη κουρεμένου προς αλλοδαπούς χρέους και θα γίνει κανονική πληρωμή του προς ημεδαπούς κουρεμένου χρέους. Εν τέλει εμείς, ο φορολογούμενος λαός, θα πληρώσουμε τα πάντα μέχρι δεκάρας. Το κούρεμα είναι μία φενάκη.

Μιλάμε, λοιπόν, για selective αναδιάρθρωση, selective επιμήκυνση, selective κούρεμα, selective διευθέτηση, selective ελάφρυνση, αλλά το μόνο που μας περιμένει στην άκρη του τούνελ είναι η ολοκληρωτική χρεωκοπία. Το μόνο που δεν είναι selective είναι η ατιμωρησία των διοικήσεων των Ασφαλιστικών Ταμείων, των υπουργών που μας οδήγησαν στον υπερδανεισμό για συντήρηση του πελατειακού συστήματος, των βουλευτών, κομματικών στελεχών, αυτοδιοικητικών αρχόντων και επιχειρηματιών που χρηματίσθηκαν ποικιλοτρόπως μέσω των έργων που χρηματοδοτήθηκαν με τα υπέρογκα δάνεια σε εξωφρενικές τιμές και όποιων παρατρεχάμενών τους έγλειψαν κάποιο κοκκαλάκι από τις σάρκες του ελληνικού λαού. Και όλων αυτών, φυσικά, που ψηφίζουν επί 2 χρόνια απίθανους νόμους με απίθανες διατάξεις και απίθανες ανεφάρμοστες ιδέες.

Ομολογώ ότι δεν μπορώ να πω αν είχε δίκηο ή άδικο ο Βενιζέλος όταν επέμενε να χρησιμοποιούμε μόνον τον όρο selective default. Ο όρος ήταν τόσο πολύ γαρνιρισμένος με τους ακατάσχετους μπουρδολογικούς πλατειασμούς του που δεν άφηνε περιθώρια για καθαρή σκέψη. Όσο για τη ρήση «δεν είναι τώρα η ώρα να αποδώσουμε ευθύνες, αλλά να δούμε τι πρέπει να γίνει», θα μου επιτρέψετε να διαφωνήσω. Μπορεί όλα να τα κάνουμε selective, αλλά δεν επιτρέπεται να έχουμε selective μνήμη. Όταν ο αντιπρόσωπός μου με καταστρέφει κηδόμενος των ατομικών του συμφερόντων αδιαφορώντας για τα δικά μου συμφέροντα, δεν υπάρχει περίπτωση να τον συγχωρήσω. Θα θυμάμαι σε όλη μου τη ζωή το κακό που μου έκανε και θα τον τιμωρώ, όπου βρεθεί κι’ όπου σταθεί. Τα αυγά, τα γιαούρτια και οι πέτρες θα φαντάζουν μητρικά χάδια. Και τούτο, διότι αυτά τα τεράστια μυαλά καθυστέρησαν 30 χρόνια να φέρουν ……. τον εθνικοσοσιαλισμό!

Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος

[1] Την 11.06.2010 μας ενημέρωνε το κυβερνών κόμμα από την επίσημη ιστοσελίδα του χρησιμοποιώντας όρους που δεν αρέσουν στους υπουργούς του:

«Τι είναι η αναδιάρθρωση του χρέους

Η αναδιάρθρωση του χρέους αφορά το λεγόμενο “hair cut” («κούρεμα») του χρέους, όπου ζητείται από τους πιστωτές που θα συμφωνήσουν να λάβουν μόνο ένα μέρος του κεφαλαίου τους. Ουσιαστικά οι πιστωτές συμφωνούν να χάσουν μέρος από τις μελλοντικές πληρωμές που θα εξασφάλιζε το μη αποπληρωθέν δάνειό τους.

Η αναδιάρθρωση μπορεί να λάβει δύο μορφές:

- είτε, πρώτον, έκδοση νέων ομολόγων που αντικαθιστούν τα παλαιά με μικρότερη ονομαστική αξία (στην Αργεντινή έφθανε και μέχρι το 67% των παλαιών) και υψηλό επιτόκιο,

- είτε, δεύτερον, διατήρηση των υφιστάμενων με μικρότερο επιτόκιο και παράταση των προθεσμιών λήξης.

Και οι δύο εκδοχές είναι, βεβαίως, ίσης εν τέλει αξίας.

Το ύψος της αναδιάρθρωσης εξαρτάται από τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας να αποπληρώσει το διακανονιζόμενο χρέος και να παράγει ικανά πρωτογενή πλεονάσματα στο άμεσο μέλλον. Επίσης, εξαρτάται από τις ευρύτερες δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα για την υλοποίηση σκληρών μέτρων που θα εξασφαλίζουν τα πρωτογενή πλεονάσματα. Με άλλα λόγια, και για την αναδιάρθρωση επιβάλλονται σκληροί όροι από τους δανειστές της χώρας, προκειμένου οι τελευταίοι να συμφωνήσουν».

[1] Την 11.06.2010 μας ενημέρωνε το κυβερνών κόμμα από την επίσημη ιστοσελίδα του χρησιμοποιώντας όρους που δεν αρέσουν στους υπουργούς του:

«Τι είναι η αναδιάρθρωση του χρέους

Η αναδιάρθρωση του χρέους αφορά το λεγόμενο “hair cut” («κούρεμα») του χρέους, όπου ζητείται από τους πιστωτές που θα συμφωνήσουν να λάβουν μόνο ένα μέρος του κεφαλαίου τους. Ουσιαστικά οι πιστωτές συμφωνούν να χάσουν μέρος από τις μελλοντικές πληρωμές που θα εξασφάλιζε το μη αποπληρωθέν δάνειό τους.

Η αναδιάρθρωση μπορεί να λάβει δύο μορφές:

- είτε, πρώτον, έκδοση νέων ομολόγων που αντικαθιστούν τα παλαιά με μικρότερη ονομαστική αξία (στην Αργεντινή έφθανε και μέχρι το 67% των παλαιών) και υψηλό επιτόκιο,

- είτε, δεύτερον, διατήρηση των υφιστάμενων με μικρότερο επιτόκιο και παράταση των προθεσμιών λήξης.

Και οι δύο εκδοχές είναι, βεβαίως, ίσης εν τέλει αξίας.

Το ύψος της αναδιάρθρωσης εξαρτάται από τις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας να αποπληρώσει το διακανονιζόμενο χρέος και να παράγει ικανά πρωτογενή πλεονάσματα στο άμεσο μέλλον. Επίσης, εξαρτάται από τις ευρύτερες δεσμεύσεις που αναλαμβάνει η χώρα για την υλοποίηση σκληρών μέτρων που θα εξασφαλίζουν τα πρωτογενή πλεονάσματα. Με άλλα λόγια, και για την αναδιάρθρωση επιβάλλονται σκληροί όροι από τους δανειστές της χώρας, προκειμένου οι τελευταίοι να συμφωνήσουν».