(Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερος Τύπος στις 03-10-2011)
Ο δημόσιος διάλογος για την εργασιακή εφεδρεία, αποτελεί μία πρώτης τάξεως ευκαιρία να προσεγγίσουμε, άλυτα για δεκαετίες, ζητήματα που αφορούν στη διόγκωση και τη χαμηλή παραγωγικότητα του δημοσίου τομέα. Διότι, πολλές φορές επικεντρωνόμαστε στο υψηλό κόστος του δημοσίου και ξεχνάμε το...
χαμηλό επίπεδο υπηρεσιών που απολαμβάνουν οι πολίτες.
Έχουμε περισσότερους από 150.000 εκπαιδευτικούς και ανθεί η παραπαιδεία, έχουμε δεκάδες νοσοκομεία σε μια κατ’ επίφαση δωρεάν υγεία και βασιλεύει το φακελάκι, διαθέτουμε τόμους από φορολογικά νομοσχέδια και σχετικές υπουργικές αποφάσεις και σε σημαντικά τμήματα της οικονομικής δραστηριότητος κυριαρχεί η φοροδιαφυγή.
Ο Λάο Τσε έχει πει πως «η πιο δύσκολη αρχή ξεκινά από ένα απλό βήμα». Μια φράση που πρέπει να «κλειδωθεί» στο μυαλό όλων όσοι έχουν θέση ευθύνης μέσα στο πολιτικό σύστημα και να δημιουργήσουν ένα ολοκληρωμένο σχέδιο αναβάθμισης και αναδιάρθρωσης του δημοσίου τομέα.
Η προσπάθεια αυτή οφείλει να βασίζεται στις παρακάτω αρχές:
- Οι πολίτες πρέπει να έχουν τη δυνατότητα της επιλογής για τις υπηρεσίες που τους προσφέρονται, είτε απ’ ευθείας, αν πρόκειται για προσωπικά θέματα είτε μέσω εκλεγμένων αντιπροσώπων, αν πρόκειται για θέματα της κοινότητας.
- Μέσω της διοικητικής αποκέντρωσης, η δύναμη του κράτους πρέπει να μεταφερθεί στο χαμηλότερο δυνατό επίπεδο.
- Πρέπει να διευρυνθεί το φάσμα όσων παρέχουν κοινωνικές υπηρεσίες, χωρίς ιδεολογικές προκαταλήψεις. Πολύ καλές δημόσιες υπηρεσίες μπορεί να προσφέρει ο δημόσιος τομέας, ο ιδιωτικός, οι εθελοντικές και οι μη κυβερνητικές οργανώσεις.
- Πρέπει να εξασφαλίζεται ισότιμη πρόσβαση στις δημόσιες υπηρεσίες σε όλες τις κοινωνικές ομάδες.
- Το Δημόσιο θα «λογοδοτεί» στους φορολογουμένους, μέσω συγκεκριμένων μηχανισμών.
Με βάση τις παραπάνω αρχές, είναι εύκολα κατανοητό ότι ενώ το κράτος θα συνεχίζει να παρέχει κοινωνικές υπηρεσίες, θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο ενεργεί.
Το πρόγραμμα, λοιπόν, «Βοήθεια στο σπίτι», θα συνεχίζει να υλοποιείται, αλλά οι συμμετέχοντες θα δέχονται ένα επίδομα, το οποίο θα χρησιμοποιούν για να πληρώνουν με αυτό είτε μία δημόσια υπηρεσία, είτε έναν ιδιώτη, είτε μια μη κερδοσκοπική οργάνωση.
Η δημόσια όμως υπηρεσία για να συνεχίσει να υπάρχει, οφείλει να γίνει ανταγωνιστική και ταυτόχρονα να καλύπτει μόνη της τα έξοδα λειτουργίας, μέσω των εισπράξεων από τους πολίτες που την επιλέγουν. Διαφορετικά θα οδηγείται στο κλείσιμο, μέτρο που μπορεί να συνδυασθεί με την εργασιακή εφεδρεία, αλλά και να κινητροδοτήσει μέσω του ΕΣΠΑ, αρκετούς δημοσίους υπαλλήλους να αποχωρήσουν από το δημόσιο και να δημιουργήσουν τις δικές τους επιχειρήσεις παροχής κοινωνικών υπηρεσιών.
Παρόμοια παραδείγματα μπορούν να χρησιμοποιηθούν για τους βρεφονηπιακούς σταθμούς, αλλά ακόμα και για την κατασκευή κοινοτικών δρόμων.
Με απλά λόγια, σήμερα είναι ο κατάλληλος χρόνος, την ώρα που ξεθεμελιώνεται το κράτος της Μεταπολίτευσης, να αρχίσει η προσπάθεια δημιουργίας ενός άλλου, νέου, σύγχρονου και κοντά στον πολίτη.
Η ευθύνη και η πρόκληση, μάλιστα, για την υλοποίηση αυτού του εγχειρήματος, είναι για όλους εμάς στη Νέα Δημοκρατία, πολύ μεγάλη.
* O Στράτος Σιμόπουλος είναι ηλεκτρολόγος μηχανικός - επιχειρηματίας και Αναπληρωτής Γραμματέας Παραγωγικών Τομέων της ΝΔ.
Περισσότερα άρθρα και απόψεις του μπορείτε να διαβάσετε στο blog: www.efsimopoulos.gr.
