Το θέμα της τσίπας επανέρχεται δριμύτερο

Έχουν έλθει τα πάνω κάτω. Επί δύο χρόνια ζούμε το θέατρο του παραλόγου και του ασύστολου ψεύδους με μία κυβέρνηση που εφηύρε ένα νέο πατριωτισμό για να αντιμετωπίσει η χώρα την κρίση.

Οι δανειστές μάς έχουν γονατίσει συναινούσης της ανάλγητης και αμαρτωλής κυβέρνησης, η οποία..
 εν μέσω αυστηρότατης λιτότητας προσέλαβε άλλους 45.000 υπαλλήλους σε μία προσπάθεια, προφανώς, να βελτιώσει την απόδοση των δημοσίων Υπηρεσιών επ’ ωφελεία του πολίτη.

Και μέσα στη σύγχυση προβάλλει απειλητική για τη δημόσια υγεία η μη αποκομιδή των απορριμμάτων λόγω της απεργίας των δημοτικών υπαλλήλων καθαριότητος. Το 1/3 των ΛΟ.Ρ.ΔΙ.  εισηγείται την επιστράτευση των απεργών και εκδίδεται η σχετική πρωθυπουργική απόφαση. Επιτάσσονται τα απορριμματοφόρα, αλλ’ όχι οι οδοκαθαριστές. Το λάθος γίνεται αντιληπτό μετά από μία ημέρα, οπότε διορθώνεται η απόφαση και πραγματοποιείται και η επιστράτευση των οδοκαθαριστών που θα φορτώνουν τα απορρίμματα.

Έγινε λάθος, λένε. Ποίος έσφαλε; Υπέστη κάποια κύρωση; Θα υποστεί; Παραιτήθηκε κάποιος υπουργός; ΟΥΔΕΜΙΑ ΚΥΡΩΣΗ, ΟΥΔΕΜΙΑ ΠΑΡΑΙΤΗΣΗ. Αυτό είναι το κράτος σήμερα.

Τρέμω στην ιδέα ότι θα μπορούσε να κηρυχθεί γενική επιστράτευση, να κινητοποιηθούν οι Επιστρατεύουσες Αρχές, να τιγκάρουν τις αποθήκες με ρουχισμό και οπλισμό και να έχουν ξεχάσει να στείλουν στους εφέδρους τα φύλλα πορείας.

Για τέτοια xalia μιλάμε.
Επειδή η ευθιξία είναι μονίμως απούσα.
Τι μπορώ να περιμένω από ένα τέτοιο κράτος;        

Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος