Η παρέμβαση της Βουλευτού Β' Αθήνας Λούκας Τ. Κατσέλη, στην συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής με θέμα: "Συζήτηση επί του προσχεδίου του Κρατικού Προϋπολογισμού 2012.
Πρέπει άμεσα η ίδια η Επιτροπή να αναλάβει πρωτοβουλία υποβολής κοινών θέσεων και ενημέρωσης των αντίστοιχων επιτροπών των Ευρωπαϊκών Κοινοβουλίων των χωρών της Ευρωζώνης με αποστολή σχετικού ψηφίσματος. Κάλεσε τα κόμματα της αντιπολίτευσης να συμπαραταχθούν προς αυτή την κατεύθυνση. «Είναι ώρα ευθύνης για κάθε ένα από τα 51 μέλη της Επιτροπής και όχι μόνο για την Κυβέρνηση», τόνισε η κυρία Κατσέλη.
Η κυρία Κατσέλη ανέφερε ότι το ψήφισμα πρέπει να επικεντρώνεται στην ανάγκη άμεσης λήψης αποφάσεων και δεσμεύσεων εκ μέρους των κρατών – μελών της Ευρωζώνης για την ενίσχυση και όχι την αποδόμηση των Ευρωπαϊκών θεσμών και την στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνικής συνοχής.
Πιο συγκεκριμένα επεσήμανε ότι:
α) Οι αποφάσεις που ελήφθησαν την 21η Ιουλίου, πρέπει να υλοποιηθούν. Η διαιώνιση συζητήσεων, διαβουλεύσεων και τοποθετήσεων για περαιτέρω κούρεμα του ελληνικού χρέους αποσταθεροποιεί όχι μόνο την ελληνική οικονομία αλλά και την ίδια την Ευρωζώνη. Η συνεχιζόμενη χρηματοπιστωτική αβεβαιότητα επιτείνει την ανασφάλεια και ακυρώνει επενδύσεις και κατανάλωση, βυθίζοντας την ελληνική οικονομία σε μεγαλύτερη ύφεση. Την ίδια στιγμή επειδή δεν υπάρχουν «σινικά τείχη» γύρω από την ελληνική περίπτωση, η παράταση της αβεβαιότητας εντείνει τις κερδοσκοπικές πιέσεις και σε άλλα κράτη – μέλη και τελικά θα οδηγήσει μαθηματικά στην επέκταση της κρίσης σε όλη την Ευρωζώνη.
β) Η βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους, όποιο και αν είναι το ύψος του, εξαρτάται άμεσα από την ικανότητα της οικονομίας να αποπληρώσει τόκους και χρεολύσια, δηλαδή εξαρτάται από τη δυνατότητα επανεκκίνησης της οικονομικής δραστηριότητας τα επόμενα χρόνια. Λήψη μέτρων τα οποία οδηγούν την οικονομία σε υφεσιακό εκτροχιασμό υπονομεύουν τη βιωσιμότητα του χρέους. Επομένως, στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης θα πρέπει να συμπεριληφθούν μέτρα τα οποία έχουν το μέγιστο δημοσιονομικό όφελος και την ελάχιστη υφεσιακή επίπτωση.
Έτσι, έκτακτα μέτρα όπως αυτά που περιλαμβάνονται στο πολυνομοσχέδιο που συζητείται στην Επιτροπή θα οδηγήσουν την οικονομία σε πολύ μεγαλύτερη ύφεση από την ύφεση του 2011 σε αντίθεση με την πρόβλεψη του -2,5% που περιλαμβάνεται στο σχέδιο του Προϋπολογισμού.
γ) Η διοχέτευση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία αποτελεί προϋπόθεση για την επανεκκίνηση της οικονομικής δραστηριότητας. Όλη η συζήτηση, από τους Ευρωπαίους ηγέτες, επικεντρώνεται μονοσήμαντα στην ανάγκη διάσωσης των τραπεζών μέσω επανακεφαλαιοποίησής τους ή/και παροχής εγγυήσεων. Αντίθετα, δεν συζητούνται καθόλου οι τρόποι με τους οποίους θα διασφαλισθεί η διοχέτευση της απαραίτητης ρευστότητας σε επιχειρήσεις και νοικοκυριά. Προς αυτή την κατεύθυνση, είναι ανάγκη να υπάρξει Ευρωπαϊκό σχέδιο για την διοχέτευση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία π.χ. με τη δημιουργία Ταμείων Αναχρηματοδότησης .
δ) Η πάταξη της φοροδιαφυγής που αποτελεί προϋπόθεση γα τη βιώσιμη δημοσιονομική εξυγίανση απαιτεί τη λήψη και ευρωπαϊκών αποφάσεων. Χρειάζεται να ληφθούν ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες για την ρύθμιση των φορολογικών παραδείσων, τον έλεγχο των συναλλαγών με εξωχώριες εταιρείες, τον έλεγχο των ενδο-ομιλικών συναλλαγών και την σύναψη διακρατικών συμβάσεων για την ανταλλαγή στοιχείων και την φορολόγηση καταθέσεων. Όταν υπάρχει ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων η καταπολέμηση της φοροδιαφυγής απαιτεί διακρατική συνεργασία και δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με εθνικά μέτρα.
ε) Τέλος, το όποιο πρόγραμμα δημοσιονομικής εξυγίανσης επιβάλλεται να συμπληρώνεται με ένα αξιόπιστο πρόγραμμα κοινωνικής προστασίας για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής και την διασφάλιση της ελάχιστης κοινωνικής συναίνεσης. Οι πρόσφατες αποφάσεις των Ηνωμένων Εθνών και η έκθεση της Επιτροπής Bachelet του ILO για τη διασφάλιση ενός ελάχιστου επιπέδου κοινωνικής προστασίας μέσω ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης και ισότιμης πρόσβασης σε βασικές κοινωνικές υπηρεσίες θα πρέπει να αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι κάθε προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας των Ευρωπαϊκών Οικονομιών δεν επιτυγχάνεται με την ανεξέλεγκτη μείωση μισθών, την αποδόμηση εργασιακών δικαιωμάτων και την κατάρρευση των συλλογικών διαπραγματεύσεων.
