«Ή ανασυντάσσεται και πλαισιώνεται το υπάρχον κυβερνητικό σχήμα με μια εθνική και κοινωνική συμφωνία, με συναπόφαση και συνευθύνη για τα θεμελιώδη ζητήματα της νέας διαπραγμάτευσης με την ευρωζώνη, ενδεχόμενα και με την προσθήκη ενός δύο κατάλληλων προσώπων ευρύτερης αποδοχής σε κρίσιμους κρίκους για το πρόγραμμα διάσωσης.
Ή μετεξελίσσεται σε κυβέρνηση έκτακτης εθνικής ανάγκης με Πρωθυπουργό κοινής αποδοχής τουλάχιστον στο χρονικό διάστημα που απαιτείται για τον οριστικό διακανονισμό του ευρωπαϊκού πλαισίου διαχείρισης του ελληνικού χρέους και την έγκαιρη έναρξη λειτουργίας του νέου Ευρωπαϊκού Ταμείου (ΕSM)».
Μάλιστα στη δεύτερη περίπτωση, προτείνει να οριστεί από την αρχή ημερομηνία εκλογών, μετά από ένα ετος (κάτι που υπενθυμίζουμε ότι είχε ζητήσει και ο κ. Σαμαράς, στις πρόσφατες συζητήσεις του με τον κ. Παπανδρέου, όπως είχε διαρρεύσει στα ΜΜΕ).
Όπως δηλώνει ο κ. Ανδρουλάκης, ο ίδιος τάσσεται υπέρ μιας νέας ιδρυτικής φάσης, αλλά αυτή τη στιγμή λέει, προέχει να κρατήσουμε το κεφάλι της Ελλάδας έξω από το νερό «μ’ ό,τι υπάρχει» διαθέσιμο και αργότερα «βλέπουμε».
Στη συγκεκριμένη ανάρτηση του κ. Ανδρουλάκη, παρατηρούμε άλλη μια φωνή μέσα από το πολιτικό σύστημα που καλεί για συγκυβέρνηση, με τα ίδια φθαρμένα υλικά του πολιτικού κατεστημένου και σε ότι αφορά τις αναγκαίες αλλαγές «βλέπουμε» αργότερα.
Όχι κύριε Ανδρουλάκη.
Ή θα γίνουν πρώτα οι αλλαγές, δηλαδή θα γίνουν αφενός οι κατάλληλες θεσμικές αλλαγές για πραγματική δημοκρατία και αφετέρου θα φύγει από την εξουσία όλο το μέχρι σήμερα υπεύθυνο πολιτικό κατεστημένο ή θα πάμε όλοι μαζί στον πάτο του νερού και εκεί θα αναζητηθούν οι υπεύθυνοι και εκεί αναγκαστικά θα τα αλλάξουμε όλα.
Εκεί που φτάσαμε, πρώτα ξεκαθαρίζουμε και μετά προχωράμε.
