Του Βλάση Γωγούση
Σας μεταφέρω αυτούσιο ένα καλαμπούρι - ΄ενα «μασάλι»- όπως το χαρακτηρίζει ο …συγγραφέας, «ΧΡΗΣΤΑΚΟΣ ο ΟΝΕΙΡΟΠΑΡΜΕΝΟΣ ».
Το …αριστούργημα, το ξεσήκωσα, αυτούσιο ,γραμμένο στην τοπική διάλεκτο του χωριού Παλαιόκαστρο Χαλκιδικής (παλαιά ονομασία ΚΑΙΤΖΙΚ ) από την εφημερίδα του χωριού « ΤΑ ΑΗΔΟΝΙΑ ».
- Τα παληά τα χρόνια το Κ.Κ.Ε., είχι επιμουρφουτές κι γυρνούσαν στα χουριά κι` έκαμναν επιμόρφους.
- Στου Καιτζίκ ένα βράδ` λέει στουν επιμουρφουτή ένας σύντρουφους :
- «Σύντρουφι, δεν θα φύγ`ς απόψι, θα κ`μηθείς ιδώ».
- Μ `κρό του σπίτ, που να κ`μηθούν , στρών όλ`καταή στρουματσάδα.
- Ξυπνούν του προυί, παέν να πληθούν, κι λέει ου επιμουρφουτής στουν άλλουν.
- «Σύντρουφ, η γ`ναίκα`ς δεν ίνι ιντάξ !»
- «Γιατί ρε» ¨λέει η άλλους.
- «Να, όλ τ`νύχτα μι τσάκωνι του …τέτοιυ`μ. » «Οχ,σύντρουφι, δεν στου τσάκωνι η γ`ναίκαμ, ιγώ στου τσάκουνα!
- Σύντρουφ, σύντρουφ, αλλά νάχουμι κι του νου μας !!!! !»