Διάκριση εξουσιών

του Γιάννη Κεσσόπουλου
Η Δημοκρατία είναι ένα πολίτευμα που «συντίθεται» από τρεις εξουσίες: την εκτελεστική, τη νομοθετική και τη δικαστική.

Από το πρώτο έτος της Νομικής στην Ελλάδα μαθαίνουμε ότι η εκτελεστική και η νομοθετική εξουσία ταυτίζονται, καθώς η κυβέρνηση νομοθετεί κιόλας και μάλιστα με χαρακτηριστική...
 ευκολία εφόσον διαθέτει την πλειοψηφία στη Βουλή –η λεγόμενη αυτοδυναμία.

Άρα, τουλάχιστον με τη «χυδαία» έννοια της διάκρισης των εξουσιών που αποβλέπει στον αλληλο-έλεγχο, από το 1974 δεν υπάρχει αλληλο-έλεγχος, άρα δεν υπάρχει Δημοκρατία με την έννοια του Μοντεσκιέ –και του Συντάγματος. Απλά πράγματα.

[Απορία]: Που λοιπόν την είδαν την έλλειψη συναίνεσης στην Ελλάδα; Δεν υπάρχει απλώς συναίνεση αλλά συμφωνία κυρίων (και τι κυρίων!) για το μοίρασμα της μπάζας –της εξουσίας εννοώ.

Αν προσθέσει κανείς και το ότι ούτε η Δικαιοσύνη –η Τρίτη εξουσία- δεν είναι ανεξάρτητη και δεν λειτουργεί, τότε καταλαβαίνει κανείς ότι το να μιλάμε για Δημοκρατία στην Ελλάδα είναι βαυκαλισμός.

Φυσικά υπάρχει ελευθερία η οποία κι αυτή αμφισβητείται κατά πόσο είναι τέτοια ή είναι ασυδοσία, δηλαδή ξεπερνά τα συνταγματικά της όρια.

Απόρροια όλων των παραπάνω είναι η δημιουργία ενός Κράτους όχι Δικαίου αλλά ενός Κράτους Στρεβλώσεων, όπου ο πολιτικός παριστάνει τον δημοσιογράφο, ο δημοσιογράφος τον δικαστή και ο δικαστής τον πολιτικό.

Αφορμή για όλα τα παραπάνω η αντίδραση του προέδρου του ΔΣΑ Γ. Αδαμόπουλου για την επίσκεψη και εν συνεχεία τις διαπιστώσεις των ελεγκτών της τρόικα στην Ευελπίδων. Είπε, λοιπόν, ο κύριος (Αδαμόπουλος) πολλά και διάφορα ενθυμούμενος το… Βαυαρό νομομαθή Μάουρερ (σε λίγο θα παρακαλάμε να ξανάχουμε Βαυαροκρατία…), μεταξύ των οποίων μίλησε για…

…«άνευ προηγουμένου ωμή παρέμβαση στον τρόπο λειτουργίας της Δικαιοσύνης, η ανεξαρτησία της οποίας αναγνωρίζεται και κατοχυρώνεται συνταγματικά», από μία «ομάδα ανθρώπων “έξωθεν” προερχόμενη, χωρίς δημοκρατική νομιμοποίηση». Όλα αυτά θα τα θεωρούσα σωστά εάν…

…δεν άκουγα επί τόσα χρόνια προτάσεις, διαλόγους, νομοσχέδια για την ταχύτερη απονομή της Δικαιοσύνης χωρίς κανένα αποτέλεσμα.

Εάν είχα δει τον κ. Αδαμόπουλο και ιδίως τη Δικαιοσύνη να υπερασπίζεται το Σύνταγμα από την πρώτη στιγμή που παραβιάστηκε από τους «έξωθεν» ανομιμοποίητους.

Εάν είχα δει τον κ. Αδαμόπουλο και ιδίως τη Δικαιοσύνη να ορθώνει το ανάστημά της υπέρ των πολιτών που εδώ και δύο χρόνια υφίστανται την κατάλυση του Συντάγματος με το τσάκισμα των εργασιακών δικαιωμάτων και όχι μόνο.

Διότι όταν η εκτελεστική εξουσία που ταυτίζεται με τη νομοθετική έχουν παραδώσει το πνεύμα -και όχι μόνο, τότε η δικαιοσύνη αποτελεί το μοναδικό ανάχωμα για την υπεράσπιση της ούτως ή άλλως ανύπαρκτης Δημοκρατίας μας.

Το μόνο παρήγορο είναι η Ιστορία κάνει κύκλους και σύμφωνα με τους νόμους της φύσης μετά την καταιγίδα έρχεται λιακάδα… Χωρίς στίχους αφού μέχρι και ο ποιητής παρακολουθεί σαστισμένος. Καλημέρα και καλή δύναμη!
 
http://www.thinkfree.gr/?p=1567