Το σημαντικότερο γεγονός στη Θεσσαλονίκη!

Δεν είναι ούτε τα γιούχα στον Μπεγλίτη, ούτε το κρυφτό που είπαν να παίξουν οι βουλευτές της ΝΔ σήμερα στη μαθητική παρέλαση! Το πιο σημαντικό γεγονός στην πόλη είναι αυτό:

Το "ΑΡΧΕΙΟ ΚΑΛΛΑΡΗ" στο Πολεμικό Μουσείο Θεσσαλονίκης

Στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, οι βιτρίνες της ιστορίας στο Πολεμικό Μουσείο από αυριο 28η 0κτωβρίου του 2011 και μέχρι τη λήξη του 2012 θα φιλοξενούν το οικογενειακό αρχείο του Στρατηγού Κωνσταντίνου Καλλάρη, Διοικητή της ΙΙ Μεραρχίας κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και πρώτου Διοικητή της απελευθερωμένης Θεσσαλονίκης!
Μέσα από την αλληλογραφία και τα κειμήλια, των μελών της οικογένειας, αναβιώνουν οι ιστορικές στιγμές όπως τις έζησαν και τις κατέγραψαν οι ίδιοι οι πρωταγωνιστές τους από την έλευση του Καποδίστρια στη χώρα, την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα, μέχρι και τη δικτατορία των Συνταγματαρχών.

Η στρατιωτική τους δράση ξεκινάει με τον πατέρα του Στρατηγού να κατατάσσεται εθελοντής στον πρώτο τακτικό στρατό της Ελλάδας υπό τον Γάλλο Στρατηγό Φαβιέ το 1828.

Η πολιτική τους ανάμειξη και η κοινωνική τους δραστηριότητα. έχει αφετηρία τη Βουλή του Ιονίου. Η σύζυγος του Κ.Καλλάρη είναι κόρη του Ριζοσπάστη βουλευτή Κωνσταντίνου Τόμπρου που συνυπέγραψε την ένωση των Επτανήσων με την Ελλάδα και εγγονή του πολιτικού και διανοούμενου Πέτρου Βραΐλα Αρμένη

ΤΟ ΑΡΧΕΙΟ

Το 1984 η τελευταία εν ζωή, κόρη του Στρατηγού Καλλάρη, Χρυσηίδα Καλλάρη ταξίδεψε στη Θεσσαλονίκη με σκοπό να δωρίσει στο Κέντρο Ιστορίας της πόλης τα προσωπικά αντικείμενα και τα κειμήλια του πατέρα της, που αφορούσαν τη δράση του, στη Μακεδονία. Η διαδικασία ολοκληρώθηκε το 1994 .

Μέχρι το τέλος της ζωής της το 2007,φύλαξε έγγραφα, φωτογραφίες και την οικογενειακή αλληλογραφία από το 1875 μέχρι σήμερα.

Έναν θησαυρό πληροφοριών, για δύο αιώνες Ελληνικής στρατιωτικής, πνευματικής και πολιτικής ιστορίας.

Στην Αναστασία Κωνσταντίνου Κατσίνη ανιψιά του συζύγου της, ανέθεσε το χρέος να παραδώσει αυτό το αρχείο στη δημοσιογράφο Νατάσα Μποζίνη η οποία με την παρότρυνση του συγγραφέα Απόστολου Παπαγιανόπουλου και τη συμβολή του καθηγητή Διονύση Μοσχόπουλου- βιογράφου του Στρατηγού Καλλάρη- το 2000 είχε δημιουργήσει το πρώτο Ντοκιμαντέρ για τη δράση του Στρατηγού Καλλάρη μέσα από αδημοσίευτα στρατιωτικά αρχεία που προβλήθηκε από το τρίτο κανάλι της δημόσιας τηλεόρασης ΕΤ3.

Η αποθησαύριση του αρχείου και η ταξινόμηση, ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2011 με σκοπό τη δημιουργία σειράς Ντοκιμαντέρ για το 2012, βασισμένων στα πρωτότυπα ντοκουμέντα και αντικείμενα.

Η έρευνα οδήγησε στον Φρούραρχο Αθηνών Γεώργιο Καλλάρη, πατέρα του στρατηγού και στις δισέγγονές του Μαρία και Σταυρούλα Καλλάρη, οι οποίες με ευλάβεια, φύλαξαν τμήμα των οικογενειακών κειμηλίων, το οποίο για πρώτη φορά διαθέτουν σήμερα, σε δημόσια έκθεση.

Η πιστοποίηση του στρατιωτικού υλικού και η προετοιμασία των Ντοκιμαντέρ θα ήταν ανέφικτη χωρίς τη συμβολή του Συνταγματάρχη ε.α, και συλλέκτη Βασίλη Νικόλτσιου που προστέθηκε στην ομάδα των ιστορικών συμβούλων, της σειράς και είχε την ιδέα για αυτήν την έκθεση, που θα εμπλουτίζεται διαρκώς, μέχρι το 2012, στο Πολεμικό Μουσείο.

Στις πρώτες προθήκες, ο επισκέπτης θα δει και θα συλλέξει πολυεπίπεδες πληροφορίες:

Για τα όπλα του πρώτου τακτικού στρατού της Ελλάδας.
Την εξέλιξη των στρατιωτικών σπουδών
Την εξέλιξη της φωτογραφίας από το 1875, μέσα από πρωτότυπα αρνητικά και στιγμιότυπα διάσημων φωτογράφων των προηγούμενων αιώνων.
Τις συνθήκες και την πορεία του στρατού κατά τους Βαλκανικούς πολέμους, την εικόνα που παρουσίαζε η πόλη της Θεσσαλονίκης το 1912, τις πρώτες ενέργειες του Διοικητή της Κ. Καλλάρη.
Καρτ ποστάλ και γράμματα από τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο και την Μικρασιατική Εκστρατεία στην οποία συμμετείχε και έπεσε στη μάχη του Ουσάκ ο δεύτερος γιός του, Άγγελος.
Επίσης Ευχαριστήρια επιστολή του Υπουργού Πρωτευούσης, τον Οκτώβριο του 1940, προς το κ. Καλλάρη για την έκθεση που συνέταξε σχετικά με την κατάσταση των σιδηροδρόμων ενόψει της επέκτασης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.
Ακόμη ένα ποίημα που έγραψε ο Γιάννης Νεγρεπόντης για την Εικαστικό Βάσω Κατράκη και την Χρυσηίδα Καλλάρη το διάστημα που ήταν συνεξόριστοι από τη Χούντα στη Γυάρο.
Βότσαλο της εξορίας ζωγραφισμένο από την Βάσω Κατράκη και χαρισμένο στη Χρυσηίδα Καλλάρη , αυτοπροσωπογραφία της δεύτερης, ζωγραφισμένη στις φυλακές Αβέρωφ όπου περίμενε την εκτέλεση της ποινής της: Δις εις θάνατο.


Η Απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης

Ενδεικτικό του ενδιαφέροντος που παρουσιάζει το υλικό είναι και το παρακάτω απόσπασμα από την επιστολή που έστειλε ο γιός του Στρατηγού, Αξιωματικός Σπύρος Καλλάρης στην μητέρα του, λίγες ημέρες μετά την κυκλωτική κίνηση και κατάληψη της Θεσσαλονίκης.

«Θεσσαλονίκη 3 Νοεμβρίου 1912

…..Τώρα εδώ περνούμε τη ζωή της πόλεως και όχι του βουνού πειάν, ίσως προσωρινώς γιατί δεν ξέρουμεν που θα καταλήξην αυτή η δουλειά. Δόξα τω θεό εώς τώρα με όλα όσα περάσαμε με όλους τους κινδύνους που διατρέξαμε είμεθα καλά.

Παντού επεράσαμεν πολλά εις όλας τας μάχας, αλλά το σπουδαιότερο ήτανε το τελευταίο , της Θεσσαλονίκης γιατί διεταχθην η Μεραρχία μας να καταλάβην τα νώτα της Θεσσαλονίκης και για να το κατορθώσουμε γρήγοραν εβαδίζαμε νυχθημερόν χωρίς να σταθούμε, η τελευταίαν πορεία μας ήτο 16 ωρών συνεχής υπό βροχήν ενίοτε και όλο βουνά νύχτας αλλά κατορθώθηκε εκείνο το οποίον έπρεπε κατελήφθη η Θεσσαλονίκη η μάλλον παρεδόθη και αυτό οφείλεται αποκλειστικώς εις την Μεραρχίαν μας δηλαδή στο Διοικητή της (Κωνσταντίνο Καλλάρη) και ας εισήλθον άλλοι πριν, δι αυτού έγινε ότι έγινε διότι αυτή η μόνην κυκλωτική κίνησεις η οποία επέτυχε όπως έπρεπε και δια να επιτύχη παραδόθηκε η Θεσσαλονίκη.

Ευτυχώς το αναγνώρισαν φαίνεται και εις ανταμοιβήν των κόπων η λόγω τιμής ανετέθη η φρούρησης της πόλεως εις την Μεραρχία μας και εις την 7ην με διοικητή και των δύο το Μπαμπά.»