Αποδείξεις

Ηθικά και οικονομικά επιλήψιμη η απόφαση για συγκέντρωση αποδείξεων αξίας ίσης με το ήμισυ του εισοδήματος μας


Του Κώστα Πλαγάκου,
Οικονομολόγου – Προέδρου Δημοτικού Συμβουλίου Δήμου Χαλκηδόνος

Η εξαγγελία του υπουργού Οικονομικών σε συνέντευξή του στις 27.9.2011 ότι οι φορολογούμενοι πρέπει να εμφανίζουν αποδείξεις κατανάλωσης προϊόντων και υπηρεσιών ίσες με το ήμισυ του..
 εισοδήματός τους, διότι στην αντίθετη περίπτωση θα υποστούν βαρύτερη φορολόγηση, είναι φανερό ότι ωθεί τους φορολογούμενους πολίτες να δαπανούν τις ολοένα και μικρότερες αποταμιεύσεις τους και αποθαρρύνει την αποταμίευση, δηλαδή ουσιαστικά τιμωρεί όσους αποταμιεύουν χρήματα.

Η εξώθηση των πολιτών σε κατανάλωση θα μπορούσε να θεωρηθεί -όχι ηθικά αλλά μόνο οικονομικά- θεμιτή σε κράτη με ανοδική οικονομική πορεία, δηλαδή σε κράτη με αυξημένη εγχώρια παραγωγή που δεν εξαρτώνται μόνο από τα εισαγόμενα προϊόντα, έλλειψη ανεργίας, αποτελεσματικό σύστημα υγείας και αξιόπιστο ασφαλιστικό σύστημα. Και αυτό διότι σε τέτοια κράτη η περαιτέρω κατανάλωση μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ακόμη περισσότερων θέσεων εργασίας ενώ οι πολίτες δεν αναγκάζονται να ανησυχούν για την περίπτωση ασθένειας ούτε για τα γηρατειά τους, διότι είναι βέβαιοι ότι το σύστημα υγείας και το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα θα τους καλύψει, όταν παραστεί ανάγκη.

Αυτή τη στιγμή η Ελλάδα βρίσκεται ακριβώς στην αντίθετη κατάσταση. Η εγχώρια παραγωγή δεν είναι ανθηρή, τα περισσότερα προϊόντα που καταναλώνουμε εισάγονται ενώ το εθνικό σύστημα υγείας και το ασφαλιστικό-συνταξιοδοτικό σύστημα δέχονται σοβαρά πλήγματα. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι σημερινοί νέοι δεν είναι καθόλου βέβαιοι, για το αν λάβουν σύνταξη. Με αυτά τα αναμφισβήτητα δεδομένα η εξώθηση των πολιτών σε μεγαλύτερη κατανάλωση δεν θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας ούτε θα οδηγήσει το λαό σε ευημερία με οποιοδήποτε άλλο τρόπο. Το μόνο που θα κατορθώσει είναι να στερήσει από τους πολίτες τη δυνατότητα αποταμίευσης, πράγμα που είναι εντελώς εσφαλμένο.

Εφ’ όσον στην εποχή που εισήλθαμε, το κράτος σε λίγο θα αδυνατεί να παρέχει επαρκείς υπηρεσίες υγείας και να καταβάλλει τις απαιτούμενες για τη διαβίωση των ηλικιωμένων συντάξεις, για να αισθάνονται ασφαλείς οι πολίτες, πρέπει περισσότερο από ποτέ άλλοτε, να έχουν την δυνατότητα να αποταμιεύσουν χρήματα για τις ενδεχόμενες δυσκολίες που θα αντιμετωπίσουν, εάν ασθενήσουν, συνταξιοδοτηθούν ή χρειαστεί να σπουδάσουν τα παιδιά τους σε άλλη πόλη. Έτσι θα μπορούν να υποκαταστήσουν σε μικρό βαθμό την έλλειψη της κρατικής πρόνοιας. Αυτό γινόταν ανέκαθεν αλλά τώρα πλέον τείνει να γίνει ο κανόνας και όχι η εξαίρεση. Επομένως, τώρα το κράτος οφείλει να ενθαρρύνει την αποταμίευση και όχι τη σπατάλη.

Αντίθετα, εάν υλοποιηθεί και παγιωθεί ως μόνιμη φορολογική πολιτική η εξαγγελία του υπουργού Οικονομικών, ακόμη και όσοι συνεχίσουν να έχουν ένα αξιοπρεπές εισόδημα, θα ωθούνται να το ξοδεύουν, για να μην το εισπράττει η εφορία, δηλαδή θα εξαναγκάζονται να μην έχουν χρηματικούς πόρους για την περίπτωση ανάγκης. Είναι σαφές ότι το συγκεκριμένο φορολογικό μέτρο στοχεύει να εισπράξει από τους φορολογούμενους μέρος του Φ.Π.Α. που θα εισέπραττε, εάν αυτοί κατανάλωναν περισσότερο. Πρόκειται όμως για ηθικά επιλήψιμο μέτρο, διότι δεν μειώνει μόνο το εισόδημα των πολιτών, όπως συμβαίνει με τα υπόλοιπα φορολογικά μέτρα, αλλά επιχειρεί να διαστρέψει την οικονομική συμπεριφορά των φορολογουμένων, να εξαναγκάσει τους πολίτες να ξοδεύουν περισσότερα χρήματα από ότι πρέπει και έτσι να υπονομεύσουν οι ίδιοι το μέλλον των οικογενειών τους.

Προβλήθηκε και μάλιστα από την κυβέρνηση ως μία από τις αιτίες της οικονομικής κρίσης που έπληξε τη χώρα μας το γεγονός ότι επί ολόκληρες δεκαετίες καταναλώναμε περισσότερα από ότι παράγαμε. Εάν αυτό είναι ορθό, τότε γιατί η κυβέρνηση μας ωθεί μέσω του συγκεκριμένου φορολογικού μέτρου να καταναλώνουμε ακόμη περισσότερα χωρίς εν τω μεταξύ να αυξηθεί η εγχώρια παραγωγή; Μήπως έτσι μας οδηγεί ακόμη βαθύτερα στην κρίση;

Η ανικανότητα της κυβέρνησης να εισπράξει το σύνολο του οφειλόμενου Φ.Π.Α. δεν επιτρέπεται να οδηγήσει σε εξώθηση του ελληνικού λαού σε άφρονα καταναλωτική συμπεριφορά και σε υπονόμευση του μέλλοντος πολλών οικογενειών μέσω του συγκεκριμένου φορολογικού μέτρου και επομένως το μέτρο αυτό είναι το πρώτο που πρέπει να καταργηθεί.