Κανείς δεν τον συναναστρέφεται, κανείς δεν του μιλάει, κανείς δεν τον ρωτάει, σχεδόν κανένας δεν τον δέχεται. Υποβάλει τις παρακλήσεις του μέσω των αχυρανθρώπων Ρομπάι & Γιούγκερ στους μεγάλους ευρωπαίους ηγέτες.
Μοναδική διέξοδος για τον πρωθυπουργό, που παρακολουθεί ανήμπορος να επηρεάζει τις σοβαρές εξελίξεις για τη χώρα του, η...
‘’επιφοίτηση’’ δια της επισκέψεως στο Άγιο Όρος. Την ώρα που Μέρκελ & Σαρκοζί αποφασίζουν για το μέλλον της Ελλάδας, ο αδύναμος και απαξιωμένος πρωθυπουργός μας προτιμά; τα εικοσάχρονα του οικουμενικού πατριάρχη κκ Βαρθολομαίου στο περιβόλι της Παναγίας.
Χειραγωγημένος και δέσμιος συμφερόντων ο κ Γ. Παπανδρέου, κυνηγημένος από τις διεθνής εξελίξεις που μας επηρεάζουν άμεσα, ξεκομμένος από την κοινωνία, επισύρει την ανυποληψία και την περιφρόνηση των μεγάλων ηγετών του κόσμου. Στο πρόσωπό του είναι ζωγραφισμένη η αγωνία, ο φόβος και η απελπισία, συναισθήματα με τα οποία εμπνέει τους Έλληνες.
Στη μέση του ταξιδιού του προς ΗΠΑ του επιβάλουν την άμεση επιστροφή. Αμέσως μετά, ως πρόεδρος, απουσιάζει αναιτιολόγητα από την συνεδρίαση της διεθνούς σοσιαλιστικής στην Ν. Υόρκη και η <<δεύτερή>> του πατρίδα του γυρίζει την πλάτη. Ο κ Ομπάμα το ΔΝΤ και οι τραπεζίτες προτιμούν φανερά τον λαλίστατο κ Ε. Βενιζέλο. Ίσως επειδή μετά το μνημόνιο και πριν την υπογραφή του μεσοπρόθεσμου, υπέβαλε την παραίτησή του στον κ Α. Σαμαρά, αναγνωρίζοντας την παραβίαση των ορίων νομιμοποίησής του, σε αντίθεση με τον <<αγεωγράφητο>> Βενιζέλο.
Οι σκληρές σκηνές της απομάκρυνσης από το Μαξίμου είναι κοντά. Η διαδρομή διαφυγής άγνωστη. Τα μέσα μεταφοράς πιθανότατα το ευέλικτο ελικόπτερο ή το γρήγορο αεροπλάνο. Οι αποσκευές προνοητικά πέταξαν πρώτες …….
Οι απαγορευτικοί προορισμοί (ΗΠΑ-ΕΥΡΩΠΗ-ΑΡΑΒΕΣ) σκοτεινιάζουν τον ουρανό και η πιθανότερη διαδρομή μοιάζει να είναι το κοντινό Γουδί …… για εσχάτη προδοσία, όπως λέει ο κ. Καρατζαφέρης .
Θα μπορούσε ενδεχομένως ο ομόλογός του Μπορίσοφ να του εξασφαλίσει κρησφύγετο στα εγκαταλελειμμένα αναχώματα εκσκαφής του πετρελαιαγωγού Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολης, όμως τα τούνελ του έργου είναι στοιχειωμένα και από τους δυο…. και οι εξαγριωμένες φωνές των Ελλήνων ηχούν εκκωφαντικά στην κοντινή Βουλγαρία.
Το αίσθημα του φόβου τον προστάζει να φύγει μακριά. Οι ψυχικές ανάγκες όμως καθυποτάσσουν τον φόβο και τον οδηγούν στο κοντινότερο εξομολογητήριο, όπου ως γνωστόν καλούνται οι αμαρτωλοί ….
Ένα ταξίδι μιας αφιλόξενης και παγερής διαδρομής, όπου κανείς δεν τον ξέρει, κανείς δεν τον αποχαιρετά. Ο Βαγγέλης, ο Θόδωρος, ο Γιάννης, ο Γιώργος πήραν το όνομα του ‘’άφιλου’’ Πέτρου και μαζί με τους 150 διερευνούν εναγωνίως άλλα μονοπάτια άτακτης φυγής ….
Έχουν όλοι τους το βλέμμα του φόβου. Το βλέμμα του ενόχου, συγκεκριμένο αλλά και αόριστο, που λίγο πριν το τέλος αλλάζει το χρώμα του προσώπου, φέρνει το τρέμουλο και ατενίζει απροσδιόριστα στο βάθος, στο άπειρο …
* τ.μέλος Κ.Ε. Ν.Δ.
