Από ημερών είχε διαδοθεί ότι για πρώτη φορά στην ιστορία τού κοινοβουλευτισμού η ψηφοφορία για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης σε κυβέρνηση θα διεξήγετο νωρίς το απόγευμα [15:00] αντί τα μεσάνυχτα, όπως συνέβαινε από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Τη φήμη επιβεβαίωσε ο Πρόεδρος της Βουλής Φίλιππος Πετσάλνικος, ο οποίος, στα πλαίσια εορτασμού της ονομαστικής του εορτής, πρότεινε χθες [14.11.2011] στο σώμα να περιορισθεί ο χρόνος των αγορεύσεων, ώστε να διεξαχθεί η ψηφοφορία εννέα ώρες νωρίτερα και, έτσι, να αποχωρήσει το σώμα από το κτήριο του Κοινοβουλίου πριν αρχίσουν οι εκδηλώσεις για την επέτειο του Πολυτεχνείου, οι οποίες...
είναι ενδεχόμενο να οδηγήσουν σε επεισόδια, ήτοι συγκρούσεις διαδηλωτών-ΜΑΤ. Η πρόταση Πετσάλνικου δεν παραβίαζε τον Κανονισμό της Βουλής, ο οποίος ορίζει ότι η ψηφοφορία διεξάγεται μέχρι τα μεσάνυχτα της τρίτης ημέρας από την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης και όχι τα μεσάνυχτα της τρίτης ημέρας.
Τον λόγο έλαβε τότε ο τέως Πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, ο οποίος ορθώς επεσήμανε ότι δεν είναι δυνατόν να παραβιάζεται μία παράδοση, ένα κοινοβουλευτικό έθιμο δεκαετιών και να δείχνει η Βουλή ότι φοβάται τον λαό και μεμονωμένα επεισόδια, για την αντιμετώπιση των οποίων υπάρχουν τα αρμόδια όργανα. Δεν μπορώ παρά να συγχαρώ τον κ. Κακλαμάνη για την παρέμβασή του αυτή. Επί τέλους, ας τηρούνται και μερικοί εθιμικοί κανόνες σ’ αυτή τη χώρα. Δεν είναι ανάγκη να περιοριζόμαστε στην τήρηση του εθιμικού κανόνα της αρπαχτής και της μίζας με κάθε μεγάλο έργο ή προμήθεια του Δημοσίου. Δεν ξεχνώ, βεβαίως, ότι ο κ. Κακλαμάνης αποτελεί μέρος του σκληρού πυρήνα του βαθέος ΠΑΣΟΚ, το οποίο μας έφερε εδώ που βρισκόμαστε σήμερα, αλλ’ ούτε και ότι κατά καιρούς ύψωσε το ανάστημά του και μάλιστα από της θέση του Προέδρου της Βουλής, όπως π.χ. όταν προέτρεψε την κυβέρνηση του κόμματός του να «μαζέψει» τον αμερικανό πρέσβη που θύμιζε εποχές Πιουριφόι ή όταν κατήγγειλε, επανειλημμένως, την παρέμβαση των ΜΜΕ στη λειτουργία της Δημοκρατίας δια της αναδείξεως συγκεκριμένων αρεστών στα επιχειρηματικά συμφέροντα προσώπων και τον επιδεικτικό παραμερισμό μη αρεστών στα ΜΜΕ/εργολάβους, αλλά άξιων, εκπροσώπων του λαού. Οφείλω,λοιπόν, να του αναγνωρίσω ότι ορθώς ομίλησε χθες και προσπάθησε να περισώσει ό,τι έχει απομείνει από την πνέουσα τα λοίσθια Κοινοβουλευτική Δημοκρατία μας και την ανύπαρκτη αξιοπρέπειά της.
Από την άλλη μεριά δεν μπορώ να μην επισημάνω ότι η κυβέρνηση που ζητεί αυτές τις ημέρες την ψήφο των αντιπροσώπων του Έθνους [τρομάρα να τους έρθει] ουδεμίας νομιμοποίησης απολαύει αποτελούσα το αποκύημα μίας συνταγματικής εκτροπής. Θα περίμενα, λοιπόν, από τον κ. Κακλαμάνη, ο λόγος του οποίου έχει ιδιαίτερη βαρύτητα ως τέως Προέδρου της Βουλής, να μιλήσει γι’ αυτή τη συνταγματική εκτροπή. Να μιλήσει για κυβέρνηση-καπέλο που μας φόρεσαν οι δάνειες δυνάμεις με αποκλειστικό γνώμονα να σώσουν το τομάρι τους και τους εγχώριους εκπροσώπους τους και όχι εμάς. Να μιλήσει πρωτίστως για το μείζον και δευτερευόντως για το έλασσον. Όταν το Σύνταγμα καταπατάται και καταντά κουρελόχαρτο, όταν ο λαός εξαθλιώνεται και δεν του επιτρέπεται να εκφράσει τη βούλησή του για την κυβέρνησή του, ελάχιστα ενδιαφέρει κ. Κακλαμάνη αν θα παραβιασθεί ο Κανονισμός της Βουλής ή ένα κοινοβουλευτικό έθιμο.
Σωτήριος Καλαμίτσης
