Γράφει ο Δήμος Χατζηπασχάλης
Τα μέτρα που πήρε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ,
πριν 2 χρόνια, ήταν άδικα και αναποτελεσματικά (μόνο οι δανειστές μας και η κυβέρνηση δε το έβλεπαν),
γιατί η περικοπή στις δαπάνες του
δημοσίου (αν οι μισθοί, συντάξεις είναι δαπάνες, τελικά), σε συνάρτηση με την
ύφεση που ..
αυτά γεννούν, συνθέτουν εικόνα θαλάμου βασανιστηρίων… χωρίς λύτρωση.
Με τη ΝΔ σε αυτήν την διάρκεια να ακροβατεί σε τυχοδιωκτικές γραμμές για
ικανοποίηση του οίστρου της για να κυβερνήσει, το ΛΑΟΣ με ρητορική της τζάμπα
μαγκιάς και από όπου αλιεύσει κουκιά και
την «αριστερά» στην ασάφεια των προτάσεών της και την αγωνία και αγώνα, του
«συν» στα ποσοστά της , δημιουργήθηκε
ένα σκηνικό του παραλόγου όπου, όλοι είχαν δίκαιο, όλα ήταν απαξιωμένα μα κύρια
λειτουργούσαν σαν να μην υπάρχει αύριο.
Τα ΜΜΕ, πιστά στα συμφέροντα των
ιδιοκτητών τους, προέβαλαν διαγγέλματα Καψή, Τρέμη, Λιαρέλη κτλ γνωρίζοντας πως ο φοβισμένος πολίτης
μεταμορφώνεται σε συντηρητικό πολίτη ή αγανακτισμένο με όρους χουλιγκανισμού.(αλήθεια
θα μας ζητήσει κανένας συγνώμη για τις μ@λακίες – δεν υπάρχει καταλληλότερη
λέξη-που ακούσαμε αυτό το διάστημα;)
Όλο το παραπάνω σκηνικό , δεν βοήθησε να
διαμορφωθεί ένα κίνημα που με καθαρότητα
θα απαντά στο «τι ακριβώς θέλουμε» με αποτέλεσμα , όπως το 74 είχαμε δέκα
εκατομμύρια αντιστασιακούς το 11 να έχουμε έντεκα εκατομμύρια αγανακτισμένους
έλληνες που όλοι βάλουν κατά όλων.
Στην κρίσιμη μάχη του αυτονόητου απέναντι
στο αδιανόητο, αν συμφωνήσουμε πως εντασσόμαστε στο αυτονόητο θα πρέπει να
κάνουμε σημαία τον καθαρό λόγο, να απορρίψουμε την ισοπέδωση, να ανιχνεύσουμε
πολιτικούς και πολιτικές που δίνουν το
στίγμα του «με αίσθημα δικαίου θα βγούμε από τη κρίση» και κύρια θα ξεκινήσουμε
από τη φράση : το οικονομικό σύστημα είναι αυτό που γεννά την κρίση και όσοι
προσπαθούν να τη λύσουν με τους κανόνες του «πλανώνται πλάνη οικτρά»
