Προπομπός εξεταστικής από τη ΝΔ για τη στάση Παπανδρέου;

Για διαβάστε τι μας γράφει στο τέλος του άρθρου του, ο αναπληρωτής εκπρόσωπος της Νέας Δημοκρατίας:ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗΓΙΑ
 
Του ΑΚΗ ΓΕΡΟΝΤΟΠΟΥΛΟΥ,
ΑΝΑΠΛ. ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΝΔ
 
Συμπληρώνονται δύο χρόνια από την πανηγυρική εκλογή του Αντ. Σαμαρά στην προεδρία της ΝΔ. 800.000 παλιά και νέα μέλη του κόμματος ψήφισαν με τρόπο υποδειγματικό και προσέδωσαν μορφή πραγματικού λαϊκού κινήματος στην εκλογή του αρχηγού από τη βάση. Ήταν η πρώτη φορά που ο Πρόεδρος του κόμματός μας ψηφίσθηκε απευθείας από τον λαό. Και ο Αντώνης Σαμαράς απέδειξε ότι κατανοεί τις αυξημένες ευθύνες και υποχρεώσεις, οι οποίες απορρέουν από αυτό τον δυναμικό τρόπο της εκλογής του.
 
Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια η ΝΔ κατόρθωσε να ανακάμψει θεαματικά. Ήμασταν πίσω 10 μονάδες στις εκλογές του 2009 και τώρα είμαστε 10 μονάδες μπροστά από το ΠΑΣΟΚ, όπως δείχνουν οι δημοσκοπήσεις. Αλλά δεν είναι στον χαρακτήρα του Προέδρου να πανηγυρίζει. Γνωρίζει τα προβλήματα του λαού και τις κρίσιμες στιγμές που διέρχεται η κοινωνία και η οικονομία. Δεν τον ενδιαφέρουν οι λαϊκισμοί και τα προπαγανδιστικά πυροτεχνήματα για την άγρα ψήφων. Τον ενδιαφέρει πρωτίστως η ανάκαμψη της οικονομίας, η λήψη αναπτυξιακών μέτρων, η ανακούφιση των ταλαιπωρημένων κοινωνικών στρωμάτων. Τον ενδιαφέρει η ανόρθωση του διεθνούς κύρους της χώρας και η παρακολούθηση των ευαίσθητων εθνικών θεμάτων, τα οποία αφέθηκαν εγκαταλελειμμένα από τον Γ. Παπανδρέου.
 
Ο Αντώνης Σαμαράς εξελέγη Πρόεδρος της μεγάλης φιλελεύθερης, πατριωτικής παράταξης στην πιο δύσκολη στιγμή για την πατρίδα μας μετά τη μεταπολίτευση. Κατόρθωσε να οικοδομήσει ένα νέο και άμεσο τρόπο επικοινωνίας με τα στελέχη μας και με τον λαό. Αναδιοργάνωσε το Κόμμα, έδωσε έμφαση στην παραγωγή πολιτικής και ιδεολογίας, αξιοποίησε τους πάντες, έσβησε με σφουγγάρι, όπως ο ίδιος υποσχέθηκε, τις πικρίες και τις εσωκομματικές αντιπαλότητες του προσφάτου παρελθόντος.
 
Είχε τη τόλμη και την διορατικότητα να αντιταχθεί στη μονόπλευρη, αντιαναπτυξιακή και φορομπηχτική πολιτική που έφεραν στη χώρα η τρόικα και η κυβέρνηση Παπανδρέου. Εξήγησε ευθαρσώς στους εταίρους και δανειστές μας ότι συμφωνεί με τους γενικούς στόχους, που είναι η ταχεία έξοδος από το τούνελ, αλλά διαφωνεί σε επιμέρους τακτικές, τις οποίες θα επιχειρήσει να τροποποιήσει. Αναφέρθηκε στην ανάγκη επαναδιαπραγμάτευσης ορισμένων σημείων των Μνημονίων που μάς επιβλήθηκαν. Δικαιώνεται καθημερινά. Προ ολίγων ημερών και το Δ.Ν.Τ. αλλά και η Καγκελάριος Άγκελα Μέρκελ παραδέχθηκαν δημοσίως ότι τα μέτρα που επιβλήθηκαν στην Ελλάδα αποδείχθηκαν αναποτελεσματικά.
 
Ο Αντ. Σαμαράς μέχρι τώρα συνδύασε την εθνική αξιοπρέπεια με την προβολή πρακτικών λύσεων για τα άμεσα προβλήματα. Είμαστε βέβαιοι ότι έτσι ακριβώς θα κυβερνήσει σε λίγους μήνες, όταν θα αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας με την ψήφο των Ελλήνων.
ΑΠΟ ΤΑ ΑΤΥΧΗ ΜΝΗΜΟΝΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΔΙΑΠΡΑΓΜΑΤΕΥΣΗ

 

Η αποστολή από τον Αντώνη Σαμαρά, στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στο ΔΝΤ και στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή  της πανομοιότυπης  επιστολής που είχε αποστείλει στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό για τη δέσμευση και της ΝΔ στην εφαρμογή των αποφάσεων της 26ης Οκτωβρίου (για το νέο δάνειο προς την Ελλάδα και το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων), αποτελεί την αυλαία μίας διετούς διαδικασίας δανειοληπτικής συναλλαγής ο κ. Παπανδρέου αποφάσισε, δέσμευσε τη χώρα και «αιχμαλώτισε» όλο το πολιτικό σύστημα στην εξής  ανελαστική προοπτική: Μέχρι να αλλάξει τουλάχιστον κυβέρνηση στην  Ελλάδα, μέσω της προσφυγής στις κάλπες και να έλθει μία άλλη κυβέρνηση για επαναδιαπραγματευθεί μία άλλη πολιτική, έναντι αυτής που απέτυχε –και που παραδέχονται όλοι πλέον στην ΕΕ ότι απέτυχε- η χώρα είναι υποχρεωμένη να ακολουθήσει τους δυσβάστακτους όρους των δανειστών στους οποίους έβαλε την υπογραφή του το ΠΑΣΟΚ. Άλλως, η στα όρια της χρεοκοπίας Ελλάδα, δεν θα δανειοδοτείτο με τους πόρους εκείνους που αποπληρώνουν παλαιότερα δάνεια και εξασφαλίζουν την πληρωμή μισθών και συντάξεων.
Στην ανελαστική αυτή προοπτική στην οποία δέσμευσε τη χώρα ο κ. Παπανδρέου συμπυκνούται μία κυβερνητική διετία στην αντιμετώπιση ενός προβλήματος, το οποίο ενώ παρελήφθη από την νεοεκλεγείσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ως πρόβλημα χρέους, αυτή το ανήγαγε σε μείζον πρόβλημα πιστοληπτικής ικανότητας της Ελλάδας, με άστοχους, ερασιτεχνικούς ή χειρισμούς σκοπιμότητος.
Ακόμη και σήμερα οι πλέον δύσπιστοι διερωτώνται πόσο ρεαλιστική υπήρξε η εμμονή Σαμαρά στην επαναδιαπραγμάτευση των επαχθών όρων του Μνημονίου και του Μεσοπροθέσμου. Δηλαδή πόσο δυνατή είναι:
(α) η επανεξέταση όρων τους οποίους είχε υπογράψει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ
(β) η επανεξέταση συμφωνηθέντων όρων  τους οποίους κανένας πιστωτής, συνήθως, δεν θέλει να μεταβάλει, όταν μάλιστα ο δανειζόμενος βρίσκεται σε δυσχερή θέση.
(γ) η επανεξέταση όρων όταν υπάρχει –και πρέπει να υπάρχει- συνέχεια του κράτους, όποιος και αν ανέρχεται στην εξουσία.
Οι εύλογες αυτές, αρχικώς, απορίες ακυρώνονται από τη στιγμή που οι ίδιοι αυτοί που διαμόρφωσαν το ασφυκτικό πλαίσιο οικονομικής «σωτηρίας» της Ελλάδας ομολογούν πρώτον την αστοχία στην εκτίμηση του πραγματικού προβλήματος της χώρας (Μέρκελ) και, δεύτερον την βαρύτητα των μέτρων σε βάρος του λαού (Ράϊχενμπαχ). Αυτή όμως η εκ των υστέρων ομολογία των υπαιτίων –μαζί με την κυβέρνηση Παπανδρέου- αποκαλύπτει και αποδεικνύει ότι η εμμονή Σαμαρά στην επαναδιαπραγμάτευση βασιζόταν σε ακριβείς προβλέψεις, για τις καταστροφικές συνέπειες της πολιτικής που ακολουθείτο και που επίσης αποδείχθηκε ατελέσφορος!
Ανεξαρτήτως όμως της δικαίωσης Σαμαρά -που καθιστά πλέον ρεαλιστική την επανεξέταση των όρων των δανειακών συμβάσεων της Ελλάδας- εκείνο που αναδεικνύει την κολοσσιαία ευθύνη του κ. Παπανδρέου στην δέσμευση της χώρας σε επαχθείς είναι μία δική του, ατυχής πρωτοβουλία! Όταν με την απειλή ενός –άκαιρου έστω- δημοψηφίσματος, κατόρθωσε να προκαλέσει αναστάτωση όχι μόνο στην Ευρώπη αλλά και στις διεθνείς αγορές, αντιλαμβάνεται κανείς τι διαπραγματευτικό όπλο είχε στα χέρια του, όταν μετέβαινε για να συζητήσει τη δανειοδότηση της Ελλάδας, τη στιγμή που οι  αγορές, τα κράτη και η ευρωζώνη είχαν στα χέρια τους ελληνικά ομόλογα πολλών εκατομμυρίων ευρώ και, επομένως θα κινδύνευαν με ανεπανάληπτες ζημιές, έτσι και η Ελλάδα δεν εξεπλήρωνε τις υποχρεώσεις της. Το γιατί ο κ. Παπανδρέου απέφυγε την παραμικρή διαπραγμάτευση είναι ένα ερώτημα που πραγματικά θέλει διερεύνηση...