Πηγή: arismaniacs/kkoulgr
Για ακόμη μια φορά είμαστε μπροστά σε ένα οριακό σημείο, ένα κρίσιμο σταυροδρόμι, όπως αρέσκονται να λένε στα ρεπορτάζ τους αρκετοί δημοσιογράφοι. Κρίσιμο σταυροδρόμι και δοκιμασία φυσικά για τον απλό λαό, τον εργάτη, τον υπάλληλο, όλους εμάς που απαρτίζουμε το σύνολο ..
αυτής της χώρας.
Κανένας πλούσιος, κανένας επιτήδειος απατεώνας, κανένας νεόπλουτος που είδε τις τσέπες του να ξεχειλίζουν από λεφτά υπογείων διαδρομών από διασπάθιση δημοσίου χρήματος. Αυτού του χρήματος που καλούμαστε τώρα, για πολλοστή φορά, εμείς οι ίδιοι να πληρώσουμε τις απατεωνιές άλλων.
Ο συνταξιούχος που αυτό το χειμώνα ξέρει πως δε θα ζεσταθεί το κοκαλάκι του, γιατί τα ευρώ είναι πολλά για πετρέλαιο θέρμανσης αλλά ελάχιστα στο πορτοφόλι του. Ίσως είναι και ο τελευταίος του χειμώνας, θα δούμε, στο τέλος θα γίνει ο λογαριασμός.
Όταν με το καλό έρθει η άνοιξη και φύγουν τα πολλά τα κρύα.
Ο υπάλληλος που είδε σε μια νύχτα τα εισοδήματα του να συρρικνώνονται σε τέτοιο βαθμό, που ούτε και με τη δεύτερη δουλειά μπορεί να ισοφαρίσει. Πλέον τίθεται ζήτημα επιβίωσης, καθώς αρκετοί εργαζόμενοι αδυνατούν να πληρώσουν το γάλα των παιδιών τους, όσο υπερβολικό και αν είναι αυτό, είναι ένα γεγονός.
Φέτος που όλοι καλούμαστε να πληρώσουμε νοίκι, είτε νοικιάζεις ένα σπίτι είτε είναι δικό σου.
Έχεις δεν έχεις στεγαστικό δάνειο και έχεις υποθηκεύσει τη ζωή σου ολόκληρη για να έχεις ένα κεραμίδι πάνω από το κεφάλι σου, να μείνει κάτι στα παιδιά όταν φύγει ο γονέας από αυτή τη γη. Ξεδιάντροπα σε υποχρεώνουν να πληρώσεις για το σπίτι που δεν είναι καν ακόμη δικό σου, εφόσον έχεις 30 και 40 χρόνια αποπληρωμής του δανείου που πήρες.
Δάνεια που πλέον κόπηκαν μαχαίρι από τις τράπεζες, καθώς τέτοια οδηγία πήρανε από το κράτος.
Αν και πριν μόλις λιγοστά χρόνια πίσω, η απλή νοικοκυρά με την ταυτότητα της μπορούσε να γίνει δικαιούχος καταναλωτικού δανείου αρκετών χιλιάδων ευρώ, χωρίς καμία εγγύηση.
Ακόμη ένα κρίσιμο σταυροδρόμι λοιπόν, που πάλι εμείς θα διαβούμε μόνο. Κανένας υπαίτιος αυτής της κρίσιμης κατάστασης δε θα απολογηθεί, δε θα οδηγηθεί σε καμία δικαστική αίθουσα.
Όλοι κάνουν λόγο για υποχρεώσεις των Ελλήνων πολιτών, αλλά κανένας δε μιλά για ευθύνες και σε ποιόν πρέπει να απωδοθούν.
Βιαστικά συμπεράσματα και αβίαστοι χαρακτηρισμοί ενός ολόκληρου έθνους, χωρίς καμία σταγόνα ντροπής, για το κατρακύλισμα μιας χώρας και των πολιτών της στα σκατά.
Κανένας δε βάζει γλώσσα μέσα, πρώτοι στα κανάλια να βγουν και να δικαιολογήσουν τα αδικαιολόγητα, να επιρρίψουν τις ευθύνες σε οποιονδήποτε άλλον εκτός από αυτούς. Αυτή η χώρα καταστράφηκε από τους πολιτικούς της, αυτούς που ανέλαβαν κατά τη μεταπολίτευση να φέρουν δικαιοσύνη και ισονομία στο λαό.
Η πολιτική είναι η αρρώστια που τρύπωσε στο μεδούλι της χώρας μας, ο βλαβερός ιός που κατέλαβε τη ραχοκοκκαλιά της πατρίδας μας και κατόρθωσε να εξαφανίσει κάθε υγιές κύτταρο αυτής.
Πατριδοκάπηλοι πολιτικοί, που ολοένα και πιο πολύ έριχναν νερό στο μύλο της φαυλοκρατίας στη χώρα μας, τροφοδοτούσαν ένα πελατειακό σύστημα με τον πολίτη, το οποίο εννοείται δούλευε υπέρ τους.
Με πολύχρωμα στολίδια και γυαλιστερά καθρεφτάκια, θέσεις στο δημόσιο και εξυπηρετήσεις κάθε είδους, θάμπωναν τους αμάθητους πολίτες από αυτά.
Κατάφεραν μέσα στην πάροδο του χρόνου, να εκπαιδεύσουν αυτούς τους αγαθών προθέσεων πολίτες, να ζούνε για το εύκολο χρήμα και την εξασφάλιση ενός καλύτερου αύριο με την ουσιαστική πώληση της ψήφου τους. Αυτό χρειάζονται οι πολιτικοί για να κυβερνάνε μια δημοκρατική(!!!!!) χώρα σαν και τη δική μας, ψήφους και λαϊκό έρεισμα.
Κάτι που εξασφάλισαν άνετα με διορισμό θέσεων στο δημόσιο τομέα και τις άπειρες υποθέσεις προσωπικής εξυπηρέτησης ψηφοφόρων τους.
Δυστυχώς το σύστημα είναι φτιαγμένο για να μη φθείρεται στην πάροδο του χρόνου και να δυναμώνει ολοένα και πιο πολύ. με διεφθαρμένους πολιτικούς που εξασφάλισαν τα πάντα για αυτούς και τις οικογένειες τους, εννοείται και για τις επόμενες γενιές που θα έρθουν στον κόσμο τούτο από τα δικά τους τζάκια. Δεν υπολόγισαν όμως ότι θα έρθει η μέρα που αυτό το αδιέξοδο θα χτυπήσει και τη δική τους πόρτα.
Και αν πλακώνονται στη βουλή για το ποιός θα κάτσει στην καρέκλα, μη ενδιαφερόμενοι προκλητικά για τη μοίρα της πατρίδας μας και το μέλλον των παιδιών μας, θα έρθει εκείνη η στιγμή που θα γυρίσει η καρέκλα και θα τους πλακώσει μια και καλή.
Ας αναλογιστούμε όλοι μας το μερίδιο ευθύνης που βαραίνει στον καθένα από μας και ας κοιταχτούμε στον καθρέφτη. Κάποια στιγμή πρέπει να ξεπεράσουμε τις όποιες φοβίες μας και να διεκδικήσουμε αυτά που ονειρευόμαστε. Δεν είναι ουτοπία να περιμένεις ένα καλύτερο αύριο για σένα και το παιδί σου.
Η πολιτική σκοτώνει, οι πολιτικοί σκοτώνουν. Συνειδήσεις, ιδεολογίες, πιστεύω, ιδανικά. Όλα θυσιάζονται στο βωμό της εξουσίας, στο πεδίο της μάχης για το ποιός θα έχει τον πρώτο λόγο.
Στο χέρι μας είναι να το αλλάξουμε αυτό. Αρκεί να το θελήσουμε.
Κανένας δε μπορεί να μας κλείσει τα μάτια πλέον, κανένας δε μπορεί να μας φιμώσει.
Ξυπνήσαμε......
