Αυτή τη στιγμή και λίγες ώρες πριν την έναρξη της διαδικασίας για την παροχή ή μη ψήφου εμπιστοσύνης στην Κυβέρνηση και στον κ. Παπανδρέου, αν αναλογιστεί κανείς πόσο αριστοτεχνικά έχει οργανώσει υπέρ του προσωπικού του πολιτικού συμφέροντος το πολιτικό παίγνιο ο Πρωθυπουργός, θα εκνευριστεί.
Και ο εκνευρισμός θα προέλθει από την αίσθηση ότι αν με την ίδια επιμέλεια και την ίδια προσοχή ο κ. Παπανδρέου είχε ασχοληθεί και με τα ζητήματα που ταλανίζουν τη χώρα, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.
Ο Γιώργος λοιπόν, ...
φαινομενικά από το "πουθενά", σχεδίασε και ανακοίνωσε αρχικά ένα σχέδιο δύο φάσεων - ψήφο εμπιστοσύνης και δημοψήφισμα, το οποίο εξελίχθηκε σε ψήφο εμπιστοσύνης και κυβέρνηση εθνικής ευθύνης όπως την ονομάζει - προκειμένου ολόκληρο το σύμπαν να κινηθεί προς προστασία του δικού του πολιτικού προφίλ, αδιαφορώντας για την τύχη της χώρας.
φαινομενικά από το "πουθενά", σχεδίασε και ανακοίνωσε αρχικά ένα σχέδιο δύο φάσεων - ψήφο εμπιστοσύνης και δημοψήφισμα, το οποίο εξελίχθηκε σε ψήφο εμπιστοσύνης και κυβέρνηση εθνικής ευθύνης όπως την ονομάζει - προκειμένου ολόκληρο το σύμπαν να κινηθεί προς προστασία του δικού του πολιτικού προφίλ, αδιαφορώντας για την τύχη της χώρας.
Γιατί;
Προσέξετε πως διαμορφώνονται όλα τα ενδεχόμενα σενάρια. Δεν αναφέρουμε πιο θεωρούμε πιθανότερο- το έχουμε κάνει σε προηγούμενο άρθρο - αλλά τα αναφέρουμε όλα :
- Σενάριο 1ο: Οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ παρέχουν ψήφο εμπιστοσύνης και στη συνέχεια ο κ. Παπανδρέου προχωρά σε συνομιλίες με τον κ. Σαμαρά προκειμένου να σχηματιστεί Κυβέρνηση εθνικής ενότητας ή συνεργασίας.
Αν υλοποιηθεί αυτό το σενάριο, τότε ο κ. Παπανδρέου δεν θα έχει "πέσει" από την Κυβέρνηση, με την στήριξη των Βουλευτών του, και θα έχει όλη την άνεση να διαπραγματευτεί με τον κ. Σαμαρά. Άρνηση του κ. Σαμαρά να συμμετάσχει στην Κυβέρνηση θα έχει ως συνέπεια την χρεωκοπία, εφόσον οι Ευρωπαίοι κατέστησαν σαφές ότι απαιτείται η συναίνεση των κομμάτων εξουσίας προς εφαρμογή του δανειακού προγράμματος. Συνεπώς ο κ. Παπανδρέου ενισχυμένος από τη νωπή ψήφο εμπιστοσύνης και την άρνηση του κ. Σαμαρά μπορεί να αποδώσει την χρεωκοπία στη Νέα Δημοκρατία. Ο ίδιος θα έχει το άλλοθι της τήρησης των Συνταγματικών επιταγών. Προφανώς και η πίεση των Ευρωπαίων προς τον κ. Σαμαρά θα είναι αφόρητη, μαζί με την πίεση και μερίδας της κοινωνίας που δε θα ήθελε να βρεθεί προ δυσμενών γεγονότων. Ο κ. Σαμαράς θα οδηγηθεί να "πράξει το αυτονόητο" κατά τη δική του έκφραση, με Πρωθυπουργό τον κ. Παπανδρέου!
Από την άλλη, αν ο κ. Σαμαράς αποδεχθεί την συμμετοχή του - ή μέσω διορισμού Υπουργών κοινής αποδοχής - σε μια Κυβέρνηση με Πρωθυπουργό τον κ. Παπανδρέου, δηλαδή ευοδωθούν οι συνομιλίες των δύο ανδρών, τότε απλώς ο κ. Παπανδρέου θα έχει "προικοδοτηθεί" με τις ψήφους των Βουλευτών της ΝΔ για τα επόμενα εφαρμοστικά νομοσχέδια, ενώ σε κάθε δύσκολη συγκυρία ο κ. Σαμαράς θα καταγγέλλεται για αποσταθεροποίηση της Κυβέρνησης εθνικής ευθύνης! Με αυτή τη μέθοδο η παγίδα είναι προφανής: ο Παπανδρέου μπορεί να παραμείνει στην εξουσία για όσο επιθυμεί.
Σε μια τρίτη περίπτωση που ο κ. Παπανδρέου θα έχει λάβει ψήφο εμπιστοσύνης και στη συνέχεια πιεστεί να παραιτηθεί προς σχηματισμό Κυβέρνησης εθνικής ενότητας, η πίεση αυτή δεν μπορεί να προέλθει από το εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ. Αυτοί θα έχουν ήδη δώσει την ψήφο εμπιστοσύνης τους και ψήφος εμπιστοσύνης υπό προϋποθέσεις δεν υπάρχει! Η πίεση λοιπόν μόνο απ' έξω μπορεί να προέλθει. Δηλαδή να "εκνευριστούν" οι εταίροι μας και να προκαλέσουν τον κ. Παπανδρέου - προσωπικά κι όχι γενικώς προς το πολιτικό σύστημα της χώρας - να παραιτηθεί. Σε αυτήν την περίπτωση, ο κ. Παπανδρέου θα έχει ανατραπεί ως Πρωθυπουργός που έχει την εμπιστοσύνη της Βουλής, αλλά "εκβιάσθηκε" πολιτικά - δια της οικονομικής ασφυξίας - από εξωθεσμικά κέντρα. Εδώ, ο κ. Παπανδρέου το μόνο που έχει να κάνει είναι να προκαλέσει την ασφυκτική αλλά και "ονομαστική" πίεση των όποιων εξωθεσμικών παραγόντων, υπό την έννοια ότι θα πρέπει να κατονομαστεί ο Έλληνας Πρωθυπουργός υπό την έννοια ότι θα τεθεί ο ίδιος στο στόχαστρο των εξελίξεων από τους εταίρους. Μέχρι στιγμής απευθύνονται γενικά στο πολιτικό σύστημα της χώρας και στα κοινοβουλευτικά κόμματα.
- Σενάριο 2ο: Οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ δεν παρέχουν ψήφο εμπιστοσύνης.
Ο κ. Παπανδρέου "πέφτει". Όμως η πτώση του είναι ηρωική. Γιατί θα έχει επιβεβαιωθεί - πολιτικά - η άποψή που τελευταία έντονα ο ίδιος προβάλλει ότι επειδή εξασφάλισε το γενναίο "κούρεμα", με το οποίο ελαφρύνεται ο λαός αλλά χάνουν οι τραπεζίτες και άλλοι του "κατεστημένου" και κατά συνέπεια τον πολέμησαν μέχρι πτώσεώς του. Αυτός προφασίζεται ότι θα προσέτρεχε στην κρίση του λαού για όλα αυτά- δια του δημοψηφίσματος το οποίο από τα χείλη του ίδιου δεν έχει αποκηρυχθεί- αλλά τα "ντόπια και ξένα συμφέροντα" που δεν εμπιστεύονται το λαό, όπως ο ίδιος, δεν του το επέτρεψαν. Καθόλου άσχημη πολιτική κεφαλαιοποίηση της κατάστασης, για έναν Πρωθυπουργό σε αυτή την δύσκολη συγκυρία. Βεβαίως θα απολέσει την εξουσία και ενδεχομένως και το κόμμα, αλλά ως Παπανδρέου που τον "έριξαν" κι όχι επειδή παραιτήθηκε.
- Σενάριο 3ο: Εξαιτίας κάποιου "τυχαίου" ή εξωτερικού παράγοντα, δεν κατορθώνουμε να φτάσουμε στην ψηφοφορία. Για παράδειγμα, πιέζουν τόσο αφόρητα οι Ευρωπαίοι προς είτε άμεσα σχηματισμό Κυβέρνησης εθνικής ενότητας ώστε να ψηφιστεί η σύμβαση και μετά να οδηγηθούμε σε εκλογές, είτε απαιτούν την ψήφισή της από την παρούσα Βουλή και άμεσα με 180 ψήφους.
Είναι σαφές ότι αυτή η πίεση ήδη υπάρχει. Αν υποθέσουμε ότι "ξαφνικά" κλιμακώνεται με έντονες δηλώσεις, αποφάσεις ή και παρασκηνιακές διεργασίες των δανειστών. Σε αυτήν την περίπτωση ο κ. Παπανδρέου πρέπει να παραιτηθεί υπέρ ενός Πρωθυπουργού κοινής αποδοχής. Σε αυτήν την περίπτωση όμως η πίεση των δανειστών θα πρέπει να είναι τόσο έντονη και τόσο ορατή ώστε να είναι εμφανής η ανατροπή μιας Συνταγματικής διαδικασίας - αυτής της ψήφου εμπιστοσύνης - την οποία ανατροπή θα μπορεί να επικαλείται στο μέλλον ο κ. Παπανδρέου ότι δεν τον "άφησαν" να ζητήσει δημοκρατικά την ψήφο εμπιστοσύνης της κοινοβουλευτικής του ομάδας. Το αποτέλεσμα δηλαδή αυτής της διαδικασίας δε θα το μάθει ποτέ κανείς!
Τι παρατηρούμε;
Ότι πολύ απλά ο κ. Παπανδρέου με οποιοδήποτε αποτέλεσμα, χρησιμοποιώντας το πολιτικό "εφεύρημα" του "πακέτου" δημοψηφίσματος και ψήφου εμπιστοσύνης κατόρθωσε να διαμορφώσει τέτοιες συνθήκες ώστε όπως και να εξελιχθούν τα πράγματα, ο ίδιος να αποκομίζει ένα ελάχιστο πολιτικό κεφάλαιο, ικανό όμως να τον διατηρήσει σε ενεργό πολιτική δράση και να μην "εξαφανιστεί" από την ιστορία. Παράλληλα, κατορθώνει είτε να περάσει τη δανειακή σύμβαση με τη σύμπραξη του κ. Σαμαρά - είτε με τον κ. Παπανδρέου Πρωθυπουργό είτε με κάποιον κοινής αποδοχής- και κατά συνέπεια να επιμεριστεί το πολιτικό κόστος και να μεγιστοποιηθούν τα άλλοθι.
Τα "θύματα" των επιλογών του κ. Παπανδρέου, είναι κυρίως οι Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι εγκλωβισμένοι στην όλη κατάσταση, είτε δώσουν την εμπιστοσύνη τους είτε όχι, οι ίδιοι δεν μπορούν να αποφύγουν να ψηφίσουν τη δανειακή σύμβαση είτε μόνοι τους είτε σε σύμπραξη με τους συναδέλφους τους της Νέας Δημοκρατίας. Επίσης, το ενδιαφέρον είναι ότι ακόμη και αν ψηφίσουν τη δανειακή σύμβαση όπως έκαναν με όλα τα άλλα μέτρα ή νομοσχέδια μέχρι τώρα, δεν μπορούν να αποτρέψουν την πτώση της Κυβέρνησης και άρα την απώλεια της Βουλευτικής τους έδρας για έναν μεγάλο αριθμό από αυτούς!
