Όλους, άλλους λίγο άλλους πολύ, μας έχει απασχολήσει το χαράτσι επί των ακινήτων και η είσπραξή του μέσω των λογαριασμών της ΔΕΗ. Ασχολήθηκαν με αυτό ακόμη και οι βουλευτές που ψήφισαν τη σχετική διάταξη χωρίς να γνωρίζουν, όπως πάντα, τί ψηφίζουν.
Ασχολήθηκαν μόνον όταν διαπίστωσαν ότι χιλιάδες συμπατριωτών μας κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς ηλεκτροδότηση, επειδή αδυνατούν πράγματι να πληρώσουν το χαράτσι. Ένας από τους λόγους της..
δικής μας και όχι των υπερψηφισάντων βουλευτών ενασχόλησης, είναι και το γεγονός ότι ο ίδιος ο Βενιζέλος είχε δηλώσει σε ανύποπτο χρόνο ότι δεν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί η ΔΕΗ ως εισπρακτικός μηχανισμός για οποιαδήποτε φορολογία.
Τη διαβεβαίωση αυτή ανήρεσε πριν αλέκτορα φωνήσαι τρις, επειδή, προφανώς, αφ’ ενός είναι ανίκανος να κινητοποιήσει τον κρατικό μηχανισμό για την είσπραξη οποιουδήποτε φόρου για πολλούς λόγους, οι οποίοι δεν είναι του παρόντος, αφ’ ετέρου διότι ήθελε να παρακάμψει τις διαδικασίες που ορίζουν το Σύνταγμα και οι νόμοι για τη δικαστική προστασία του ακρίτως και αδιακρίτως φορολογούμενου πολίτη. Άλλο πράγμα να σου στείλει ένα σημείωμα ο Έφορος και να το προσβάλεις ή να διαμαρτυρηθείς για τα λάθη του ή λόγω αδυναμίας πληρωμής να αναμένεις να κινηθεί εναντίον σου το κράτος και να προσφύγεις στη Δικαιοσύνη για να προστατευθείς και άλλο πράγμα να σου λέει η ΔΕΗ «Έστω και αν υπάρχουν λάθη, πλήρωσε και πήγαινε στη συνέχεια να το διορθώσεις, διότι εγώ σου διακόπτω την ηλεκτροδότηση».
Άμεση και σίγουρη η είσπραξη του χαρατσιού, όπως έχει δείξει η ιστορία, αφού το μέτρο αυτό εφαρμόσθηκε με επιτυχία το πρώτον από τον γνωστό για τα φιλολαϊκά του αισθήματα Μητσοτάκη το έτος 1992 με τον ν. 2019/1992 χωρίς τότε να ανοίξει μύτη.
Εκείνο με το οποίο δεν έχει ασχοληθεί κανείς είναι αυτό που άκουσα τον Αντιπρόεδρο να αναφέρει τουλάχιστον δύο φορές. Είπε το άτομο ότι αυτό το χαράτσι είναι το ασφάλιστρο που πληρώνουν οι ιδιοκτήτες δομημένων ακινήτων για να διατηρηθεί η αξία των ακινήτων.
Κάτι σαν τα περίφημα CDS, δηλαδή την ασφάλιση που συνάπτουν είτε οι κάτοχοι ομολόγων του Ελληνικού Δημοσίου για να προστατευθούν από την πτώχευση της Ελλάδος είτε οι μη κάτοχοι τέτοιων ομολόγων, επειδή είναι απλώς τζογαδόροι κι ποντάρουν στην πτώχευση της χώρας. Υπάρχει, όμως, μία τεράστια διαφορά μεταξύ εκείνων των CDS και του κατά Βενιζέλον ασφάλιστρου/χαρατσιού επί των ακινήτων.
Ο αγοράζων CDS είναι κατά κανόνα τζογαδόρος, αφού το παγκόσμιο χρηματιστικό κεφάλαιο επιτρέπει σε οποιονδήποτε να ασφαλίζει κάτι για το οποίο δεν έχει συμφέρον κατά παράβαση της βασικής αρχής της ασφάλισης ότι η ασφαλιστική σύμβαση είναι έγκυρη μόνον όταν ο ασφαλιζόμενος έχει συμφέρον ασφαλίσιμο. Δεν μπορώ π.χ. εγώ να ασφαλίσω την οικία του γείτονά μου κατά πυρός, ώστε αν αυτή καεί να εισπράξω το ασφάλισμα [=την αξία της οικίας του], διότι ουδέν συμφέρον εξαρτώ από την ύπαρξη αυτής της οικίας.
Με λίγα λόγια, η ασφάλιση δεν είναι τζόγος, δεν είναι μέσον πλουτισμού, είναι μέσο προστασίας από ένα μελλοντικό και αβέβαιο περιστατικό [=κίνδυνο] που μπορεί να πλήξει τα συμφέροντα εμού του ασφαλιζόμενου και κανενός άλλου είναι μέσο διατήρησης των κεκτημένων. Για να προστατεύσω, λοιπόν, την οικία μου, την οποίαν έχω αποκτήσει με θυσίες και θέλω να διατηρήσω αλώβητη για να μπορώ να στεγάζομαι σ’ αυτήν και να την κληροδοτήσω στους απογόνους μου, πληρώνω ένα ποσό στον ασφαλιστή [=ασφαλιστική εταιρεία] κάθε χρόνο, ώστε αν η οικία μου καεί, καταρρεύσει από σεισμό, υποστεί ζημίες από πλημμύρα, κεραυνό κ.λπ. να μου δώσει ο ασφαλιστής το ποσό, με το οποίο θα αποκαταστήσω τη ζημία και θα έχω πάλι άθικτη την οικία μου, όπως αυτή ήταν πριν υποστεί ζημία.
Ας προσπαθήσουμε, τώρα, να μεταφέρουμε αυτή τη σωστή έννοια της ασφάλισης στο «χαράτσι Βενιζέλου». Πληρώνουμε, μας είπε το άτομο, το χαράτσι ως ασφάλιστρο, ώστε να διατηρήσουμε την αξία του ακινήτου μας για το μέλλον, ευθύς ως ομαλοποιηθεί η οικονομική κατάσταση. Ποιο κίνδυνο αντιμετωπίζει, όμως, το ακίνητό μας, ώστε να χρειάζεται να πληρώσουμε ασφάλιστρο για να διατηρήσουμε την αξία του;
Ο κίνδυνος είναι να καταρρεύσει η ελληνική οικονομία εξ αιτίας της ανικανότητος τόσο του Βενιζέλου όσο και των περί αυτόν που δεν είναι σε θέση να διαχειρισθούν ούτε περίπτερο ή διασπαθίζουν τα χρήματά μας πεπεισμένοι ότι εμείς τους εκλέξαμε για να επιχορηγούν τις παρέες τους ή τις εκλογικές περιφέρειές τους με το αζημίωτο φυσικά, ήτοι τη γνωστή μίζα, την οποίαν ενθυλακώνουν ενόσω ξελαρυγγιάζονται να μας πείσουν ότι ο σοσιαλισμός είναι επί θύραις ή, ακόμη χειρότερα, ότι είναι παρών.
Πρέπει, λοιπόν, να πληρώσουμε το ασφάλιστρο/χαράτσι, ώστε να πληρωθούν οι δανειστές-τοκογλύφοι, στους οποίους μας υπερχρέωσαν και πάλι ο Βενιζέλος και οι παρέες τους, των Χατζηδάκη, Χατζηγάκη και λοιπών γαλάζιων λαμογίων μη εξαιρουμένων, για να μην μας κηρύξουν πτωχούς και έτσι χάσουμε τα ακίνητά μας, αφού η πτώχευση της χώρας θα απαξιώσει πλήρως τα ακίνητά μας και δεν θα είμαστε σε θέση ούτε να τα πουλήσουμε για να πληρώσουμε τα υπόλοιπα χαράτσια, με τα οποία θα μας έχει επιβαρύνει ή θα συνεχίζει να μας επιβαρύνει ο Βενιζέλος και το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα κατά το στρατιωτικοβιομηχανικό σύμπλεγμα που είχε πει ο Αιζενχάουερ.
Μέχρι εδώ μπορεί κανείς να πει ότι έχουμε την παροχή του ασφαλιζόμενου, ήτοι το ασφάλιστρο [=χαράτσι], αλλά και την αντιπαροχή του ασφαλιστή, ήτοι την κάλυψη του κινδύνου να απαξιωθεί η ακίνητη δομημένη περιουσία μας. Η επέλευση του κινδύνου είναι μελλοντική και αβέβαιη. Ποιός, όμως, είναι ο ασφαλιστής, ήτοι η ασφαλιστική εταιρεία, η οποία διαθέτει εκείνα τα οικονομικά εχέγγυα που μας πείθουν ως ασφαλιζόμενους/φορολογούμενους ότι θα είναι σε θέση να καλύψει τον κίνδυνο, τον οποίο διατρέχουμε; Ποιος είναι αυτός που θα αποτρέπει διαρκώς την επέλευση του κινδύνου απαξίωσης της περιουσίας μας; Προδήλως είναι το κράτος, το οποίο εισπράττει το ασφάλιστρο/χαράτσι. Και ποιός διοικεί και ελέγχει τον ασφαλιστή/κράτος διαχειριζόμενος το ασφάλιστρο/χαράτσι που έχουμε πληρώσει στον ασφαλιστή/κράτος; Μα ο κ. Βενιζέλος και η παρέα του. Τι πίστη μπορούμε να δώσουμε σ’ αυτούς τους διαχειριστές/διοικητές των ασφαλίστρων μας; Καμμία απολύτως!
Από την άλλη μεριά, τόσο στη χώρα μας όσο και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, ισχύει ανέκαθεν ο κανόνας ότι οι ασφαλιστικές εταιρείες ελέγχονται από κάποια δημόσια Εποπτική Αρχή, η οποία παρακολουθεί εκ του σύνεγγυς την πορεία τους, ώστε τα οικονομικά δεδομένα τους να είναι τέτοια που θα τους επιτρέπουν ανά πάσα στιγμή να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους έναντι των ασφαλισμένων, ήτοι να καταβάλλουν ασφαλίσματα, όταν επέρχεται ο καλυπτόμενος κίνδυνος. Ποία είναι η Εποπτική Αρχή εν προκειμένω; Ποίος θα εποπτεύει τον κ. Βενιζέλο και την παρέα του, ώστε να απομακρυνθεί ο κίνδυνος απαξίωσης της ασφαλισμένης/χαρατσωμένης ακίνητης περιουσίας μας; Ο ίδιος ο κ. Βενιζέλος και η παρέα του. Ελέγχων και ελεγχόμενος, όπερ άτοπον.
Άλλη μία μπούρδα, λοιπόν, προστέθηκε στον κατάλογο της ακατάσχετης μπουρδολογίας του κ. Αντιπροέδρου, ο οποίος μιλάει απλώς για να μιλάει. Εφάμιλλος του Άκη, του Πρωτόπαππα, του Καρχιμάκη και του Πάκη. Το χαράτσι είναι ο,τιδήποτε άλλο εκτός από ασφάλιστρο. Είναι άλλη μία σπονδή στον Πίθο των Δαναΐδων που έχει πλάσει το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα της χώρας.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Δικηγόρος
