Ο Γεώργιος Παπανδρέου, θριαμβευτής των εκλογών τής 16.02.1964 με 53%, εξαναγκάζεται σε παραίτηση από το παλάτι μετά από 16 μήνες [15.07.1965] στην εξουσία. Αρχίζει το γαϊτανάκι των προσπαθειών τού αποστάτη Μητσοτάκη και της παρέας του να στηρίξουν κυβέρνηση που θα έχει τη δεδηλωμένη. Αθανασιάδης-Νόβας και Τσιριμώκος παρελαύνουν από την κοινοβουλευτική ρουλέτα. Η μπίλια κάθεται στον εκ των αποστατών Στεφανόπουλο.
Το Συγκρότημα Λαμπράκη, το μετονομασθέν σε...
«Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη», που στήριζε μέχρι τότε τον γέρο της Δημοκρατίας, κάνει στροφή 180ο και στηρίζει Μητσοτάκη. Τα πάντα στην υπηρεσία του σχεδίου «προς Θεού, όχι εκλογές». Ο λαός καίει το τιράζ της εφημερίδος «ΤΑ ΝΕΑ» στη Χρήστου Λαδά. Εν τέλει προγραμματίζονται εκλογές με υπηρεσιακό πρωθυπουργό τον υποδιοικητή τής ΕΤΕ Ι. Παρασκευόπουλο, τον οποίο διαδέχεται ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος της ΕΡΕ την 03.04.1967 [τι ΕΤΕ τι ΕΡΕ]. Οι εκλογές είναι προγραμματισμένες για την 28.05.1967.
Την 21.04.1967, όμως, οι πραξικοπηματίες φράσσουν οριστικά τον δρόμο προς τις εκλογές και οδηγούν τον ελληνισμό στη μεγαλύτερη μετά το 1922 εθνική τραγωδία. Ο «πατερούλης» Κ. Καραμανλής και ο «αντάρτης» Αντρέας επιστρέφουν για να στηθεί το νέο πολιτικό σκηνικό. Τώρα μπορεί ο ελληνικός λαός να έχει άφοβα τις εκλογές του. Το αποτέλεσμα είναι προδιαγεγραμμένο. Η ΝΔ, το κόμμα της ΕΡΕ μετονομασθέν, νικά με 54%. Εκλέγει 220 βουλευτές, μεταξύ των οποίων π.χ. και ο Τραγάκης.
Η τρομοκράτηση του λαού με την απειλή της επανόδου των συνταγματαρχών λόγω χουντικών σταγονιδίων υπολειφθέντων στο στράτευμα, όπως τα απεκάλεσε ο Ευ. Αβέρωφ, διατηρεί τη ΝΔ στην εξουσία επί 7ετία. Στη συνέχεια ο λαός ξεθαρρεύει και ακολουθεί πλέον χωρίς φόβο και πάθος ο Αντρέας. Τα πάντα έχουν μπει στα καλούπια τους. Ο λαός έχει αποκτήσει πλέον την αναγκαία ωριμότητα να μετέχει σε εκλογές, αφού προηγουμένως κάποιοι άλλοι έχουν επιλέξει γι’ αυτόν τους «ηγέτες». Ακολουθεί το «φύγε εσύ Αντρέα, έλα εσύ Κώστα» και μετά πάλι ο Αντρέας επανέρχεται θριαμβευτής και τιμωρός για να αποκαταστήσει τη ζημιά που έχει προκαλέσει ο Κώστας, ο αποστάτης του ΄65, αφού προηγουμένως η εγχώρια trilateral έχει παραδώσει τον ΟΤΕ στα νύχια της Siemens- Intracom.
Ο Σημίτης είναι ο επόμενος επιλεγείς «ηγέτης». Ο άνευρος, άοσμος, άγευστος, άνοστος νάνος νικά τον Σεπτέμβριο του 1996, αφού έχει δώσει γην και ύδωρ ευχαριστώντας τους αμερικανούς που έστησαν το σκηνικό των Ιμίων για να γραδάρουν τα ανακλαστικά του. Νικά και πάλι την 09.04.2000, τότε που όλως περιέργως η ΝΔ είχε μέχρι και τις 23:00 προβάδισμα, για να ανατραπεί το εκλογικό αποτέλεσμα τα μεσάνυχτα και να νικήσει ο νάνος με 1% διαφορά. Τότε που τον ψήφιζαν οι δεξιοί με τη φράση «Δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ, ψήφισα Σημίτη». Τέτοιες ικανότητες διέθετε το άτομο. Τέτοια πειθώ, ώστε ακόμη και δεξιοί να πείθονται από έναν ακραιφνή σοσιαλιστή εθνομηδενιστή.
Ο Κωστάκης κάθεται στ’ αυγά του και δεν διαμαρτύρεται. Εκείνος που είχε αλλάξει τη δισκέτα στον Η/Υ εξαγωγής των εκλογικών αποτελεσμάτων τού έκλεισε με νόημα το μάτι να μη μιλήσει, διότι θα έλθει η σειρά του σε 4 χρόνια. Όπερ και εγένετο.
Τους ξέφυγε, όμως, και δεν είπε ΝΑΙ στο σχέδιο Αυνάν, αμόλησε κάτι veto στο Βουκουρέστι, υπέγραψε με τους ρώσους για τον αγωγό Μπουργκάς κ.λπ., έκλεινε πολλά ραντεβού με τον Πούτιν, αλληθώριζε εν γένει προς Ανατολάς, είχε πάμπολλους μαλάκες δίπλα του και έδειχνε σαφέστατα ότι δεν συμμορφώνεται προς τα υποδείξεις.
Του [μας] έκαψαν την Ηλεία, του [μας] έκαψαν την Αθήνα για να τον συνετίσουν, αλλ’ εις μάτην. Εν τέλει τού είπαν ευγενικά [;] να την κάνει με ελαφρά πηδηματάκια, άλλως …..
Και ήλθε θριαμβευτής ο Μεσσίας της εξαθλίωσης του λαού ο περιστοιχιζόμενος μόνον από μαλάκες 100%, μεταξύ των οποίων περίοπτη θέση κατέχουν όλοι αυτοί που ακούω αυτή τη στιγμή να διαβάζουν τις άθλιες εκθέσεις τους στο «Θέατρο Πετσάλνικος» και εμπνέομαι.
Ώσπου τ’ αφεντικά ανεκάλυψαν έντρομα ότι το έργο με αυτόν τον πρωταγωνιστή πρέπει να κατέβει επειγόντως χωρίς να αλλάξει το σενάριο. Ο λαός, όμως, βρίσκεται σε κατάσταση έξαψης, όπως τον Ιούλιο του 1965, και γουστάρει τον δικό του πρωταγωνιστή. Εκεί βγαίνει φουριόζος στη σκηνή ο ζεν πρεμιέ Λουκάς. Οι λοιποί συντελεστές τής παράστασης αυτοσχεδιάζουν μόλις τον βλέπουν και αρχίζουν τα μονόζυγα, τα εφαλτήρια, τους κοιλιακούς και τις κωλοτούμπες. Ο καθένας για τους δικούς του αποκλειστικώς ιδιοτελείς σκοπούς ανάλογα με το από πού τον «κρατάνε». Ο Λουκάς τελικά ποιος είναι; Ο Στεφανόπουλος, ο Παρασκευόπουλος ή ο Κανελλόπουλος; Κι’ ο Παπαδόπουλος τί θα είναι άραγε;
Σωτήριος Καλαμίτσης
6.12.2011, taxalia.blogspot.com
