«Δεν θα εκτραπούμε από τον προεκτιθέμενο ουσιώδη πυρήνα της ενέργειάς μας και δεν θα χαθούμε σε δυσώδεις ατραπούς ονοματολογίας, αναλισκόμενοι σε ενασχόληση με το αυτονόητο και πασίδηλον, δυστυχώς, της νεοελληνικής πραγματικότητας. Δεν έχει νόημα, άλλωστε, να....
επικεντρωθούμε και εστιάσωμε σε κάτι που ναι μεν συμβαίνει (και είναι γνωστό σε όλους ότι συμβαίνει)….», αναφέρουν στο γραπτό τους υπόμνημα οι δύο γνωστοί πλέον στο πανελλήνιο εισαγγελείς κ.κ. Πεπόνης και Μουζακίτης.
Αν συνδυάσουμε και ερμηνεύσουμε με προσοχή τα πιο πάνω, οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι πράγματι υπάρχουν ονόματα, τα οποία όμως θα έπρεπε να ζητηθούν αρμοδίως να αποκαλύψουν οι δύο εισαγγελείς.
Δεν υπάρχει επιτέλους κανείς σ’ αυτή τη χώρα, από την δικαστική ή την πολιτική ηγεσία, που να ενδιαφέρεται να πληροφορηθεί ονόματα; Θα πρέπει όμως να γνωρίζει, τόσο η πολιτική όσο και τη δικαστική ηγεσία, ότι ο δοκιμαζόμενος λαός ενδιαφέρεται να μάθει τα ονόματα εκείνων των κοινωνών που θέλουν να ζήσουν σε βάρος των υπολοίπων. Σε διαφορετική περίπτωση οι θεσμοί μπαίνουν σε δοκιμασία.
Σ’ αυτή τη χώρα τέλος πάντων, δεν υπάρχουν άνθρωποι με ονόματα, για να αναζητήσουμε ευθύνες; μόνο «αερικά» κινούνται;;
