Δηλαδή πώς ακριβώς θα απαντήσουν οι εργαζόμενοι στις εφημερίδες της Θεσσαλονίκης;

Τα πράγματα είναι απλά κι ας μην τα πολυλογούμε: οι εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, πνέουν τα λοίσθια. Είναι μάταιο να αναλύσουμε τώρα τις αιτίες της κρίσης και της διάλυσης, το κάναμε όταν έπρεπε, αλλά κανείς δεν άκουγε. Όταν 1.000.000 αναγνώστες ενός..
περιοδικού αυτοκινήτου (πχ) περιμένουν να διαβάσουν για τις εξελίξεις στην αυτοκίνηση και βλέπουν από την εφημερίδα να ασχολείται μονοθεματικά και να προσπαθεί να εξοντώσει έναν άνθρωπο, ...φεύγει ο αναγνώστης. Τέλος πάντων, η απληστία και η μετατροπή κάποιων δημοσιογράφων σε βουβουζέλες ενός κόμματος, με ιδιοτελή κίνητρα, στέλνει σήμερα στην ανεργία, εκατοντάδες ανθρώπους.

Να τα πούμε λοιπόν, καθαρά και έξω από τα δόντια:

Οι τρείς εφημερίδες της Θεσσαλονίκης, (ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ, ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ), είχαν μια σταθερή "πελατεία" για πολλά χρόνια. Τα τελευταία τρία χρόνια, με αποκορύφωμα τις τελευταίες δημοτικές εκλογές, έχοντας ήδη οικονομικά προβλήματα, προσπάθησαν να αρπάξουν ό,τι μπορούσαν, από τους/τον υποψήφιο που είχε και σκόρπιζε αφειδώς χρήματα. Έτσι, εγκατέλειψαν τη δημοσιογραφία κι έγιναν παραταξιακές φυλλάδες, με αποτέλεσμα να χάσουν το κοινό τους. Την πελατεία δηλαδή.

Σήμερα, δεν έχουν πελατεία.

Αυτό οδήγησε:

τον Ρήγα, από την Αμερική, να διαμηνύει στη Σουλοπούλου, να "κόψει το λαιμό της" γιατί δεν πρόκειται να ξαναστείλει ούτε ...σεντ

τη Σουλοπούλου πιεσμένη, να ψάχνει διέξοδο σωτηρίας, προτείνοντας μαζικές οικοιοθελείς αποχωρήσεις, μειώσεις μισθών, μετοχές και ...οικόπεδα

τον Μπακατσέλο να διαμηνύει ότι κι αυτός δεν έχει σκοπό να πουλήσει και το σπίτι του, για να εκδίδει μια καθημερινή εφημερίδα με ελάχιστα διαφημιστικά έσοδα και να ξεκαθαρίζει "ή μείωση 25% των αποδοχών ή απολύσεις 55 ατόμων"

Οι εργαζόμενοι απαντούν με απανωτές συνελεύσεις και αγωνιστικές κορώνες, για "σύγχρονη δουλεία", για "εκβιασμούς των κεφαλαιοκρατών" και τα λοιπά γνωστά.

Επί του πρακτέου όμως;

Τι θα μπορούσε να κάνει η Σουλοπούλου; Λεφτά γιοκ. Κι όπως ξέρουμε, τον τελευταίο καιρό, οι συλλήψεις επιχειρηματιών και οι χειροπέδες πάνε κι έρχονται στη Θεσσαλονίκη. Να ριψοκινδυνεύσει να πάει φυλακή και να διασυρθεί;

Τι να κάνει ο Μπακατσέλος; Αφού η ομάδα δεν τραβάει! Να βγάλει ό,τι έχει την τράπεζα για να στηρίξει το καθημερινό; Ε και; Πόσο καιρό θα το κάνει; Αφού το βαρέλι δεν έχει πάτο! Κάποια στιγμή, θα τελειώσουν τα έτοιμα. Και μετά;

"Οι εργαζόμενοι έχουν πολλά να χάσουν" λένε οι -δικαίως αγωνιούντες- εργαζόμενοι, ενώ "η εργοδοσία όχι".

Μα και η εργοδοσία έχει να χάσει ! Ίσως την ελευθερία της αν αφήσει απλήρωτο το δημόσιο ! Τα πράγματα αγρίεψαν, οι τράπεζες δεν χαρίζουν πλέον λεφτά και η "εργοδοσία", δεν τολμά να αφήσει απλήρωτο το ΦΠΑ για να πληρώσει τους εργαζόμενους (το έκανε ο Λεβή των BODYLINE και όλοι είδατε τη φωτογραφία του με τα "βραχιολάκια").

Αδιέξοδο λοιπόν. Κι όσο κι αν κράζουν τον Βοϊτσίδη, για "συνδιαλλαγή" και "μαλθακότητα" απέναντι στην εργοδοσία, άκρη δεν θα βγεί. Τι να κάνει ο Μάκης; Να πάρει το πολυβόλο και να γαζώσει τον Μπακατσέλο και τον Ρήγα; Ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος.

Σταθμίζοντας τα πραγματικά δεδομένα με ρεαλισμό, 

πιστεύει κανείς ότι υπάρχει κάποια χαραμάδα φωτός στην άκρη του τούνελ;

Πιστέυει κανείς ότι θα οδηγήσουν κάπου οι αγωνιστικές κινητοποιήσεις, όσο σκληρές κι αν είναι, πλην ίσως, του περάσματος των τριών φύλλων στα χέρια των εργαζομένων;

Είναι έτοιμοι για αυτό; 

Αν ναι, ας μη διαπραγματεύονται μειώσεις και εθελούσιες κι ας ζητήσουν από τους επενδυτές, να την κάνουν με ελαφρά και να αφήσουν τα φύλλα στους συντάκτες. Μόνο που μαζί με τα φύλλα, οι επενδυτές, θα αφήσουν και τα χρέη.

Μπορούν να λειτουργήσουν λοιπόν τις εφημερίδες οι συντάκτες και οι εργαζόμενοι, χωρίς αφεντικά;