Τα πράγματα στην ΕΕ δεν εξελίσσονται καλά. Η Γερμανία δεν θέλει με τίποτα να χάσει τα πλεονάσματά της, που την καθιστούν οικονομική δύναμη, αλλά θέλει να το παίξει η κυρίαρχη δύναμη της Ευρώπης η οποία θα επιβάλει στους υπόλοιπους τους όρους της, φυσικά προς το συμφέρον της. Ο πανικόβλητος Σαρκοζί, από το άλλο μέρος, έχει μπλέξει....
τα συμφέροντα της Γαλλίας με μια προσωρινή επίδειξη δύναμης, προκειμένου αφενός να τονώσει την υπερηφάνεια των Γάλλων και αφετέρου να αποφύγει απώλεια του ΑΑΑ από τους οίκους αξιολόγησης, μέχρι να κερδίσει τις εκλογές. Ταυτόχρονα η Αγγλία προβάλει βέτο και ισχυρίζεται πως οποιαδήποτε αλλαγή στις συνθήκες, πρώτα θα προασπίζει τα συμφέροντα των Άγγλων. Τα υπόλοιπα κράτη, απλά επιλέγουν στρατόπεδο.
Μέσα από αυτή την κατάσταση τέσσερα πράγματα μπορούν να προκύψουν, που έχουν φυσικά και άμεσο ελληνικό ενδιαφέρον:
1) Να μετατραπεί η ΕΕ ή η Ευρωζώνη σε ομοσπονδία με κοινή κυβέρνηση κ.λ.π.. Αυτό μάλλον φαντάζει απίθανο. Τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν το καθένα τη δική του εθνική καταβολή, προσωπικότητα και οικονομικά συμφέροντα, τα οποία δεν απεμπολούν με τίποτα.
2) Να επιτύχει τελικά η Γερμανία ένα αυστηρό σύμφωνο δημοσιονομικής σταθερότητας, είτε αλλάζοντας τις συνθήκες με τη συναίνεση και των 27, είτε περιορισμένα με τη συναίνεση των 17 της ευρωζώνης. Αυτό θα είναι ότι χειρότερο για τη χώρα μας. Θα αναγκαστούμε να κάνουμε μια βαθιά εσωτερική υποτίμηση, τόσο μεγάλη που δεν θα την αντέξει η ελληνική κοινωνία και θα έχουμε, τεράστια απώλεια ατομικών περιουσιών, εξαθλίωση και άσχημες εξελίξεις. Ταυτόχρονα η λύση αυτή δεν δίνει καμία μακροχρόνια αυτοδύναμη προοπτική στη χώρα μας, αλλά εξασφαλίζει μόνιμη εξάρτηση.
3) Να αποχωρήσει η Ελλάδα από το Ευρώ. Η ενέργεια αυτή θα έχει δραματικές βραχυχρόνιες συνέπειες, αλλά εγγυάται μακροχρόνια αυτοδύναμη προοπτική, οικονομική ανάπτυξη και εθνική ανεξαρτησία.
4) Να διαλυθεί η Ευρωζώνη. Η συνέπεια αυτή θα είναι η πιο συμφέρουσα για τη χώρα μας. Συγκεντρώνει τα μακροχρόνια πλεονεκτήματα της τρίτης περίπτωσης, ενώ ταυτόχρονα απαλύνει τις σκληρές βραχυχρόνιες συνέπειες, αφού όλα τα ευρωπαϊκά κράτη θα επιστρέψουν στα νομίσματά τους και όλα τα εθνικά νομίσματα (πλην του Γερμανικού) θα υποστούν υποτίμηση, όπως εκτίμησε και ο Ιαπωνικός οίκος αξιολόγησης Nomura.
Επομένως η πιο συμφέρουσα για μας λύση, έτσι όπως έχουν εξελιχθεί τα πράγματα είναι να διαλυθεί το σύνολο της Ευρωζώνης. Καλό θα ήταν να μην διαλυθεί και η ΕΕ των 27, πάντως η ευρωζώνη των 17 οπωσδήποτε.
