του Σωτήριου Καλαμίτση
Δικηγόρου
Το ΠΑΣΟΚ του αλησμόνητου Μνημονίου ψήφισε ήδη δύο βασικούς νόμους με στόχο την επιτάχυνση απονομής της Δικαιοσύνης, αφού είναι γεγονός ότι η Δικαιοσύνη βραδυπορεί. Εν πρώτοις θα παρατηρήσω ότι αυτό που απασχολεί τους πολιτικάντηδες που δήθεν κυβερνούν τον ελληνικό λαό δεν είναι η ορθή απονομή της Δικαιοσύνης, αλλά η επιτάχυνση της απονομής.
Για να επιτύχουν..
την επιτάχυνση ως προς την ποινική Δικαιοσύνη μετέφεραν αρμοδιότητες επί σοβαρών πλημμελημάτων του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου στο Μονομελές Πλημμελειοδικείο.
Αποτέλεσμα: ανάμεσα σε 80 υποθέσεις, ήσσονος σημασίας, στο πινάκιο του Μονομελούς παρεισφρύουν και 2-3 βαρειές, η εκδίκαση εκάστης των οποίων αναλίσκει 2-3 ώρες από το 6ωρο λειτουργίας του δικαστηρίου. Έτσι, δεκάδες υποθέσεις αναβάλλονται σε δικάσιμο που απέχει ένα χρόνο περίπου από την αρχικώς ή μετ’ αναβολήν ορισθείσα.
Με τον ίδιο νόμο [3990/2011] πολλά πλημμελήματα έγιναν πταίσματα ή διοικητικές παραβάσεις, ενώ πταίσματα εξαφανίσθηκαν. Μικρό το κακό θα μου πείτε εκ πρώτης όψεως.
Ας πάρουμε, όμως, ένα παράδειγμα, για να δούμε πώς οι εκάστοτε υπουργοί καταστρέφουν ολόκληρο δάσος στην προσπάθειά τους να κόψουν ένα δένδρο.
Με τον εν λόγω νόμο το πλημμέλημα της κυκλοφορίας αυτοκινήτου ανασφάλιστου έγινε απλό διοικητικό πρόστιμο. Από την άλλη μεριά είναι διαπιστωμένο ότι 1.500.000 αυτοκίνητα κυκλοφορούν ανασφάλιστα, πράγμα που προκαλεί προβλήματα όχι μόνον στις ασφαλιστικές εταιρείες που χάνουν μεγάλο μέρος της ύλης τους ή της πελατείας τους, αλλά κυρίως στο Επικουρικό Κεφάλαιο που έχει στενάξει από τον υπερδανεισμό, προκειμένου να πληρώνει αποζημιώσεις στα θύματα αυτοκινητικών ατυχημάτων προκαλούμενων από ασυνείδητους ανασφάλιστους οδηγούς.
Αφού, λοιπόν, είσαι ηλίθιος και έχεις ανασφάλιστο το αυτοκίνητο αναλαμβάνοντας τον κίνδυνο να χάσεις την περιουσία σου, αν προκαλέσεις ατύχημα, ή είσαι γραψαρχίδης και αδιαφορείς για τις συνέπειες της ηλιθιότητάς σου στην περίπτωση που δεν έχεις περιουσία, γιατί να ασφαλιστείς σήμερα που η μόνη προβλεπόμενη κύρωση είναι ένα πρόστιμο;
Συμπέρασμα: ο ίδιος ο νομοθέτης προτρέπει, προ πάντων στη σημερινή δεινή οικονομική συγκυρία, τους ιδιοκτήτες των αυτοκινήτων να αποφεύγουν να εκπληρώνουν την υποχρέωση ασφάλισης της ευθύνης τους από την κυκλοφορία του οχήματός τους. Έτσι, διαιωνίζεται η απειθαρχία των ιδιοκτητών των αυτοκινήτων, οι οποίοι θεωρούν εαυτούς πιο μάγκες από τους νομοταγείς και κυκλοφορούν ανασφάλιστοι. Είναι και αυτό ένα είδος φοροδιαφυγής, αφού η απώλεια εσόδων τόσο των ασφαλιστικών επιχειρήσεων όσο και του Επικουρικού Κεφαλαίου, αλλά και του Δημοσίου που χάνει φόρο από τη μη πληρωμή ασφαλίστρων, επιβαρύνει εν τέλει τους νομοταγείς ασφαλισμένους με τις αποζημιώσεις που καταβάλλει το Επικουρικό Κεφάλαιο στα θύματα των ανασφάλιστων ανεγκέφαλων.
Τί θα μπορούσε να κάνει ο νομοθέτης, για να μην εξαντλούμεθα στην κριτική;
Μια λύση είναι η επί τόπου ακινητοποίηση του οχήματος που διαπιστώνεται από αστυνομικά όργανα ότι κυκλοφορεί ανασφάλιστο. Αν η λύση αυτή θεωρείται πολύ αυστηρή, τόσο δύσκολο ήταν να επαναφέρουν τη διάταξη του άρθρου 12 ΠΔ 237/1986, όπως ίσχυε πριν από την τροποποίησή της με τον ν. 2170/1993, που προέβλεπε εκτός από πρόστιμο «αφαίρεση της αδείας ικανότητας οδηγού, της άδειας κυκλοφορίας και των κρατικών πινακίδων του οχήματος, μέχρι τρεις μήνες»;
Αλλά τόσο ο ανωτέρω νόμος όσο και ο υπό ψήφιση προβλέπουν αφ’ ενός περιπτώσεις αποφυλάκισης με όρους ευνοϊκότερους από τους εν γένει ισχύοντες αφ’ ετέρου και την παραγραφή επιβληθεισών ποινών μέχρι 12 μηνών.
Είναι προφανές ότι με την υπό ψήφιση ρύθμιση επιδιώκεται περαιτέρω αποσυμφόρηση των φυλακών και όχι επιτάχυνση της απονομής της ποινικής Δικαιοσύνης. Έτσι, παραγνωρίζεται για μία ακόμη φορά ο διττός σκοπός της επιβολής μίας ποινής, ήτοι
α] η τιμωρία του δράστη, ώστε να τον αποτρέψει από την επανάληψη της παραβατικής συμπεριφοράς [ειδική πρόληψη] και όχι προς εκδίκηση, και
β] ο παραδειγματισμός των υπολοίπων που βλέπουν πώς τιμωρείται ο παραβάτης [γενική πρόληψη]. Αυτά κ. Μίλτο μου τα έλεγε ο Πλάτωνας πριν από 2.500 χρόνια περίπου.
[“Ουδείς γαρ κολάζει τους αδικούντας προς τούτω τον νουν έχων και τούτου ένεκα, ότι ηδίκησεν, όστις μη ώσπερ θηρίον αλογίστως τιμωρείται. Ο δε μετά λόγου επιχειρών κολάζειν ου του παρεληλυθότος ένεκα αδικήματος τιμωρείται – ου γαρ αν τό γε πραχθέν αγένητον θείη - αλλά του μέλλοντος χάριν, ίνα μη αύθις αδικήσει μήτε αυτός ούτος μήτε άλλος ο τούτον ιδών κολασθέντα».
Πλάτωνος Πρωταγόρας (324Α-C)].
Θα μπορούσε, πάντως, η σημερινή κυβέρνηση να αναθέσει στους έλληνες μεγαλοεργολάβους την κατασκευή και λειτουργία ιδιωτικών φυλακών. Απορώ πώς δεν το σκέφτηκαν για να συρρικνώσουν το κράτος αυξάνοντας τις κρατικές δαπάνες, άθλημα στο οποίο επιδίδονται με τεράστια επιτυχία.
Σωτήριος Καλαμίτσης
