Ενα «νομικό τερατούργημα» (Πάσχος Μανδραβέλης, στην «Καθημερινή») το οποίο «συρρικνώνει την ελευθερία του λόγου με πρόσχημα τον αντιρατσισμό» (Νάσος Θεοδωρίδης, στην «Αυγή»). Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το άρθρο 4 του νομοσχεδίου που είχε παρουσιάσει ο Καστανίδης, τιμωρείται με φυλάκιση και χρηματική ποινή «όποιος δημόσια, προφορικά ή διά του Τύπου ή μέσω του Διαδικτύου [...] εγκωμιάζει ή αρνείται ή εκμηδενίζει τη σημασία εγκλημάτων γενοκτονίας [...] κατά τρόπο που μπορεί να προκαλέσει ή να διεγείρει σε βιαιοπραγίες ή εχθροπάθεια κατά τέτοιας ομάδας» (σ.σ. προσδιορισμένης από τη φυλή, το χρώμα, τη θρησκεία, την εθνική ή εθνοτική καταγωγή κτλ)... Στις 3 Μαρτίου, η στήλη σημείωσε τα εξής, με αφορμή το νομοσχέδιο αυτό: «Ως άριστος νομικός ο κ. Καστανίδης γνωρίζει ότι το νομοσχέδιο θέτει τις βάσεις για βάναυση λογοκρισία (έκθεση γνώμης για ιστορικά γεγονότα), καθώς επιτρέπει ad hoc αυθαίρετες ερμηνείες και αξιολογήσεις». Δύο ημέρες αργότερα η στήλη επανήλθε: Το τερατούργημα Καστανίδη «θα μείνει ως στίγμα φαιό. Μιά διαρκής δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια ιστορικών, δημοσιογράφων, πανεπιστημιακών, αρθρογράφων και συγγραφέων. Πρόκειται για ευθέως λογοκριτικό κατασκεύασμα, μιμούμενο τον κατάπτυστο νόμο Γκεσσό, που ισχύει στη Γαλλία από το 1990 και λειτουργεί σαν γκιλοτίνα για την ελευθερία του λόγου και της άποψης για ιστορικά γεγονότα»... Ο κ. Καστανίδης ισχυρίστηκε τότε ότι το νομοσχέδιο δεν έχει καμμία σχέση με τον νόμο, χαρακτήρισε τις αντιδράσεις «καταιγίδα ανοησίας» και δήλωσε: «Ναι, κάποιος μπορεί να πει σε αυτόν τον τόπο ότι δεν ισχύει το εβραϊκό Ολοκαύτωμα. Αυτό είναι δικαίωμά του». Δυστυχώς έλεγε ψέματα. Το κατάπτυστο νομοσχέδιο προβλέπει -όπως και ο γαλλικός νόμος- ότι π.χ. αν αρνηθείς ή σχετικοποιήσεις το Ολοκαύτωμα (π.χ. αν μιλήσει κανείς για λιγότερα θύματα) διώκεσαι ποινικά, ενώ ταυτόχρονα απαγορεύεται η έκδοση και η κυκλοφορία σχετικών βιβλίων (περίπτωση Γκαροντί)... Το νομοσχέδιο που έφερε τελικά στη Βουλή ο Παπαϊωάννου είναι ακριβώς ίδιο, όπως τουλάχιστον διαπιστώσαμε διαβάζοντας χθες την «Αυγή». Η οποία δυστυχώς -ούτε τότε ούτε τώρα- φαίνεται να καταλαβαίνει τι σημαίνει το τερατούργημα αυτό. Το κατάλαβαν, όμως, κάποιοι αρθρογράφοι της καθώς και πλειάς δημοσιογράφων άλλων εφημερίδων, οι οποίοι κεραύνωσαν το φαιό νομοσχέδιο... Ενδεικτικώς παραθέτουμε απόσπασμα από το σημείωμα του Νάσου Θεοδωρίδη στην «Αυγή» (9/3/2011):
«Οι νέες ρυθμίσεις για την καταπολέμηση της ξενοφοβίας και του ρατσισμού αποτελούν απαράδεκτους και αντισυνταγματικούς περιορισμούς της ελευθερίας της έκφρασης. Υπό το πρόσχημα του αντιρατσισμού, επιχειρείται μια επίθεση στην ελευθερία του λόγου, που θα επιφέρει καίρια πλήγματα στο πολύτιμο αυτό δημοκρατικό αγαθό. (...) Ιδιαίτερα επικίνδυνη είναι η διάταξη που ποινικοποιεί την εκμηδένιση της σημασίας ιστορικών γεγονότων, επιβάλλοντας ουσιαστικά μια ενιαία και μονόδρομη σκέψη, ανοίγοντας κερκόπορτες παντού...».
αυτά έγραψε ο Γιάννης Τριάντης στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ και τον συγχαίρουμε
