Economist: Προβληματική (ελλατωματική) Δημοκρατία έχει η Ελλάδα..μια θέση πάνω απ την Μποτσουάνα !!!

To Economist εξέδωσε την ετήσια έκθεσή του για το 2011 “ Democracy index 2011, Democracy under stress ”,  (Δείκτης Δημοκρατίας, Η Δημοκρατία υπό πίεση)

Σύμφωνα με την πιο πάνω μελέτη, επτά χώρες της Δυτικής Ευρώπης σημείωσαν μείωση στην βαθμολογία τους και καμία χώρα δεν είχε αύξηση.

Ο κύριος λόγος για την πτώση στις βαθμολογίες της δημοκρατίας το 2011 στην περιοχή της Ευρώπης, ήταν η διάβρωση της κυριαρχίας...

και της δημοκρατικής λογοδοσίας, που σχετίζεται με τις επιπτώσεις της και τους χειρισμούς της κρίσης της ευρωζώνης.

Πέντε από τις επτά χώρες που έχουν πτώση στις βαθμολογίες τους, Ελλάδα, Ιταλία, Πορτογαλία, Ισπανία και Ιρλανδία είναι μέλη της ευρωζώνης . 

Πιο δραματικά-εντυπωσιακά, σε δύο χώρες (Ελλάδα και Ιταλία) οι δημοκρατικά εκλεγέντες ηγέτες έχουν αντικατασταθεί από τεχνοκράτες επικεφαλής των κυβερνήσεων.

Σύμφωνα με την έκθεση του Economist, η Ελλάδα κατατάσσεται στις "Προβληματικές" Δημοκρατίες !!!

Η χώρα μας βρίσκεται στην 32η θέση κάτω από την Ιταλία και πάνω απ την Μποτσουάνα...

Ο δείκτης της δημοκρατίας του Economist Intelligence Unit της δημοκρατίας, βαθμολογείται σε μια κλίμακα 0 έως 10, με βάση τις διαβαθμίσεις 60 δεικτών που κατατάσσονται σε πέντε κατηγορίες: εκλογική διαδικασία και πλουραλισμός, ατομικές ελευθερίες, λειτουργία της κυβέρνησης, πολιτική συμμετοχή και πολιτική κουλτούρα.

Κάθε κατηγορία έχει μια βαθμολογία στην κλίμακα 0 έως 10, και ο συνολικός δείκτης της δημοκρατίας είναι ο μέσος όρος των πέντε δεικτών των κατηγοριών

Οι τιμές των δεικτών χρησιμοποιούνται για να καταταχθούν οι χώρες σε έναν από τους τέσσερις τύπους καθεστώτων:

1. Πλήρης δημοκρατία- Βαθμολογίες 8-10

2. Προβληματική δημοκρατία- Βαθμολογίες 6 - 7,9

3. Υβριδικά συστήματα - Βαθμολογίες 4 - 5,9

4 Αυταρχικά καθεστώτα - Βαθμολογίες κάτω από το 4

Πλήρης δημοκρατία: Οι χώρες στις οποίες γίνονται σεβαστές όχι μόνο οι βασικές πολιτικές και των ατομικέ ελευθερίες, αλλά αυτά θα τείνουν επίσης να υποστηρίζονται από μια πολιτική κουλτούρα που να ευνοεί την άνθηση της δημοκρατίας. Η λειτουργία της κυβέρνησης είναι ικανοποιητική. Τα Media είναι ανεξάρτητεα και ποικίλα. Υπάρχει

ένα αποτελεσματικό σύστημα ελέγχων και ισορροπιών. Η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητη και δικαστικές αποφάσεις εκτελούνται. Υπάρχουν μόνο περιορισμένα προβλήματα στη λειτουργία αυτών των δημοκρατιών.

Προβληματικές -ελλατωματικές δημοκρατίες: Αυτές οι χώρες έχουν επίσης ελεύθερες και δίκαιες εκλογές, αν και ακόμη υπάρχουν προβλήματα (Όπως οι παραβάσεις σχετικά με την ελευθερία των ΜΜΕ), οι βασικές ελευθερίες των πολιτών τηρούνται. Ωστόσο, υπάρχουν

σημαντικές αδυναμίες σε άλλες πτυχές της δημοκρατίας, όπως τα προβλήματα στη διακυβέρνηση, μια υπανάπτυκτη πολιτική κουλτούρα και τα χαμηλά επίπεδα πολιτικής συμμετοχής.

Υβριδικά συστήματα: Οι εκλογές έχουν σημαντικές παρατυπίες που συχνά τους εμποδίζουν από το να είναι τόσο ελεύθερες και δίκαιες. Πίεση της κυβέρνηση στα κόμματα της αντιπολίτευσης και των υποψήφιων είναι κοινή. Σοβαρές αδυναμίες είναι πιο διαδεδομένες από ότι στις προβληματικές δημοκρατίες: στην πολιτική κουλτούρα, τη λειτουργία της κυβέρνησης και την πολιτική συμμετοχή. Η διαφθορά τείνει να είναι ευρέως διαδεδομένη και το κράτος δικαίου είναι αδύναμο. Η κοινωνία των πολιτών είναι αδύναμη. Συνήθως υπάρχει παρενόχληση και πίεση στους δημοσιογράφους και το δικαστικό σώμα δεν είναι ανεξάρτητο.

Αυταρχικά καθεστώτα: Σε αυτές τις χώρες ο πολιτικός πλουραλισμός είναι απών ή σε μεγάλο βαθμό περιορίζεται. Πολλές χώρες σε αυτή την κατηγορία είναι οριστικές δικτατορίες. Μερικοί επίσημοι θεσμοί της δημοκρατίας μπορεί να υπάρχουν, αλλά έχουν λίγη ουσία. Εκλογές, όταν συμβαίνουν, δεν είναι ελεύθερες και δίκαιες. Υπάρχει

αδιαφορία για καταχρήσεις και παραβιάσεις των πολιτικών ελευθεριών. Τα Media είναι συνήθως κρατικής ιδιοκτησίας ή ελέγχονται από τις ομάδες που συνδέονται με το κυβερνών καθεστώς. Υπάρχει καταστολή της κριτικής της κυβέρνησης και εκτεταμένη λογοκρισία. Δεν υπάρχει ανεξάρτητη δικαστική εξουσία.

http://exomatiakaivlepo.blogspot.com/2011/12/economist.html