Στα Πανεπιστημιακά θρανία μαθαίναμε ότι ο Βασιλεύς είχε την εξουσία να διορίσει ως πρωθυπουργό όποιον ήθελε. Έτσι ερμηνευόταν το Σύνταγμα του 1952, το ποίο ουδεμία πρόβλεψη περιελάμβανε περί του προσώπου του πρωθυπουργού. Η θεωρία αυτή είχε αποκληθεί «θεωρία του κηπουρού», προκειμένου να καταδείξει ότι η σχετική βασιλική εξουσία ήταν απεριόριστη σε ...
βαθμό που ο βασιλεύς μπορούσε να διορίσει πρωθυπουργό ακόμη και τον κηπουρό του, δηλαδή ένα άτομο της απολύτου εμπιστοσύνης του και εκ προοιμίου άσχετο με την πολιτική.
Εξ αντιδιαστολής τούτο σημαίνει ότι ο βασιλεύς δεν είχε καμμία υποχρέωση να διορίσει ως πρωθυπουργό ούτε καν τον αρχηγό του πρώτου σε έδρες κόμματος. Βεβαίως, το Σύνταγμα του ΄52 επανελάμβανε την αρχή της δεδηλωμένης, κατά την οποίαν η κυβέρνηση έπρεπε να απολαύει της εμπιστοσύνης της Βουλής, πράγμα που σημαίνει ότι επί Βασιλείας δεν ενδιέφερε το πρόσωπο του πρωθυπουργού, αρκεί 151 βουλευτές να το στήριζαν με θετική ψήφο.
Αυτή η αρχή εκάμφθη με το Σύνταγμα του 1975, το οποίο σαφώς επιτάσσει να δίνει ο Πρόεδρος την εντολή για σχηματισμό κυβέρνησης στον Αρχηγό του πρώτου σε έδρες κόμματος και αν αυτός δεν λάβει ψήφο εμπιστοσύνης στον Αρχηγό του δεύτερου κόμματος και εν συνεχεία του τρίτου κόμματος. Αν και οι τρείς αποτύχουν, τότε διαλύεται η Βουλή και προκηρύσσονται εκλογές.
Στις 11.11.2011, λοιπόν, οι δημοκράτες και σοσιαλιστές, εν αγαστή συμπνοία μετά των ακροδεξιών, υπέδειξαν στον Βασιλέα Κάρολο να αναθέσει την εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον κηπουρό των Αγορών και μη όντα Αρχηγό οποιουδήποτε κόμματος, ακόμη και εξωκοινοβουλευτικού. Το Σύνταγμα καταπατήθηκε για μία ακόμη φορά από όλους όσους ορκίστηκαν να φυλάττουν πίστη σ’ αυτό. Με τις ευλογίες και του ρυθμιστού του πολιτεύματος.
Επειδή εγώ δεν γνωρίζω διάταξη του Συντάγματος που να επιτρέπει την παραβίασή του για οποιονδήποτε λόγο, διερωτώμαι πώς σκέφθηκαν οι 3 Αρχηγοί που έδωσαν με την ψήφο των κομμάτων τους τη δεδηλωμένη στον κ. Λουκά Παπαδήμο. Μάλλον δεν σκέφτηκαν. Ενήργησαν με αυτοματισμένα ανακλαστικά είτε στο άκουσμα της έξωθεν εντολής είτε κατά την εικαζομένη βούληση αυτών.
Κύριε πρωθυπουργέ, εμφορούμενος από ιδέες ασύμβατες με την αλητοκρατία που έχει επιβάλει καθεστώς αλητότητος στον περήφανο λαό μας, σού είχα απευθύνει ανοικτή επιστολή εκλιπαρώντας σε να διαψεύσεις τις φήμες ότι είσαι υπἀλληλος των αγορών.
Δυστυχώς επιβεβαίωσες ότι είσαι ο κηπουρός άλλων εποχών ορισθείς και ορκισθείς από τον άνακτα του 21ου αιώνος για να υπηρετήσεις τους νταβατζήδες και όχι τον ελληνικό λαό. Η ιστορία και ο λαός θα είναι αμείλικτοι και μ’ εσένα και με τους επίορκους 255, οι οποίοι έγιναν ήδη 258, που σε ψήφισαν, ενώ ταυτοχρόνως ψηφίζουν και θα ψηφίζουν τα νέα νομοθετικά μέτρα που απαιτούν οι άφρονες πάτρωνές σας.
Σωτήριος Καλαμίτσης
