Αμάν ρε Κίμων. Έχουμε τον πόνο μας και μας ζαλίζεις τόσες μέρες με τις κλάψες σου.
Βγαίνουν ένας-ένας οι γυμνοσάλιαγκες της εξουσίας που μας οδηγούσαν και εξακολουθούν να μας οδηγούν στον όλεθρο, παραδέχονται ότι απέτυχαν παταγωδώς, αφού γονάτισαν τον ελληνικό λαό, αφού συνεχίζουν να χαϊδεύουν τους λαθρομετανάστες, αφού έχουν κάνει το βίο αβίωτο σε πολλές αθηναϊκές συνοικίες, αλλά φύλλο δεν κουνιέται. Άσε τον λαό που είναι ζαλισμένος από τις απανωτές σφαλιάρες και από την προσμονή ότι κάτι μπορεί να γίνει και να τη γλυτώσουμε. Για Θράκη, Κύπρο, Αιγαίο, Σκόπια, ΑΟΖ κ.λπ. βέβαια ούτε λόγος. Περιμέναμε..
κάτι, πάντως, από τους φερόμενους ως εκπροσώπους μας [όπως λένε οι δημοσιογράφοι για τους επ’ αυτοφώρω καταλαμβανόμενους δολοφόνους «ο φερόμενος ως δολοφόνος»]. Όλοι, όμως, λιποτάκτησαν πλην Καμμένου. Προσχώρησαν στην Επαναστατική Οργάνωση 11Ν του Λουκά και έχουν βάλει κάτι παιδάκια να μιλάνε για «διαπραγμάτευση» και «τροποποίηση», αφού ξέχασαν το «Ζάππειο ΙΙ» και το «άλλο μείγμα».
Τα Σώματα Ασφαλείας έχουν ως μοναδικό μέλημα τη διάλυση διαδηλώσεων και την προστασία της ακεραιότητος των 255 ριψάσπιδων και βρέθηκες εσύ μπροστά τους εκείνο το μοιραίο βράδυ για να θυμηθούμε ότι είναι ενδεχόμενο να ασχολούνται οι αστυνομικοί με κάθε είδους παραβατικότητα, αν δεν πρόκειται για λαθρομετανάστες φυσικά.
Τί μας είπες πάλι σήμερα; Ότι είχες στήσει τα παλαιά τα χρόνια μαζί με τα άλλα φιλαράκια ένα ψιλικατζίδικο απέναντι από το κατάστημα των δοσίλογων Vacheron Konstantin, μαζέψατε όλους τους κατατρεγμένους από τους δοσίλογους της Γερμανικής Κατοχής και στήσατε ένα outlet στοκαρισμένο με τσιτάτα, πολιτικά εμβατήρια και πλαστικές σημαίες. Φορέσατε μετά Armani μιμούμενοι τους διευθυντές της Vacheron Konstantin, κάνατε χαρτοκοπτική στο Σύνταγμα, ώστε να είναι κομμένο και ραμμένο στα μέτρα σας [tailor made που λένε στο Αγγλία], ιδρύσατε την πράσινη αυλή και το παίζατε κυβερνήτες με αποκορύφωμα την ατάκα του Πάγκαλου «Το Μνημόνιο είναι ευτυχία». Μπροστά σ’ αυτή τη ρήση ωχριούν όσα άλλα έχει πει και έχει κάνει, και έχει πει και κάνει πολλά και αυτός και όλοι οι άλλοι.
Είπες Κίμων πως εσύ γνώρισες τον Παπουτσή στον Ανδρέα και ακολούθως στη Λιάνη. Βέβαια λες ψέμματα, διότι είναι γνωστόν ότι ο Χρηστάρας, όπως τον προσφώνησες, είναι προστατευόμενος της Βασιλομήτορος του Γεωργίου του Β΄. Μού θύμισες, όμως, ρε Κίμων όλη εκείνη τη βρώμα, τη δυσωδία, την ίντριγκα, την καμαρίλα της αυλής της Εκάλης, όπου βασίλευε ο,τιδήποτε άλλο εκτός από τη σοβαρότητα. Αυτή τη βρώμα είχε σκεπάσει η βοθροσμή των λόγων του Πάγκαλου και συ έσκισες την πυκνή αχλύ και την άφησες να αναδυθεί στην επιφάνεια.
Αλήθεια, με ποιο ανάστημα έχεις πάρει σβάρνα όλα τα ΜΜΕ και μας βομβαρδίζεις με ασχήμιες; Θέλαμε να ξεχάσουμε αυτές τις ορδές των πρασινοσκώληκων που έχουν μαυρίσει τη ζωή μας, ώστε να περιποιηθούμε απερίσπαστοι τα γαλάζια και κυανά καλόπαιδα, και συ μας θυμίζεις συνεχώς τα σκοτεινά υπόγεια, από τα οποία έχετε ξεπηδήσει. Δεν έχουμε χρόνο για τέτοια. Τρέχουμε από το πρωΐ μέχρι το βράδυ για τον επιούσιο, ώστε αφ’ ενός να μη λιμοκτονήσουμε αφ’ ετέρου να δώσουμε και καμμιά δόση στους τοκογλύφους των τραπεζών. Εσύ ρε και η παρέα σου δεν απελευθερώσατε τα πάντα; Εσείς δεν αφήσατε ασύδοτες τις τράπεζες να μας κατασπαράξουν; Εσείς δεν σπρώχνατε τον κόσμο στην αγορά πρώτης κατοικίας με δανεικά και φορολογικές απαλλαγές και μετά τον ξεσκίζατε στους φόρους στο όνομα του εκσυγχρονισμού; Γιατί δεν φέρατε τον εκσυγχρονισμό πριν από τις απελευθερώσεις, ώστε να γνωρίζουμε τί μας περιμένει;
Εσύ και η παρέα σου δεν είσθε το φυτώριο της τρομοκρατικής οργάνωσης που μας βάζει σήμερα μία μπόμπα την ημέρα, ώστε να καθόμαστε στ’ αυγά μας, και κομπορρημονεί ότι σώζει την Ελλάδα; Ποια Ελλάδα βρε τενεκέ ξεγάνωτε; Ποιόν σύντροφό σου να πιάσω και ποιόν ν’ αφήσω. Πάρε τον ένα και χτύπα τον άλλο είναι. Βγήκες ποτέ τόσον καιρό να πεις δυο συγκεκριμένα πράγματα καυτηριάζοντας τα καμώματα των συντρόφων σου που για πολλοστή φορά το έπαιζαν μαθητευόμενοι μάγοι; Μια ζωή κλάψα ότι δεν βρίσκεις δουλειά. Πού να βρεις δουλειά; Με ποια προσόντα; Δείξε μας τα ένσημά σου, φέρε μία συστατική επιστολή εργοδότη σου, δώσε μας τις φορολογικές σου δηλώσεις και τις κινήσεις όλων των τραπεζικών λογαριασμών σου από το 1974 και δώθε. Αλήθεια, από αγγλικά πώς πας, μιας και ήσουν του ΠΑΚ Αγγλίας; Δεν ήξερα ότι η επιχείρηση παραγωγής ηλεκτροσυσσωρευτών «ΠΑΚ» είχε τότε υποκατάστημα στην Αγγλία. Χαμένε.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, έκανες και άλλη απρέπεια. Επισκέφθηκες την προϊσταμένη της Εισαγγελίας Αθηνών για να ζητήσεις δήθεν την επίσπευση της διαλεύκανσης των διαδραματισθέντων την ζοφερή εκείνη νύκτα των Κόκκινων Φαναριών, την 08.01.2012. Για τη νύκτα των Ιμίων τι έκανες βρε δοχείο νυκτός; Απέτισες ποτέ φόρο τιμής στους 3 πεσόντες; Αλλά δεν φταις εσύ. Φταίει η κ. Ράικου που χαράμισε τον χρόνο της για να σε δεχθεί ως δήθεν επώνυμο πρόσωπο και να ακούσει τα φληναφήματά σου.
Λοιπόν Κίμων, για να τελειώνουμε. Μου θύμισες το ανέκδοτο με τον Ωνάση και τον καμαριέρη του Αρίστο. Μια μέρα ζήτησε ο Αρίστος από τον Ωνάση μια χάρη. «Αφεντικό, θέλω να μου κάνεις μια χάρη. Να περάσεις την τάδε ώρα τη δείνα ημέρα από το τάδε στέκι. Μόλις μπεις στο μαγαζί και με δεις, να πεις «Γεια σου Αρίστο», έτσι για να κάνω φιγούρα στην παρέα». Πράγματι πηγαίνει ο Ωνάσης την προγραμματισμένη ημέρα και ώρα στο μαγαζί, μπαίνει μέσα και βαδίζοντας προς ένα τραπέζι βλέπει τον Αρίστο, του γνέφει με το χέρι και του λέει «Γειά σου Αρίστο», οπότε γυρίζει ο Αρίστος με ένα μπλαζέ ύφος και κουδουνίζοντας το μπεγλέρι του λέει «Χέσε μας ρε Τέλη». Αν δεν κατάλαβες, εγώ, ο λαός, είμαι ο Ωνάσης και συ είσαι ο Αρίστος.
Σ.Καλαμίτσης
