Ο χαρακτηρισμός
της κυβέρνησης Παπαδήμου ως
«Μαύρου Μετώπου» δεν με βρίσκει σύμφωνο . Υπονοεί την ύπαρξη μιας γενικής , ισοπεδωτικής λογικής μιας διαχρονικής συνωμοσίας κατά της πατρίδας
μας κι αυτό αρνούμαι να το δεχτώ γιατί
αν το δεχόμουν θα σήμαινε ότι δέχομαι και το «σκεπτικό» του «Όλοι ίδιοι
είσαστε». Ωστόσο από του να
διαφωνείς με κάποιους ακραίους και
οριζόντιους χαρακτηρισμούς , μέχρι να ακούς αδιαμαρτύρητα τον Πρόεδρο της
Δημοκρατίας να …διαπιστώνει «Πόλεμο»
κατά του κ. Παπαδήμου , έχει..
μεγάλη διαφορά.
Θα
ήθελα λοιπόν να υπενθυμίσω στο σεβαστό κ. Κάρολο Παπούλια που φαίνεται ότι το
έχει ξεχάσει, το έχει σβήσει από τη μνήμη του ή δεν το έχει καταλάβει ποτέ ότι
αυτό που ασκείται στον κ. Παπαδήμο από πολιτικούς, πολίτες και Μ.Μ.Ε. δεν είναι
πόλεμος.
«Πόλεμος» είναι αυτό που έχει εξαπολυθεί έξω, στους δρόμους, στις πλατείες, στους
χώρους εργασίας, στα καφενεία, στα υπουργεία, στα σύγχρονα Παπικά «κογκλάβια»,
στα σπίτια, στις οικογένειες, στις πόλεις και τα χωριά μας εναντίον του απλού
εργαζόμενου, συνταξιούχου, φοιτητή, άνεργου, οικογενειάρχη, ανάπηρου από
επώνυμους και ανώνυμους πολιτικάντηδες και εκμεταλλευτές εκπροσώπους της πλουτοκρατίας που δεν δούλεψαν ούτε μια μέρα στη ζωή τους.
Το
θέτει ωραία – αν και κάπως έντονα- ένας ανώνυμος σχολιογράφος, από τους
εκατοντάδες «ανώνυμους σχολιογράφους» που ενέσκηψαν – με αρκετή καθυστέρηση-
στη ζωή μας , κυρίως λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας που έδωσε φωνή στον
«άφωνο» πολίτη:
«
Πόλεμος είναι να δουλεύεις μια ζωή για ένα ξεροκόμματο και κάποια στιγμή να
έρχεται αυτός που σου έταζε λαγούς με πετραχήλια και να σου κόβει το μισό από
το ξεροκόμματο λέγοντάς σου ότι «συμπάσχει», αλλά πως πρέπει να τον συγχαρείς
διότι επιτελεί «πατριωτικό» έργο.
Πόλεμος
είναι να έχεις πληρώσει μέχρι τελευταία πεντάρα τις ασφαλιστικές σου εισφορές
και να έρχεται ο «σοσιαλιστής» να σου κόβει ακόμα κι αυτή την σύνταξη πείνας,
να σου ξεφτιλίζει τα γεράματα και όταν διαμαρτύρεσαι να σου αντιγυρίζει - αυτός
που καταχράστηκε τους κόπους σου - ότι «δεν υπάρχει σάλιο».
Πόλεμος
είναι να βλέπεις τα παιδιά σου να ρημάζουν στην ανεργία, να σου λένε ότι
απολύεσαι και αντί για απολυμένο να σε αποκαλούν «έφεδρο», να στέλνεις τα
παιδιά σου στο σχολείο, να το έχεις πληρώσει αυτό το «δημόσιο και δωρεάν»
σχολείο εκατό φορές, κι αντί για βιβλία να τους μοιράζουν φωτοτυπίες, να σου
κόβουν το μισθό και να σου αυξάνουν τα εισιτήρια στα λεωφορεία κατά 40%., να
σου προσθέτει - δίπλα στο χαράτσι της ΔΕΗ - την 11η (!) μέσα σε δυο χρόνια
αύξηση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος.»
Αυτό
είναι πόλεμος κύριε Παπούλια. Κι όχι η κριτική που ασκείται στην κυβέρνηση
Ειδικού Σκοπού, Εθνικής Σωτηρίας, Περιορισμένης Διάρκειας ή οπωσδήποτε αλλιώς την
ονομάσαμε. Την τρικομματική αυτή
«κυβέρνηση» στην οποία κουμάντο κάνουν οι ίδιοι Υπουργοί του ΠΑΣΟΚ που μας
οδήγησαν εδώ , από την οποία απέχουν
βροντερά οι εκπρόσωποι της Νέας Δημοκρατίας που τη «στηρίζει» μεν , την
υπονομεύει δε και ο ΛΑ.Ο.Σ. του Γιώργου
Καρατζαφέρη που αγωνίζεται να προσφέρει, προτείνοντας και ζητώντας απεγνωσμένα
διάλογο αλλά οι «εγκέφαλοι» δεν του τον
δίνουν, προσπαθώντας σκληρά να αποψιλώσουν τα τέσσερα στελέχη του
από κάθε ουσιαστική εξουσία και να τα απαξιώσουν.
Αυτός
ΕΙΝΑΙ πόλεμος. Επί δικαίων και αδίκων. Κι όσους
τον υφίστανται, προσπαθούν να τους μετατρέψουν σε…αντάρτες. Αλλά εκείνοι
συνεχίζουν.