Εξαιρετικό νομικό ενδιαφέρον παρουσιάζει πρόσφατη απόφαση του ΣΤ΄ τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας, η οποία αναφέρεται σε ένα σοβαρότατο νομικό ζήτημα που ανέκυψε στις περιπτώσεις των ακινήτων, τα οποία κηρύχθηκαν διατηρητέα, ή τα οποία χαρακτηρίσθηκαν από εγκεκριμένο ρυμοτομικό σχέδιο ως κοινόχρηστοι χώροι ή βρίσκονται σε σημεία της πόλης χαρακτηριζόμενα ..
πολεοδομικώς ενδιαφέροντα για τη δημιουργία κοινόχρηστων χώρων.
Για πολλές από τις περιπτώσεις αυτές, επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα καταβολής αποζημίωσης λόγω της οικονομικής στενότητας του Κράτους ή των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, οι ιδιοκτήτες τους λάμβαναν τίτλους μεταφοράς συντελεστή δόμησης (Μ.Σ.Δ.).
Το πρόβλημα ανέκυψε όταν παρόμοιοι τίτλοι δεν αξιοποιήθηκαν καθόσον κρίθηκε από το Συμβούλιο της Επικρατείας ότι οι ρυθμίσεις του θεσμού Μ.Σ.Δ. των Ν. 880/1979 και 2300/1995 ήταν στο σύνολό τους αντισυνταγματικές (βλ. ΣτΕ Ολ. 1071/1994 και Ολ. 6070/1996).
Έτσι δημιουργήθηκε το πρόβλημα μιας μεγάλης μερίδας ιδιοκτητών ρυμοτομηθέντων ακινήτων που ούτε τους τίτλους τους μπορούσαν να αξιοποιήσουν λόγω αντίθεσης των νόμων στους οποίους βασίσθηκε η έκδοσή τους προς τις διατάξεις του Συντάγματος, ούτε και την αποζημίωση από την ρυμοτομία χωρίς ανάκληση του οικείου τίτλου.
Μετά από μακρόχρονους δικαστικούς αγώνες το ΣτΕ κατέληξε στο συμπέρασμα ότι οι κάτοχοι εκκρεμών «μη νόμιμων» τίτλων μεταφοράς συντελεστή δόμησης που δεν έχουν εκτελεστεί, δεδομένου ότι αποστερήθηκαν την περιουσία τους χωρίς να λάβουν την νόμιμη αποζημίωση, μπορούν να εγείρουν αγωγή αποζημίωσης κατά του Δημοσίου ή των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης χωρίς προηγουμένως να έχουν επιδιώξει την ανάκληση του οικείου τίτλου τους.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ Γ. ΓΚΟΛΕΜΗΣ
ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΠΑΡ’ ΑΡΕΙΩ ΠΑΓΩ
