Καθώς σηκώθηκε η αυλαία για να παιχτεί η πρώτη σκηνή της τελευταίας πράξης του δράματος υπό τον τίτλο «Η προδοσία του 2009-2011» του διακεκριμένου συγγραφέως Νίκου Παπανδρέου, στον οποίον ανήκουν τα δικαιώματα συγγραφής του σχετικού σεναρίου, εισήλθε στη σκηνή ο εκ των πρωταγωνιστών Μιχαήλ Δακρυοχοΐδης για να επιβεβαιώσει αυτό που όλοι εμείς οι βλάσφημοι γνωρίζαμε και σιγοψιθυρίζαμε ανεβοκατεβάζοντας καντήλια:
«Δεν έχω διαβάσει το Μνημόνιο».
Έπαιζε σαν να είχε μόλις σηκωθεί από το εδώλιο για να απολογηθεί και του έβγαινε ένα βάρος από πάνω του. Φοβερή σκηνή, αλλά πιο φοβερή η ερμηνεία. Έδινε τα ρέστα του μήπως και τσιμπήσει κάποιο ελαφρυντικό. Από κοντά του και η Λούκα που μπήκε τρέχοντας ξοπίσω του για να δηλώσει πως εκείνη ανάλωσε 2-3 ώρες για να το διαβάσει, άρα ήταν καλλίτερη μαθήτρια, αλλά μάλλον επιβάρυνε τη θέση της. Η κ. Αμνούλα με τη σειρά της δήλωσε ότι «Δεν πρέπει να ξαναπάμε σε εκλογές με ψέμματα». Η αντικαταστάτρια του παραιτηθέντος κ. Ρομπόπουλου, της οποίας το όνομα ειλικρινώς δεν θυμάμαι, είναι η μόνη που δεν μίλησε μέχρι τώρα, διότι είναι βέβαιον ότι δεν θα προλάβαινε, όσες φιλότιμες προσπάθειες και αν κατέβαλλε, να διαβάσει τις 452 σελίδες του πολυνομοσχεδίου-κρεατομηχανή που εμπεριέχει το άρθρο 37. Ο κ. Λοβέρδος είχε δηλώσει στην τελευταία σκηνή τής αμέσως προηγούμενης πράξης ότι το «λεφτά υπάρχουν» ήταν δημαγωγικό.
Έκρηξη ειλικρίνειας εν μέσω αφ’ ενός της δυστυχίας που έχουν φέρει όλοι αυτοί οι αρλεκίνοι στη χώρα μας αφ’ ετέρου της μπόχας που αναδύεται από τη «μαφία του Βορρά» μέσα από την πρωτεύουσα το Βορρά; Μάλλον επίδειξη άκρατης αναλγησίας και ψυχρής εκτέλεσης οποιασδήποτε αμφιβολίας μας για τις ικανότητες και το ενδιαφέρον των καραγκιόζηδων για τα κοινά, για την πατρίδα. Ας το βούλωναν τουλάχιστον. Έχουν διαλύσει τα πάντα, έστειλαν εκατοντάδες ανθρώπων στον αυτοχειριασμό, έκλεισαν επιχειρήσεις, οδήγησαν εκατοντάδες χιλιάδες εργαζομένων στο Ταμείο Ανεργίας, πολλαπλασίασαν τους συνδαιτυμόνες των φιλανθρωπικών συσσιτίων, κατασπάραξαν τους μόχθους μιας ζωής, λεηλάτησαν τις ασφαλιστικές εισφορές που παρακρατούνταν για μία αξιοπρεπή σύνταξη και ετοιμάζουν ως «κοράκια» την ταφόπλακα υπό τα προστάγματα του επί κεφαλής του Γραφείου Τελετών «ο Λουκάς». Μας έχουν για πολύ αφελείς και ίσως να είναι έτσι. Τι άλλο μπορώ να σκεφτώ όταν τους ακούω να ομιλούν ως εάν ο βίος και η πολιτεία τους μέχρι σήμερα ήταν άμωμοι και απλώς ομολογούν ότι έκαναν ένα-δυο λαθάκια, τα οποία θεωρούν συγχωρητέα.
Μοιραία συνέκρινα όλον αυτό τον θίασο με τον κατηγορούμενο ως εγκέφαλο της «μαφίας του Βορρά», κυρίως για τοκογλυφία. Τι έκανε ο Καραμπέρης; Δάνειζε τοκογλυφικά λέει το κατηγορητήριο και απαιτούσε την αποπληρωμή των δανεικών με όχι και τόσο αθώες πράξεις. Γιατί, όμως, αναπτύχθηκε όλο αυτό το δίκτυο τοκογλυφίας; Και γιατί είχε τόσο έντονη δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια; Για έναν πολύ απλό λόγο: διότι οι δανειζόμενοι επιχειρηματίες δεν μπορούσαν να δανεισθούν από τις τράπεζες, επειδή οι τελευταίες είχαν κλείσει τις στρόφιγγες, όταν βρέθηκαν προ της αδυναμίας να εισπράξουν όσα είχαν δανείσει σε απλούς καταναλωτές και αξιοπρεπείς επιχειρηματίες. Κι’ όταν κάποιος οφείλει στην τράπεζα, εξ ου και δεν μπορεί να δανεισθεί από καμμία τράπεζα, καταφεύγει στον τοκογλύφο για να εκπληρώσει τις τρέχουσες υποχρεώσεις του με την ελπίδα ότι θα έλθουν καλλίτερες ημέρες και θα μπορέσει να πληρώσει τον τοκογλύφο. Στην καλλίτερη περίπτωση αναχρηματοδοτείται από την ίδια τράπεζα που ασκεί νομίμως το επάγγελμα του τοκογλύφου. Γίνεται εύκολο θύμα, όταν το πρόβλημά του, το οποίο, ειρήσθω εν παρόδω, αποτελεί προσωπικό δεδομένο, κοινολογείται από τραπεζικούς στα αρπαχτικά όρνεα της τοκογλυφίας, τα οποία βρίσκουν πάντοτε τον τρόπο να πλησιάσουν τον άνθρωπο που διψάει για δάνειο για να μεταθέσει χρονικά την κατάρρευσή του [αλήθεια έχει ασκηθεί κατά των τραπεζικών και εφοριακών δίωξη για παραβίαση σε βαθμό κακουργήματος του νόμου περί προστασίας προσωπικών δεδομένων;].
Και ποιος ευθύνεται για όλα αυτά; Εκείνος, για τον οποίον είναι έτοιμος ο κ. Λοβέρδος να μας μακελέψει. Ο Μεγάλος Κανωνιέρης που προεδρεύει όλων των σοσιαλιστών του κόσμου στην εξωτική Κόστα Ρίκα. Εγώ, βέβαια, έχω από καιρού δηλώσει εγγράφως και ενυπογράφως ότι θα υπερασπιζόμουν τον ΓΑΠ ενώπιον οιουδήποτε δικαστηρίου, αλλά θα απήγγελλα δριμύ «κατηγορώ» εναντίον όλων αυτών των πολιτικών πυγμαίων που φέρουν το όνομα Λοβέρδος, Αμνούλα, Δακρυοχοΐδης, Λούκα, Βενιζέλος, Καστανίδης, Γιαννακά, Πρωτόπαππας, Κουσελάς, Σαχινίδης, Παπακωνσταντίνου κ.λπ. [ας με συγχωρήσουν τα άλλα τα λομόγια που δεν τα κατονομάζω. Είναι πολύ μακρύς ο κατάλογος], Επειδή αυτοί είναι που τον ακολουθούσαν ασυζητητί, τον χειροκροτούσαν ενθουσιωδώς σε στάση προσοχής και ψήφιζαν αβλεπί ό,τι τους σέρβιρε. Που τον άκουγαν με προσοχή να τους διαβάζει τις μεγαλύτερες αρλούμπες και τώρα κρυφογελούν που επί τέλους θα μοιραστούν τις ευθύνες με όλους τους κωλοτούμπες που συγκυβερνούν.
Ας θυμηθούμε ένα σκάνδαλο προ 20 ακριβώς ετών. Το σκάνδαλο της τοκογλυφίας Ζάχαρη, Πού οφειλόταν; Στο ότι απαγορευόταν στις τράπεζες να προβαίνουν σε χορηγήσεις με κάλυμμα επιταγές μεταχρονολογημένες, ώστε να περιορισθεί η πιστωτική επέκταση, Αναγκαζόταν, όμως, ο λήπτης της επιταγής να τη «σπάσει» στον τοκογλύφο, οπότε όχι μόνον δεν περιοριζόταν η πιστωτική επέκταση εν γένει στην οικονομία, αλλά καλλιεργούνταν φαινόμενα τοκογλυφίας. Τι έκανε, λοιπόν, ο τότε Υπουργός Οικονομικών Παλαιοκρασσάς; Αυτό που είναι ίσως το μόνο καλό που έκανε ως υπουργός. Επέτρεψε στις τράπεζες να δέχονται ως κάλυμμα των χρηματοδοτήσεων μεταχρονολογημένες επιταγές βάσει πινακίων κατάθεσης των επιταγών και καταβολής τέλους υπέρ του Δημοσίου ύψους 2,5ο/οο επί της αξίας των. Έτσι, περιορίσθηκε δραματικά ο τζίρος των τοκογλύφων. Τότε ήταν δυνατόν κάτι τέτοιο, αφού οι τράπεζες διέθεταν χρήμα, το οποίο δεν φυγαδευόταν στο εξωτερικό με το κάθε κρόασμα του μεγάλου Κανωνιέρη και των εξαπτέρυγών του. Σήμερα όμως;
Αν λοιπόν με καλούσε κάποιος σήμερα να του πω ποιόν διαλέγω μεταξύ Δακρυοχοΐδη και Καραμπέρη, θα διάλεγα τον Καραμπέρη. Όχι διότι παρομοιάζω τον Δακρυοχοΐδη με τον Ιησού. Ιησούς είναι εν προκειμένω ο Καραμπέρης. Θα διάλεγα, λοιπόν, τον Ιησού και ας με έλεγαν ανιστόρητο.
Σωτήριος Καλαμίτσης
Υ.Γ. Πάντως, αν εκλεγούν στις επόμενες εκλογές, δεν θα φταίνε αυτοί, όπως έγραψε μια ψυχή.
Σωτήριος Καλαμίτσης
