του Γιώργου Βαγιωνή
Αφορμή για το σημερινό άρθρο είναι άρθρο του Βασίλη Βιλιάρδου με τίτλο “ΣΕ
ΤΡΟΧΙΑ ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗΣ: Στην αρχαιότητα, η αντιπαράθεση μεταξύ δανειστών και
οφειλετών, κατέληγε σε βίαιες συγκρούσεις και σε πολέμους – επειδή η
εναλλακτική δυνατότητα, για την απαλλαγή από τα χρέη, ήταν η Δουλεία “.
Ο εν λόγω άριστος αναλυτής κατά την ταπεινή μου άποψη (ανεξάρτητα αν
διαφωνώ σε κάποια σημεία) θίγει ίσως το πιο δραματικό σκέλος της
Ελληνικής χρεοκοπίας. Την υποδούλωση του λαού μας.
Η Ελλάδα.
Η δραματική κατάσταση που έχει οδηγηθεί η χώρα μας δεν διαφέρει από την
σκλαβιά. Φυσικά, μην περιμένει ο αναγνώστης να ακούσει κάποιο επίσημο
λόγο ή δήλωση από την κυβέρνηση. Ούτε πρέπει να περιμένει ότι αν
τολμήσει να μιλήσει για την σκλαβιά μας στους ομοτράπεζους του θα γίνει
ευχάριστος ή έστω θα τον ακούσουν. Μάλλον τον χλευασμό θα γνωρίσει ελέω
ΜΜΕ.
Όμως αυτός είναι ο δρόμος που η Γερμανία σχεδιάζει ή καλύτερα τα
μεγάλα Ευρωπαϊκά σαλόνια . Μια χώρα που οι υποκόοι της θα αγοράζουν
λιγοστά Γερμανικά προιόντα σε Γαλικά σούπερ μάρκετ, θα οδηγούν φτηνά
τσέχικα αμάξια του Ομίλου “του Λαού” (για όσους ξέρουν γερμανικά) και θα
ονειρεύονται μια θέση σε κάποια φάμπρικα στην Φρανκφούρτη για τον γιο
τους.
Μα γιατί άραγε η τόση πρεμούρα να παραμείνουμε στο Ευρώ και στην
ΕΕ;
Γιατί δεν υπάρχει μια ανάλογη πρεμούρα για τα δάνεια; Αλήθεια, πόσα
έχουμε δώσει στους δανειστές μας για κάθε ευρώ που έχουμε δανειστεί;*
Ή αλήθεια, πόσες μελέτες υπάρχουν που να συγκρίνουν την σημερινή
κατάσταση με αυτήν που θα ήμασταν έξω απ’ την ΕΕ (πρώην ΕΟΚ); Μήπως καμία!!!
Μια μικρή παρένθεση.
Η δραχμή.
Σε ένα παλαιότερο άρθρο μου μιλούσα, μεταξύ άλλων, για
τις υποτιμήσεις της δραχμής. Αυτό το νόμισμα, μετά την υποτίμηση της
δραχμής επί Μαρκεζίνη (1954) έχασε πάνω από 10 φορές την αξία του έως
ότου μπήκαμε στο ευρώ. Μόνο κατά την μεταπολίτευση, χάρις στις τρεις
επίσημες υποτιμήσεις (σημ.: To Πασοκ έβαλε το χεράκι του φυσικά) και την
τακτική της διολίσθησης (σημ: Εδώ και αν το έβαλε!), η δραχμή έχασε το
90% της αξίας της. Ούτε καταστράφηκε η οικονομία, ούτε χρεοκόπησε το
κράτος, ούτε χάθηκαν οι καταθέσεις, ούτε εξαφανίστηκε το νόμισμα, ούτε
κατέρρευσαν οι εξωτερικές οικονομικές δοσοληψίες. Τίποτε απ’ όλα αυτά
δεν έγινε. Όμως ο υπερπάντων αγών είναι να παραμείνουμε στο Ευρώ.
Επίλογος.
“Αν ζούσαν, στο εξής δεν θα είχαν το δικαίωμα να φύγουν από το σπίτι ή
το αγρόκτημα του αφέντη τους, να παντρευτούν, να κάνουν παιδιά (αν
έκαναν, ανήκαν κι αυτά στον κύριό τους ως έμψυχα αντικείμενα ή ως άψυχα
περιουσιακά στοιχεία), δεν θα μπορούσαν να αγοράσουν ή να πουλήσουν
οτιδήποτε, να διεκδικήσουν νερό, φαγητό ή ιατρική περίθαλψη, να
αποκτήσουν οποιοδήποτε περιουσιακό στοιχείο οι ίδιοι, να αμυνθούν σε
περίπτωση επίθεσης, να δηλώσουν ότι δεν αναγνωρίζουν αφέντη, να
εκφράσουν οποιαδήποτε προσωπική άποψη πολιτική ή θρησκευτική και να
αναζητήσουν προστασία σε περίπτωση που τους βασάνιζε εκείνος που νεμόταν
κυριολεκτικά την κυριότητά τους.” Πηγή wikipedia στο λήμμα… Δουλεία !
Γ.Β
1)”
* "Δηλαδή στα 340 τόσα δις ευρώ του χρέους, το κεφάλαιο που έχει
πραγματικά δανειστεί το ελληνικό δημόσιο, δεν υπερβαίνει τα 20 δις
ευρώ.” (πηγή)
