Σύμφωνα με το άρθρο 1 παρ. 1 του ισχύοντος Συντάγματος, το πολίτευμα της Ελλάδας είναι Προεδρευόμενη (κατά το βασιλευόμενη) κοινοβουλευτική δημοκρατία (κλειστή ολιγαρχία θα λέγαμε εμείς), ενώ σύμφωνα με το άρθρο 30 παρ. 1, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας είναι ο ρυθμιστής του πολιτεύματος. Ταυτόχρονα όμως και σε αντίθεση με την ιδιότητα του ΠτΔ ως υπεύθυνου ρυθμιστή του πολιτεύματος,....
το άρθρο 35 παρ. 1 καθιερώνει το ανεύθυνο του ΠτΔ ορίζοντας ότι καμία πράξη του Προέδρου της Δημοκρατίας δεν ισχύει ούτε εκτελείται (εκτός κάποιων επουσιωδών εξαιρέσεων) χωρίς την προσυπογραφή του αρμόδιου υπουργού, ο οποίος (υπουργός) με μόνη την υπογραφή του καθίσταται αυτός και όχι ο ΠτΔ ο υπεύθυνος.
Τώρα, το πόσο υπεύθυνος είναι και ο υπουργός, αυτό είναι μια άλλη συζήτηση, αφού το ίδιο το Σύνταγμα στο άρθρο 86, τον απαλλάσσει και αυτόν και έτσι έχουμε ένα πολίτευμα ανεύθυνων εξουσιαστών. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε πως και πάλι το ίδιο το Σύνταγμα εξασφαλίζει πλήρη ασυλία και για τους βουλευτές, τότε το πολίτευμα της Ελλάδας στην ουσία καταντά να είναι μια προεδρευόμενη ανεύθυνη κοινοβουλευτική ολιγαρχία.
Για να επανέλθουμε στον ΠτΔ, βλέπουμε λοιπόν ότι από το ίδιο το πολίτευμα της χώρας ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, έχει μόνο ένα ουσιαστικό δικαίωμα. Την παραίτησή του.
Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο ελληνικός λαός και όμως, ενώ λογικά δεν θα έπρεπε να είναι αντικείμενο αποδοκιμασιών ο ανεύθυνος ΠτΔ, εντούτοις οι αποδοκιμασίες στο πρόσωπό του αυξάνουν. Μετά τις αποδοκιμασίες την 28-10-2011 στην παρέλαση της Θεσσαλονίκης, όπου ο λαός ανάγκασε τον ΠτΔ σε φυγή, το ίδιο συνέβη περίπου και στην Χαλκίδα, κατά τον αγιασμό των υδάτων, όταν και πάλι αναγκάστηκε να φύγει εσπευσμένα χωρίς να προβεί σε δηλώσεις και στις καθιερωμένες ευχές. Εξάλλου τα σχόλια που γίνονται μέσα στο διαδίκτυο για τον ΠτΔ δεν είναι σε πολλές περιπτώσεις κολακευτικά.
Οι ενέργειες αυτές στο πρόσωπο του πολιτικά ανεύθυνου (κατά το Σύνταγμα) Προέδρου της Δημοκρατίας, δείχνουν καθαρά ότι εδώ υπάρχει σοβαρό πλέον πρόβλημα με το ίδιο το πολίτευμα της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Ενός δηλαδή πολιτεύματος ανεύθυνων και ακαταδίωκτων εξουσιαστών…
