"Κόκκινη γραμμή" η εθνική μας αξιοπρέπεια, λένε οι πολιτικοί αρχηγοί για την πρόταση Μέρκελ να μπεί υπερ-επίτροπος, υπεύθυνος για την εκτέλεση του προϋπολογισμού. Η εθνική μας αξιοπρέπεια έχει χαθεί προ πολλού, αλλά οι πολιτικοί λεονταρίζουν με ψευτοτσαμπουκάδες.
Αντί να προσπαθούν υποκριτικά να παρουσιάσουν τον εαυτό τους ως μαχητή της εθνικής μας ανεξαρτησίας, ας κάνουν επιτέλους κάτι πιό απλό:
Να αποδεχθούν κάθε πρόταση των ξένων (έτσι κι αλλιώς δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά), αλλά με μια προσθήκη: ότι αυτοί που θα μας επιτροπεύουν ή θα μας κηδεμονεύουν δεν θα είναι στο απυρόβλητο.
Γιατί, ξέρετε πού είναι το μεγάλο ζήτημα;
Ότι μέχρι τώρα όλοι μαθαίνουν εκ του ασφαλούς "στου κασίδι το κεφάλι" δηλαδή στον ελληνικό λαό. Όλοι, τρόικες, μόικες, κάνουν τα πειράματά τους στον ελληνικό λαό κι όταν αποτυγχάνουν, αναφωνούν άνετα, χωρίς φόβο, "αποτύχαμε". Όμως τα λένε μακριά απο τον ελληνικό λαό κι έτσι τα γιαούρτια τα τρώνε οι Έλληνες πολιτικοί!
Για να είναι δίκαιο το παιχνίδι λοιπόν, πρέπει, όχι μόνο να αποδεχθούμε ό,τι κι αν λένε, αλλά να τους πληρώσουμε κιόλας! Να τους προσλάβουμε να μας κηδεμονεύσουν ! Με μια λεπτομέρεια όμως: ότι το κόστος της αποτυχίας θα το επωμιστούν οι ίδιοι κι όχι οι Έλληνες πολιτικοί που θα μείνουν εδώ, την ώρα που οι "επίτροποι" θα εξαφανιστούν στην ασφάλεια των χωρών τους.
Πιό απλά "ναι ρε κουφάλες, θέλουμε επίτροπο, κηδεμόνα, ελεγκτή κι ό,τι άλλο θέλετε, με τη συμφωνία ότι θα μείνουν μόνιμα στην Ελλάδα για πέντε χρόνια και δεν θα φρουρούνται από αστυνομικούς! Για να αναλάβουν κι αυτοί την ευθύνη των πράξεών τους. Αν μας σώσουν με το Γερμανικό "κρύο αίμα" και την οργάνωση, διαφάνεια κλπ που ευαγγελίζονται θα τους χρωστάμε αιώνια ευγνομοσύνη. Αν μας χώσουν όμως πιό βαθιά στα σκ@τά, ε, να τις φάνε τις φάπες τους, τις ροχάλες τους, τα γιαούρτιά τους και τα μπινελίκια τους".
Δεν είναι λογικό; Όχι ο κάθε παπάρας απ΄τη Νέα Υόρκη και το Βερολίνο να προτείνει εκ του ασφαλούς θυσίες και ξανά θυσίες και ξανά-μανά θυσίες για να σωθεί η Ελλάδα.
Στου αλλουνού τον πισινό, εκατό ξυλιές δεν είναι τίποτε, λέει η παροιμία.
Όταν τελικά αποδειχθεί η συνταγή του λανθασμένη και η κατάσταση χειροτερέψει να τον έχουμε μπροστά μας τον "επίτροπο" για τα "περαιτέρω". Τις φάπες δηλαδή.
Αυτό δεν είναι το σωστό;
