ΔΗΜΑΡ. Το καταφύγιο του ενοχικού πασόκου.

του Γιώργου Χατζηγεωργίου
Για τη συμμορία αρπακτικών του ΓΑΠ που έπεσε με μανία στη χώρα έχουμε πει πολλά. Καιρός να μιλήσουμε και για τα παράσιτα που τους ακολουθούν. Και δεν εννοώ τον στρατό πληρωμένων μνημονιακών νεοταξικών σκουληκιών που παρελαύνουν στα κανάλια 2 χρόνια τώρα. Μιλάω για όλους αυτούς που δεν τολμούν να δηλώσουν δημοσίως ότι θα ξαναψηφίσουν Πασοκ. (Γιατί μέσα στο
παραβάν δεν αποκλείεται να τους υπνωτίσει ο πράσινος Ήλιος, αλλά τουλάχιστον ντρέπονται να το δηλώσουν ξεδιάντροπα). Βρήκαν λοιπόν όλοι αυτοί, όπως είναι συνηθισμένοι άλλωστε, τον εύκολο τρόπο να παραμυθιάσουν τον εαυτό τους και τους άλλους. Βρήκαν ένα τρόπο να κοιμίσουν την έτσι κι αλλιώς ημιθανή από την αχρηστία ετών συνείδησή τους. Και ο τρόπος αυτός ονομάζεται ΔΗΜΑΡ. Το καταφύγιο του ενοχικού πασόκου.
Και νομίζουν πως ξέμπλεξαν οι αφελείς. Πως έβγαλαν από πάνω τους την ξεφτίλα των επιλογών τους. Πως έριξαν στάχτη στα μάτια και έκρυψαν τα ταπεινά κίνητρά τους. Ναι τα ταπεινότερα. Τα πιο χαμερπή. Αυτά τους οδηγούν. Μ’ αυτά έζησαν μέχρι τώρα και νομίζουν πως μ αυτά θα πορευθούν. Ξεφτίλες. Πού δεν έχουν καν την αξιοπρέπεια της συγνώμης. Πού βλέπουν το Πασοκ σαν τον κισσό αναρρίχησης των ποντικών. Και που αν υποχρεωθούν να το εγκαταλείψουν έστω πρόσκαιρα, θα πάνε στις κάλπες μόνο για να ψηφίσουν έναν άλλο πρόθυμο. Τον κοσμαγάπητο κυρ’ Φώτη. Δεν ξεγελάνε κανένα. Η ΔΗΜΑΡ είναι απλώς σταθμός μετεπιβίβασης και αναμονής. Ο Ψαριανός θα μείνει σύντομα με τη χαρά στο χέρι.
Οι κομουνιστές ακριβώς επειδή ένα μεγάλο κομμάτι τους εμφορείτο από υψηλά ιδανικά, όταν κατέρρευσε ο υπαρκτός βίωσαν την πίκρα της ιδεολογικής τους διάψευσης με περισσότερη αξιοπρέπεια. Με εσωτερική οδύνη. Όχι όμως και οι σοσιαληστές πολυτελείας. Όχι αυτοί που βυζαίνουν παρασιτικά την Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια. Όχι, τους είναι άγνωστα αυτά τα συναισθήματα. Τους είναι αδύνατον να ενδοσκοπήσουν με ειλικρίνεια. Δεν τους αφορά. Δεν νοιώθουν το βάρος της ευθύνης για τις χαμένες γενιές Ελλήνων που δημιούργησε ο ΓΑΠ. Η μόνη κακία που του κρατάνε είναι πως έθεσε σε κίνδυνο την πρόσβαση στην κουτάλα και την ψευδαίσθηση εξουσίας. Και εν τέλει τους ξεμπρόστιασε. Πολλοί ίσως έχουν εξασφαλίσει και τα δισέγγονά τους, οι υπόλοιποι είναι απλώς μισάνθρωποι, ηλίθιοι και αλλεργικοί στην αριστεία.
Και είναι βέβαιο θα τους βρούμε μπροστά μας στο μέλλον . Αυτούς και τα κατεστραμμένα από τους ίδιους παιδιά τους, που γαλουχήθηκαν με το γονικό παράδειγμα. Δεν ξέρω ποια είναι η λύση και δεν είμαι μακροπρόθεσμα αισιόδοξος. Το βέβαιον είναι πως δεν πρέπει να ξεχάσουμε και δεν θα ξεχάσουμε. Δεν θα αφήσουμε κανέναν να ξεχάσει. Η ντροπή των Γερμανών για τις θηριωδίες του ΒΠΠ μας πρόσφερε 60 χρόνια ειρήνης. Άμυνά μας η μνήμη.
Γιώργος Σ. Χατζηγεωργίου

Υ.Γ.: Εξαιρούνται αυτονόητα τα πλήθη των αγνών παραπλανημένων. Συμπάσχω στην προδοσία που υπέστησαν. Η στάση τους θα κρίνει πολλά. Δεν είναι καιρός για ευκολίες.