Δεν είμαι κοινωνιολόγος και, συνεπώς, δεν νομιμοποιούμαι να κάνω κοινωνιολογική ανάλυση του φαινομένου «Κίμων». Έχω, όμως, εμπειρικές γνώσεις κοινωνιολογίας τουλάχιστον εφάμιλλες όλων των δημοσιογράφων που κάνουν στο γυαλί αναλύσεις κοινωνιολογικές, συνταγματικές, στρατιωτικές, διπλωματικές, ιατρικές, χημικές και ούρων. Ως δικηγόρος, λοιπόν, μπορώ να πω ότι είμαι σε θέση να αναλύσω το φαινόμενο «Κουλούρης» με γνώμονα και..
βάση αποκλειστικώς και μόνο το περιστατικό της 08.01.2012 που συντάραξε το πανελλήνιο. Θα το κάνω όπως ένας καθηγητής μπορεί να αντιληφθεί το επίπεδο των γνώσεων ενός φοιτητή της Νομικής με την ερώτηση «Αναλύστε μου ποιές δικαιοπραξίες καταρτίζονται τη στιγμή που καταφθάνετε στο περίπτερο, τείνετε 10Λ στον περιπτερούχο και παίρνετε σε αντάλλαγμα μία τσίχλα, καθώς και ποία τα δικαιώματά σας σε περίπτωση που η συσκευασία της τσίχλας δεν είναι ερμητικώς κλεισμένη».
Πρώτ’ απ’ όλα θα παραθέσω ένα κείμενο του εκπαιδευτικού κ. Δαμιανού Βασιλειάδη, ο οποίος γνωρίζει πρόσωπα και πράγματα του ΠΑΣΟΚ.
«Με αφορμή τα τραγελαφικά του κ. Κίμωνα Κουλούρη
του Δαμιανού Βασιλειάδη, ιδρυτικού και ηγετικού στελέχους του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ, Γενικού Γραμματέα των Φίλων του ΠΑΚ Γερμανίας 1973 -1974
Κατά την διάρκεια της δικτατορίας 1967 -1974 (γράφω την ημερομηνία για τους νεότερους, που έτσι όπως είναι η παιδεία μας και οι προπαγάνδα των Διαπλεκομένων, μπορεί και να μην άκουσαν ποτέ ότι υπήρξε δικτατορία στην Ελλάδα), διοργανώσαμε στην πόλη Ντάρμστατ της Γερμανίας ένα Πανευρωπαϊκό Συνέδριο, όπου πήραν μέρος αντιπροσωπείες απ’ όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου, όπου είχαμε οργανώσεις του ΠΑΚ.
Το περίφημο αυτό σεμινάριο, στο οποίο φυσικά ήταν παρών και ο Ανδρέας Παπανδρέου, έλαβε χώρα από τις 23 -26 Μάη 1974.
Θα παραθέσω την εντύπωση που έκανε στον σύντροφο Γιώργο Παπαγιαννόπουλο από την Ιταλία, η παρουσία για πρώτη φορά του Κίμωνα Κουλούρη από την αντιπροσωπεία της Αγγλίας, τον οποία εμείς δε γνωρίζαμε.[1]
Το απόσπασμα από το βιβλίο του:
«Το ενδιαφέρον μου ξαναστράφηκε στην κουβέντα που συνεχιζόταν. Τοποθετιόταν ένας τύπος από την εκπροσώπηση της Μεγ. Βρετανίας. Φορούσε άσπρο κοστούμι κυριλέ και κρατούσε στο χέρι μια πίπα. Μίλαγε μικτά καθαρεύουσα και δημοτική με πολύ στόμφο και πρέπει να’ ταν κάποιος πολύ σπουδαίος, τουλάχιστον αυτό έδειχνε το ύφος του. Όταν προσπάθησα να καταλάβω τι λέει, διαπίστωσα ότι γι’ αυτόν δεν είχε σημασία τι ακριβώς έλεγε, αλλά απλά μιλούσε. Ήταν ο ένας απ’ τους τέσσερεις που’ χαν έλθει από την Αγγλία και λεγόταν Κίμωνας. Οι άλλοι τρεις ήταν ο Ζαφειρόπουλος, ο Αλέπης και η Βάσω.[2] Κάποια στιγμή τελείωσε ο χρόνος του και κάθισε. Στράφηκα προς τους διπλανούς:[3] Κανείς δεν είχε καταλάβει τι ήθελε να πει, τους κάνει όμως εντύπωση η εμφάνισή του. Ανοησίες».
Δε χρειάζεται να σχολιάσω ο ίδιος το περιστατικό. Απλώς να συμπληρώσω λίγο τη σκηνή: Εμείς οι υπόλοιποι με τα αμπέχονά και τα (επαναστατικά μας!!!) ζιβάγκο μας (τρόπος του λέγειν, αλλά και όχι) και ένας τύπος, σαν την μύγα μεσ’ το γάλα. Όπως ήμασταν αμφιθεατρικά τοποθετημένοι, και ο Κίμωνας με αυτή την περιβολή και αυτό το ύφος, μας έκανε όλους φοβερή εντύπωση, που πιστεύω ότι κανείς που παραβρέθηκε σ’ εκείνο το σεμινάριο δεν θα ξεχάσει.
Και ο επίλογος. Ο Ανδρέας Παπανδρέου κράτησε τον Κίμωνα και όλους του «Κίμωνες» και διέγραψε τον Γιώργο Παπαγιαννόπουλο και όλους τους συντρόφους μας που σε ανύποπτο χρόνο τάχτηκαν στον αντιδικτατορικό αγώνα και κράτησε δίπλα του όλους τους καιροσκόπους οσφυοκάμπτες καριερίστες, για να μην πω τίποτε χειρότερο, που θα ’πρεπε. Εγώ παραιτήθηκα το 1977 παρακαλώ καταγγέλλοντας τον Ανδρέα Παπανδρέου ότι πρόδωσε τις αρχές της 3ης του Σεπτέμβρη. Η παραίτησή μου ήταν ολόκληρο βιβλίο με τίτλο: ΠΑΚ - ΠΑΣΟΚ, μύθος και πραγματικότητα, από το οποίο θα παραθέσω ένα μονάχα προφητικό κομμάτι, για να γνωρίζει ο κόσμος μέσω του διαδικτύου τουλάχιστον αυτά που αποκρύβουν επιμελώς οι Διαπλεκόμενοι με τα Μέσα Μαζικής Αποβλάκωσης που διαθέτουν: «Όσον αφορά το ΠΑΣΟΚ, τα πρώτα αχνάρια, τις πρώτες αμυδρές ενδείξεις ότι ακολουθούμε λαθεμένη τακτική, άρχισα ν’ αποκτώ με το κυνήγι των παλαιοκομματικών και τη μέθοδο που ακολουθούσε το κίνημα τότε. Οι ενδείξεις έγιναν πια βεβαιότητα, πριν από το προσυνέδριο, στις 16 Μαρτίου 1975, και ύστερα ό,τι ακολούθησε μετά απ’ αυτό. Από κει και πέρα μου ήταν τελείως ξεκάθαρο ότι ακολουθούμε καθοδική πορεία...Και δεν υπάρχει καμιά, μα καμιά απολύτως ένδειξη ότι ο κατήφορος αυτός θα σταματήσει».[4]
Πάλι για την ιστορία να αναφέρω ότι η μεγαλύτερη προσφορά του Κίμωνα Κουλούρη στο ΠΑΣΟΚ και στην Ελλάδα ολόκληρη, (στην υφήλιο δεν έχει φτάσει η χάρη του!) δεν ήταν μόνο ότι γνώρισε τον Χρήστο Παπουτσή στον Ανδρέα (που δεν ευσταθεί), αλλά (αρχές του 74) και τη Βάσω Παπανδρέου, τη γνωστή Βάσω Παπανδρέου.[5]»
Ας έλθω, όμως, στο θέμα που είναι μία προσπάθεια κοινωνιολογικής ανάλυσης αυτών που βιώσαμε επί 2ήμερο με αφορμή το δράμα του Κίμωνος.
- Όπως λέει το βιογραφικό του που είναι αναρτημένο στην ιστοσελίδα του Υπουργείου Ανάπτυξης, γεννήθηκε την 01.11.1940, ήτοι την τρίτη ημέρα από την έναρξη του Ελληνοϊταλικού πολέμου. Συνεπώς, έκλεισε τα 65 την 01.11.2005, οπότε και θα έπρεπε να ανανεώσει την άδεια οδήγησης. Η ανανέωση ισχύει για 3 έτη και μπορεί να επαναλαμβάνεται ανά 3ετία εσαεί. Διαδίδεται ότι η άδεια είχε λήξει το έτος 2009. Εικάζω, λοιπόν, ότι την ανανέωσε άμα τη συμπληρώσει του 65ου έτους, οπότε θα έπρεπε να λήγει το 2008. Αν έληξε το 2009, σημαίνει ότι την ανανέωσε το 2006, ήτοι με καθυστέρηση και κατά παράβαση του νόμου. Εν πάση περιπτώσει κατελήφθη εν έτει 2012 οδηγών χωρίς να είναι εφοδιασμένος με άδεια οδήγησης εν ισχύι. Το ελάχιστο που σημαίνει τούτο είναι ότι ο Κίμων αδιαφορεί για τους νόμους. Αν συνεκτιμήσουμε, μάλιστα, ότι διετέλεσε και αναπληρωτής Υπουργός Μεταφορών, άρα αρμόδιος και για τη χορήγηση αδειών οδήγησης, αντιλαμβανόμεθα ότι η παράβαση αυτή αποτελεί επιβαρυντική περίπτωση για την εξαπόλυση εναντίον του κατακραυγής.
- Πέρασε από 2 ή 3 κόκκινους σηματοδότες αδιαφορώντας τόσο για τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα άλλων που θα μπορούσαν να έχουν διασταυρωθεί μαζί του και να περνάνε νομιμότατα με πράσινο όσο και για τη ζωή της κόρης του που επέβαινε του αυτοκινήτου του. Δεύτερη σοβαρή παράλειψη για έναν τέως Αναπληρωτή Υπουργό Μεταφορών, σοβαρότατη δε για ένα πατέρα.
- Οδηγούσε χωρίς να φέρει μαζί του α] Δελτίο Αστυνομικής Ταυτότητος, β] άδεια οδήγησης φυσικά και γ] ασφαλιστήριο αυτοκινήτου. Δεν γνωρίζω αν είχε πληρώσει τα τέλη κυκλοφορίας του 2011 και προηγουμένων ετών. Πρόκειται για συνηθισμένες παραβάσεις, τις οποίος ο κ. Χάρης Καστανίδης έχει υποβαθμίσει σε επίπεδο πταίσματος τιμωρούμενου με πρόστιμο, οπότε ο Κίμων μάλλον είχε φιλοσοφήσει το θέμα και είχε αποφασίσει να λέει «πληρώνω και γ..ώ τον νόμο».
- Δεν σταμάτησε με το πρώτο σήμα των αστυνομικών, οι οποίοι αναγκάστηκαν να τον καταδιώξουν. Δεν μπορώ να πιστέψω πως βιαζόταν, αλλ’ απλώς θέλησε να ξεφύγει όπως ο τελευταίος μικρομπαγασάκος ή πάμπτωχος που τρέχει για να αποφύγει ένα πρόστιμο.
- Αφού τον ακινητοποίησαν οι αστυνομικοί, τον κάλεσαν να εξέλθει του οχήματος. Εκείνος ηρνήθη, οπότε τον βούτηξαν και τον έβγαλαν έξω. Ορθώς πράττοντες, λέω εγώ, αφού διέπραξε το αδίκημα της απείθειας και έπρεπε να κρατηθεί για τα περαιτέρω.
- Εν συνεχεία διαπιστώθηκε η έλλειψη όλων των προαναφερθέντων εγγράφων, οπότε οι αστυνομικοί τον κάλεσαν να τους ακολουθήσει στο τμήμα προς αναγνώριση. Στο σημείο εκείνο εθίγη ο Κίμων και τους είπε «Ξέρετε ποιος είμαι εγώ;» επιδεικνύοντας τον τσαμπουκά του. Ίσως και να τους είπε «Δεν ξέρετε ποιος είμαι εγώ;», πράγμα που είναι κάτι διαφορετικό από το προηγούμενο, διότι δείχνει την απορία του που τα μειράκια της ομάδος ΔΙΑΣ δεν ανεγνώρισαν τον πιο αναγνωρίσιμο άνθρωπο στην ελληνική επικράτεια.
- Εκεί τα πήραν ελαφρώς οι αστυνομικοί και επέμειναν να τους ακολουθήσει, οπότε εκείνος μπήκε στο αυτοκίνητο και προσπάθησε να διαφύγει περνώντας πάνω από το πόδι του ενός μειρακίου. Τότε τον μπαγλάρωσαν και τον πήγαν σηκωτό στο τμήμα και καλά του έκαναν, διότι μόλις είχε διαπράξει το πέμπτο και έκτο αδίκημα: αντίσταση κατά της Αρχής και απλή σωματική βλάβη.
Εδώ τελειώνει η περιγραφή του περιστατικού, όπως την κατέγραψα με βάση τις πληροφορίες των δημοσιογράφων και τις περιγραφές του ίδιου του Κίμωνος. Ακολούθησε η ενασχόληση όλης της χώρας με τον Κίμωνα, ενώ βλέπουμε τον 13ο και 14ομισθό να φεύγει μέσα από τα χέρια μας, η καταγγελία των Ειδικών Φρουρών στην Εισαγγελία Αθηνών, η απονομή ευσήμων από τον υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ στους άνδρες της ΔΙΑΣ και η έκρηξη του Κίμωνα που απεκάλεσε τον υπουργό ΠΡΟ-ΠΟ αγνώμονα που δεν σκέφτηκε ουδ’ επί στιγμήν ότι αυτός, ο υπουργός, γνωρίστηκε με τον Ανδρέα και ακολούθησε τη λαμπρή πολιτική σταδιοδρομία του, την τόσο καταστροφική για τη χώρα, χάριτι Κίμωνος.
Και πού είναι τα κοινωνιολογικά στοιχεία της υπόθεσης; θα αναρωτηθείτε. Ιδού: στο αυτοκίνητο του Κίμωνος επέβαινε η 15χρονη κόρη του, η οποία
- Έβλεπε τον πατέρα της να παραβιάζει σερί τα φανάρια δίνοντάς της μαθήματα οδηγικής συμπεριφοράς. Τί να σκεφτόταν άραγε εκείνη την ώρα το κορίτσι; Ίσως σκεφτόταν ότι είναι ενδεχόμενο να σκοτωθούν οι ίδιοι, αλλά και να σκοτώσουν και κάποιον άλλο που δεν φταίει, ίσως ότι ο πατέρας της δικαιούται να μη σέβεται τον ΚΟΚ, διότι είναι τέως υπουργός και μπορεί να συμπεριφέρεται κατ’ αυτόν τον τρόπο, αφού έτσι συμπεριφέρονται όλοι οι υπουργοί, εν ενεργεία ή μη.
- Παρακολούθησε τις στιχομυθίες με τους νεαρούς αστυνομικούς και αντελήφθη ότι ο πατέρας της οδηγεί χωρίς άδεια οδήγησης, χωρίς να φέρει την ταυτότητά του και χωρίς να έχει ασφαλισμένο το αυτοκίνητο. Τότε θα κατάλαβε γιατί δεν της έχει πει ποτέ ο πατέρας της να φέρει μαζί της πάντοτε την ταυτότητά της, όπως ορίζει ο νόμος για όλους τους πολίτες αυτής της χώρας.
- Όταν θα είδε τους αστυνομικούς να βγάζουν τον πατέρα της βίαια από το αυτοκίνητο, ασφαλώς και θα στενοχωρήθηκε για τη βαναυσότητα αυτών των ανθρὠπων, αφού επρόκειτο για τον πατέρα της και όχι για κάποιο κατακάθι της κοινωνίας που δεν ανέχεται αστυνομικούς ελέγχους.
- Συνοδεύοντας τον πατέρα της στο Τμήμα διαπίστωσε πού οδηγούνται όλοι όσοι προσάγονται βιαίως προς διακρίβωση στοιχείων μετά από πορείες και διαδηλώσεις. Θα άκουσε, βέβαια, τον πατέρα της να βρίζει Θεούς και Δαίμονες που τόλμησαν οι αστυνομικοί να εφαρμόσουν τον νόμο, όπως πρέπει ή θα έπρεπε να κάνουν με κάθε πολίτη όσο ανώνυμος ή όσο επώνυμος και αν είναι.
- Τέλος, θα έφυγε με τον πατέρα της να πάνε στο σπίτι και βάζω στοίχημα ότι θα του είπε: «Προς τι όλος αυτός ο χαμός ρε μπαμπά; Τι θα πάθαινες, αν σταματούσες και σου έριχναν ένα πρόστιμο;». και βάζω και δεύτερο στοίχημα ότι ο μπαμπάς της θα της είπε «Εσύ να σωπάσεις. Είσαι πολύ μικρή ακόμη για να ξέρεις».
Κάπως έτσι βγήκε και η ρήση «αμαρτίαι γονέων παιδεύουσι τέκνα». Οι μ..κίες που κάνουν οι γονείς αποτελούν παιδευτικό παράδειγμα για τα παιδιά. Είμαι βέβαιος ότι η νεαρά Κουλούρη δεν θα οδηγεί όταν μεγαλώσει με τον τρόπο που οδηγούσε ο πατέρας της την 08.01.2012, τότε που παρ’ ολίγο να τη σκοτώσει.
Σωτήριος Καλαμίτσης
[1] Βλ. Γιώργος Παπαγιαννόπουλος, Η σκοτεινή πλευρά του Ήλιου, εκδ. «Οδυσσέας», Αθήνα1989, σ. 93.
[2] Η Βάσω είναι η γνωστή και μη εξαιρετέα Βάσω Παπανδρέου, που προσχώρησε στην οργάνωση του ΠΑΚ την άνοιξη του 1974. Είναι αυτή που για πρώτη φορά, (ήταν η πέμπτη, αν δεν απατώμαι), με σπαραξικάρδια καρδιά, ψήφισε τα μνημόνια και τις δανειακές συμβάσεις για να σώσει και αυτή, όπως και οι άλλοι «εθνοσωτήρες» εθνοκάπηλοι, την Ελλάδα.
[3] Για την ιστορία, στους διπλανούς καθόταν η σύντροφός μου υπό τη διπλή ιδιότητα, με την οποία έκανε ο Γιώργος τα σχετικά σχόλια., κάπου στο υπερώο.
[4] Βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης, ΠΑΚ -ΠΑΣΟΚ, μύθος και πραγματικότητα, εκδ. «Διάλογος», Αθήνα 1977, σ. 12-13.
[5] Πολλοί Συνέλληνες δεν γνωρίζουν ούτε τη Βάσω Παπανδρέου, ούτε και τον Ανδρέα Παπανδρέου, ούτε και τους άλλους που συνετέλεσαν, ώστε να φτάσουμε εδώ που φτάσαμε. Καλό είναι, για να κάνω και λίγο διαφήμιση στο άλλο μου βιβλίο, όπου αναλύω όλα αυτά: Ο μύθος του Ανδρέα ή οι θεωρητικές βάσεις της Ένωσης Κέντρου, του ΠΑΚ και του ΠΑΣΟΚ και η πρακτική τους κατάληξη, εκδ. «Εναλλακτικές εκδόσεις», Αθήνα 2007, να το διαφημίσω, γιατί το κατεστημένο, με μια προσφιλή έκφραση του Ανδρέα Παπανδρέου, έχει τα βιβλία μου καταχωρημένα στα απαγορευμένα βιβλία, για να μη μάθει ο Έλληνας πολίτης την αλήθεια. Ζούμε, βλέπετε σε μια χώρα όπου κυβερνάει το ψέμα. Αν όμως διαβάσει κάποιος από τα γραπτά μου, έστω αυτό το βιβλίο, θα καταλάβει τις αιτίες της κακοδαιμονίας της Ελλάδας από την μεταπολίτευση έως σήμερα. Σας λέω: Μή ψάχνετε! Δεν θα τις βρείτε αλλού!
