Η Ενωμένη Ευρώπη ιδρύθηκε στηριζόμενη σε ορισμένες βασικές και απαράβατες αξίες, μέσα στις οποίες κυριαρχούσα θέση έχει ο όρος «αλληλεγγύη». Όλες όμως οι αξίες δοκιμάζονται όχι σε περιόδους ευμάρειας, ευωχίας και, τεχνητής έστω, ευημερίας, αλλά σε
περιόδους κρίσης. Οικονομικής, κοινωνικής και ηθικής. Πολύ περισσότερο σε τέτοιους χαλεπούς καιρούς δοκιμάζεται η αλληλεγγύη. Αν είναι δηλαδή έννοια που την εννοούν όλοι ή απλώς μία θεωρητική αξία που λησμονείται όταν οι συνθήκες δεν ευνοούν. Τότε εγκαταλείπετε το «όλοι για έναν και ένας για όλους» για να υιοθετηθεί το «ο σώζων εαυτόν σωθήτω».
Την θεωρητική και μόνο σημασία της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς τα κράτη μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης την βλέπουμε σήμερα στην περίπτωση της Ελλάδας. Ειδικώς τον τελευταίο καιρό με ορισμένες απαράδεκτες απαιτήσεις που καταρρακώνουν την εθνική μας αξιοπρέπεια. Ασφαλώς και η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα στήριξαν οικονομικώς την Ελλάδα, με τα δάνεια. Με το αζημίωτο όμως. Με υψηλά επιτόκια και με μέτρα αλυσιτελή, εξ αιτίας επιπόλαιων υπολογισμών. Την ανεπάρκεια των συγκεκριμένων μέτρων που έχουν οδηγήσει τη χώρα σε βαθειά ύφεση την ομολόγησαν και οι τροϊκανοί. Όσον αφορά στο «αζημίωτο» της στήριξης που έχουμε λάβει, προκύπτει από την ομολογία σε ανύποπτο χρόνο ανεξάρτητων Γερμανών οικονομολόγων οι οποίοι αποκάλυψαν τα κέρδη της Γερμανίας από τη δική της συμμετοχή στα δάνεια προς την Ελλάδα.
Τώρα οι Γερμανοί ζητούν την εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας επί του Προϋπολογισμού του κράτους σε ευρωπαίο Επίτροπο. Τον οποίον βεβαίως θα ελέγχουν αυτοί. Είναι προφανές ότι ο επιχειρούμενος εξευτελισμός της Ελλάδας δεν αποβλέπει στην πραγμάτωση της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης προς τη χώρα μας για τη διάσωσή της -που, σε τελευταία ανάλυση, είναι και προς όφελος της λοιπής Ευρώπης, αφού μία ελληνική κατάρρευση θα συμπαρέσυρε το οικοδόμημα του ευρώ. Αντιθέτως οι αδιανόητες προτάσεις για Επιτροπεία της Ελλάδος αποβλέπουν στην εξασφάλιση των δανειστών και μόνο.
Είναι προφανές ότι προέχει η απομάκρυνση της Ελλάδας από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας. Όχι όμως να αποδεχθούμε μία εθνική χρεοκοπία, εντός του ευρώ, για να αποφύγουμε το εξωτερικό χρεοστάσιο έναντι των δανειστών μας. Όμως, για την τοποθέτηση του προβλήματος επί άλλης βάσης, οικονομικώς υγιέστερης –δηλαδή αναπτυξιακής- και ασφαλώς κατοχυρωτικής της εθνικής αξιοπρέπειας, χρειάζονται πολιτικές αποφάσεις. Και τις αποφάσεις αυτές μπορεί να τις λάβει μόνο μία κυβέρνηση που έχει νωπή την εντολή από τον ελληνικό λαό, η ψήφος του οποίου την καθιστά και διαπραγματευτικά ισχυρή έναντι των δανειστών της.
Αυτή την ισχύ η σημερινή κυβέρνηση δεν την διαθέτει, έστω και αν στηρίζεται από τρία κόμματα, διότι δεν έχει τη λαϊκή νομιμοποίηση. Που σημαίνει ότι, μετά την αίσια έκβαση του «κουρέματος» των ελληνικών ομολόγων και την υπογραφή της νέας δανειακής σύμβασης πρέπει πριν το Πάσχα, να αναλάβει μία κυβέρνηση εκλεγμένη από τον ελληνικό λαό. Για να μπορούμε να διαπραγματευτούμε επί άλλη βάσης και με γνώμονα τις αντοχές της ελληνικής κοινωνίας.
* Ο Άκης Γεροντόπουλος διετέλεσε ευρωβουλευτής, βουλευτής και αναπλ. Εκπρόσωπος ΝΔ
