Το διαπιστώνεις παντού, σε κάθε σχεδόν συζήτηση, ανεξαρτήτως ποιοι μετέχουν.
Μετά το πρώτο σοκ από τα χαράτσια, τις μειώσεις μισθών, την κατακρήμνιση της ρευστότητας, τις απολύσεις, ακολούθησε ο «εθνικός τρόμος» για την επικείμενη πτώχευση, μετά η «εθνική μελαγχολία» και τώρα έχουμε περάσει πια στο ...
επόμενο μεταβατικό στάδιο, την «εθνική κούραση».
Κουράστηκε ο Έλληνας και ας έχουνε περάσει μόνο δύο χρόνια, τα οποία όμως φαίνονται αιωνιότητα.
Αφού οργίστηκε με τους κλέφτες πολιτικούς και την ανικανότητά τους, εκνευρίστηκε μερικές φορές και με τον εαυτό του, τρόμαξε για τις καταθέσεις του σε περίπτωση που πτωχεύσει η χώρα, αποδέχθηκε με τη συνδρομή των ΜΜΕ (μερικά από τα οποία είναι κανονικά στο pay roll του ξένου παράγοντα) εκόν – άκον τα πλέον ειδεχθή οικονομικά μέτρα, και τώρα βλέπει καθαρά ότι όλα ενδεχομένως να είναι πια μάταια…
Κουράστηκε να βλέπει στα ΜΜΕ κάθε εβδομάδα να κρίνεται η επόμενη δόση του δανείου, τους ξένους πιστωτές να εκβιάζουν στην πλάτη του λαού και να επιβάλουν νέα σκληρότερα μέτρα.
Κουράστηκε από την ανικανότητα της κυβέρνησης με τους πενήντα φεύγα υπουργούς και υφυπουργούς να διαγκωνίζονται ποιος είναι πιο άχρηστος από τον άλλο.
Κουράστηκε από τα καμώματα των πολιτικών κομμάτων, τα οποία στην πιο κρίσιμη στιγμή του τόπου δείχνουν ότι για ακόμη μία φορά είναι εκτός τόπου χρόνου.
Στο Κίνημα «σκοτώνονται» για την ηγεσία του με τον ένα δελφίνο να ισχυρίζεται ανερυθριάστως ότι δεν είχε διαβάσει το Μνημόνιο νομίζοντας ότι αυτοπαρουσιάζεται ως αθώα περιστερά. Στη ΝΔ ο μόνος προβληματισμός των στελεχών της είναι πότε θα γίνουν οι εκλογές, αφού προφανώς όλα τα άλλα τα έχουν λύσει και έχουν βρει ήδη και τις λύσεις…
Κουράστηκε λοιπόν ο Έλληνας αφού βλέπει τους κόπους και τις θυσίες του να πάνε χαμένοι.
Παρά τις σκληρές θυσίες δύο ετών, η Ελλάδα βρίσκεται σε ακόμη δυσκολότερη θέση.
Κουρασμένος πια αρχίζει και συνηθίζει με την ιδέα της επικείμενης τέλειας οικονομικής καταστροφής. Δεν αντέχει άλλο να υπομένει άσκοπα, χωρίς προοπτική. Χωρίς την παραμικρή ελπίδα ότι τουλάχιστον η κατάσταση θα σταθεροποιηθεί.
Δεν ζητά πολλά, δεν είναι βλάκας να πιστεύει ότι του χρόνου όλα θα γίνουν όπως παλιά. Μια σταθερά ψάχνει για να σταθεί και να πάρει κουράγιο.
Με αυτά και με αυτά αρχίζει και δεν τον νοιάζει και πολύ η παραμονή της Ελλάδος στο Ευρώ. Έτσι η ύπουλη προπαγάνδα των γνωστών λαμόγιων των ΜΜΕ που επενδύουν στην επιστροφή στην δραχμή αρχίζει και πιάνει τόπο.
Η χώρα θα επιστρέψει στην δραχμή και έτσι αυτοί θα γλυτώσουν από τα χρέη των εκατοντάδων εκατομμύριων ευρώ. Άσε που οι ίδιοι αργυρώνητοι πολιτικοί θα ξαναρχίσουν να τυπώνουν δραχμές και το πάρτι της διαπλοκής θα στηθεί εκ νέου.
Δυστυχώς η κούραση αυτή δείχνει να είναι μη αναστρέψιμη και, επίσης δυστυχώς, είναι απολύτως δικαιολογημένη.
Στην πιο κρίσιμη εθνικά στιγμή της χώρας τα ηνία της είχαν οι πλέον ολίγιστοι πολιτικοί όλων των εποχών. Κι αυτό δεν ήταν απλώς ατυχία, ήταν πολιτική επιλογή του ελληνικού λαού…
Τα Σέβη μου.
