Το νόημα της «ιστορικής» 20.02.2012

Γράφει ο Σωτήριος Καλαμίτσης

 Τίποτε από όσα εκτυλίσσονται σε διεθνές επίπεδο για την καθυπόταξη του ελληνικού λαού και την αρπαγή του εθνικού πλούτου δεν είναι πρωτόγνωρο για την εσωτερική έννομη τάξη. Έγραφα προ ημερών ότι οι διεθνείς τοκογλύφοι θα εφαρμόσουν για τις απαιτήσεις τους έναντι της χώρας μας ό,τι εφαρμόζει το Ελληνικό Δημόσιο για τις απαιτήσεις του έναντι των..

ελλήνων φορολογουμένων. 

Όπως δεν μπορεί ο έλληνας φορολογούμενος να εκποιήσει ακίνητό του, αν δεν αφαιρεθεί επί τόπου από το τίμημα το ποσό που οφείλει στο Δημόσιο, έτσι και οι αλλοδαποί δήθεν εταίροι μας θα εισπράττουν πρώτοι το λαβείν τους από την εκποίηση παντός κρατικού περιουσιακού στοιχείου. 

Άρα, η φόρμουλα των αλλοδαπών «εταίρων» μας για να εισπράξουν το λαβείν τους δεν μας ξενίζει. Το θέμα είναι αν  θεσμοί του εσωτερικού δικαίου μπορούν να μεταφέρονται ατόφιοι και με τόση ευκολία στις σχέσεις τής χώρας μας με άλλες χώρες ή τράπεζες. Η απάντηση είναι αποφατική για όσους είναι καθαροί, έντιμοι, αξιοπρεπείς και υπερήφανοι. Όταν, όμως, πρέπει να μην πληροφορηθεί ποτέ ο ελληνικός λαός ποιοι εκ του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος έφαγαν αυτά που καλείται εκείνος να πληρώσει με αίμα στην κυριολεξία, τότε η απάντηση είναι καταφατική. 

Το συγκλονιστικό είναι ότι οι τοκογλύφοι γνωρίζουν ποιοί είναι οι Άκηδες, οι Τσουκάτοι και οι Μαντέληδες και πόσα πρέπει να πληρώσει ο ελληνικός λαός για καθέναν από αυτούς, αλλά η πληροφορία αυτή δεν πρέπει ποτέ να περιέλθει εις γνώση του ελληνικού λαού. Έτσι, το ίδιο το εργολαβοπολιτικό σύμπλεγμα - υποκύπτοντας στον εκβιασμό που χρησιμοποιεί κάθε τοκογλύφος - μας οδηγεί στη διεθνή εφαρμογή ενός ακόμη θεσμού τού εσωτερικού δικαίου, προκειμένου να αποφύγει το Γουδή.

               Πράγματι, με τη χθεσινή συμφωνία η χώρα τίθεται υπό αναγκαστική διαχείριση. Ακριβώς όπως προβλέπει ο ελληνικός νόμος ότι μπορεί να τεθεί υπό αναγκαστική διαχείριση μία επιχείρηση ή ένα ακίνητο, προκειμένου να ικανοποιηθούν οι δανειστές, έτσι και η χώρα ευρίσκεται από χθες υπό καθεστώς αναγκαστικής διαχείρισης. Οι διάφοροι επίτροποι, μέλη της task force και λοιποί κολαούζοι των διεθνών τοκογλύφων θα εγκατασταθούν στη χώρα μας και θα ελέγχουν όλα τα έξοδα. Στην ουσία θα διαχειρίζονται τα οικονομικά μας, επειδή οι πολιτικοί μας έχουν αποδειχθεί αποδέκτες προϊόντων εγκλήματος, ανάλγητοι και, φυσικά, ανίκανοι. Αυτό  θα εννοούσε η βρεταννική εφημερίδα που έγραφε προχθές «πτώχευση ή δημοκρατία», ενώ είναι προφανές ότι ήθελε να γράψει «πτώχευση και δημοκρατία ή διάσωση και δικτατορία». 

  

               Και ενώ επί δύο χρόνια  - μετά από την ανάδυση πλείστων όσων οικονομικών σκανδάλων - ουδείς κινήθηκε προς την κατεύθυνση της αναθεώρησης του Συντάγματος, ώστε να καταργηθεί το κατάπτυστο άρθρο 86 που προστατεύει αποτελεσματικά τους λωποδύτες πολιτικούς, πληροφορηθήκαμε σήμερα ότι στα πλαίσια της χθεσινής συμφωνίας οφείλουμε να αναθεωρήσουμε το Σύνταγμά μας, ώστε να περιληφθεί διάταξη που θα ορίζει ότι από τα έσοδα του κράτους πρώτα θα πληρώνεται το εξωτερικό χρέος και στη συνέχεια θα ικανοποιείται οποιαδήποτε άλλη ανάγκη μας. 

Επί τέλους υλοποιείται αυτό που έλεγε ο Γιωργάκης από τον Νοέμβριο του 2009: περιορισμός της εθνικής κυριαρχίας. Ως άριστος μαθητής είχε μελετήσει καλά τον φάκελο με τις οδηγίες που του παρέδωσαν τα αφεντικά του το βράδυ της 04.10.2009 και γνώριζε καλά τα χαρτογραφημένα ύδατα, μέσω των οποίων θα μας οδηγούσε με βεβαιότητα στο σημερινό κατάντημα.  

               Μόνο που ο ελληνικός θεσμός της αναγκαστικής διαχείρισης κύριοι εκπρόσωποι του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος προβλέπει και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: ο διαχειριστής τής επιχείρησης ή του ακινήτου που τίθεται υπό αναγκαστική διαχείριση, οφείλει να καταβάλλει κάθε μήνα στον οφειλέτη το ποσό που καθορίζει το δικαστήριο για την κάλυψη των προς το ζην του οφειλέτη και της οικογένειάς του αναγκαίων. 

Τέτοια πρόβλεψη για τα προς το ζην του ελληνικού λαού έχεις κάνει Λουκά ή θα συνεχίσεις να επιπίπτεις επί των πενιχρών συντάξεων των απόμαχων και να στέλνεις στην ανεργία κατά χιλιάδες τον ενεργό πληθυσμό ;

               Τελειώνοντας, δεν θα πρέπει να παραλείψω να αναφερθώ στο αξίωμα «ουδέν κακόν αμιγές καλού» των αρχαίων ημών προγόνων. Είναι πολύ κακό να χάνουμε την εθνική μας αξιοπρέπεια και να πεινάμε εξ αιτίας των πολιτικών λωποδυτών. Ίσως, όμως, και να τεθεί επί τέλους φραγμός, όπως ελπίζω, στη λεηλάτηση των κόπων μας από όλα τα λαμόγια του εργολαβοπολιτικού συμπλέγματος. Όπως τον πεινασμένο Έλληνα του 1941-1944 προστάτευε ο σιδερόφρακτος Γερμανός κατακτητής έναντι του «Έλληνα» μαυραγορίτη, έτσι τον  γονυπετή και πεινασμένο Έλληνα του 2012 ίσως να προστατεύσουν οι Ράιχενμπαχ από τη βουλιμία των πρασιναγοριτών και γαλαζιαγοριτών «Ελλήνων». Ίδωμεν.